Tot de 73ste minuut zag het er nochtans niet naar uit dat de confrontatie tussen Tubeke en Westerlo een winnaar zou opleveren. Niet bij de ploegen én ook niet bij de toeschouwers. Zeker niet bij de neutrale. Een kruistocht, zo kon je de verplaatsing naar het Stade Leburton op een vrijdagavond wel noemen. Zeker als aan de vooravond van de paasvakantie de Belgische wegen nog eens helemaal dichtslibben. De spelersbus van Westerlo bereikte pas na ruim tweeënhalf uur het Stade Leburton, een groot deel van de bezoekende supporters haalde maar net op tijd de aftrap.

Daarna ging de lijdensweg gewoon verder. Alsof beide ploegen probeerden elkaar de loef af te steken met slechte combinaties en slordige balcontroles. Was de degradatiestress in ’t Kuipe dan toch mee op de bus gekropen? Opmerkelijk, want Westerlo was niet onaardig aan de partij begonnen. Het openingskwartier bracht aantrekkelijk eenrichtingsverkeer richting het doel van de thuisploeg, Biset en Buyl waren alleen niet doortastend genoeg om de score te openen.

Plots stokte de Westelse motor en liet een tot dan onzichtbaar Tubeke de tanden zien. De Waals-Brabanders vergaten te bijten. In drie minuten tijd kroop Westerlo drie keer door het oog van de naald. Peeters vloekte en zuchtte. Na een geloste hoge bal door Van Langendonck werd het even heel warm, maar een verraste Traore vergat te profiteren.

Het leek ook na de pauze niet meer goed te komen, maar wie zal er bij Westerlo nog malen om al die negativiteit? Voor Bob Peeters en co vielen er immers nog twee paaseieren uit de lucht. Van Eenoo knalde eerst een mislukt schot van De Ceulaer voorbij Defourny, de Limburger maakte het in de slotminuut op de tegenaanval helemaal af.

Westerlo zet zo een grote stap richting het behoud. Op vier speeldagen van het einde bedraagt de kloof met Tubeke al zeven punten. Na deze mentale boost en negen wedstrijden zonder nederlaag lijkt het weinig waarschijnlijk dat de Kempenaars dit nog uit handen geven.