Einde van een tijdperk: Arsène Wenger stopt na 22 jaar bij Arsenal

"Ik ben dankbaar dat ik zoveel tijd heb gehad om deze club te dienen. Ik wil iedereen bedanken die deze club zo speciaal maakt", zegt Wenger. "Na een zorgvuldige afweging, en meerdere gesprekken met de clubleiding, denk ik dat dit het juiste moment is om te vertrekken. Ik dring er bij de fans op aan achter het team te blijven staan. Aan alle mensen die van deze club houden: zorg dat de waarden van Arsenal behouden blijven. Mijn liefde en steun heeft de club voor altijd."

Sommigen hadden het voor onmogelijk geacht, maar na 22 jaar laat Arsène Wenger zijn levenswerk dan toch achter. De club die hij naar zijn hand had gebouwd, als architect/trainer.  Hij gaf Arsenal zijn smoel met de grootste successen rond de eeuwwisseling.  Hij veroverde drie landstitels, zeven FA Cup's en zeven Community Shields. In het seizoen 2003-2004 werd de Franse coach met de Londense club ongeslagen kampioen in de Premier League. Meteen de laatste. Stiekem hopen ze binnen de club dat hij Arsenal straks uitzwaait met een trofee:  de Europa League. In de halve finale neemt Arsenal het op tegen Atletico Madrid.

Ondanks het feit dat zijn club de afgelopen jaren was afgegleden en zijn reputatie en populariteit flinke klappen hadden gekregen, probeerde Wenger zijn afscheid zo lang mogelijk voor zich uit te schuiven. Toch zat het er aan te komen.  Op dinsdag 27 februari, twee dagen na het vernederende verlies in de finale van de Carabao Cup tegen Man City, belegde Arsenal-ancien Per Mertesacker een meeting met de rest van de spelersgroep. Een moment van bezinning eerder dan een stemming over zijn trainer. Eén van de ervaren spelers nam het woord. Hij begon aan zijn speech, maar maakte die nooit af. Terwijl hij reflecteerde over hoe een talentvolle spelersgroep was afgegleden tot een bende chokers, werd het hem allemaal eventjes te veel. De krop schoot in de keel toen hij over zijn kinderen begon. Over de vragen die ze papa 's morgens stelden: waarom Arsenal zo'n slechte ploeg is geworden, bijvoorbeeld. Tranen kwamen op. Het waren oprechte emoties over de neergang van een club van stand. Schaamte zelfs. "We hebben meer hulp van de trainers nodig", schreeuwde een speler. "Gaat toch niet gebeuren", merkte een andere op. "We zullen zelf antwoorden moeten vinden."

'In Arsène we trust' mocht toen van de spandoeken. Het was een signaal dat het vertrouwen op alle niveaus afbrokkelde: spelers, supporters en club. Met dat nare bijverschijnsel dat de woede van de fans - remember de 'Wenger Out'-campagne en de vurige protestmarsen in de vorige jaargang - heeft plaatsgemaakt voor apathie. Desinteresse. Na een toxisch seizoen hadden sommigen Wenger graag uitgezwaaid na de FA Cup-finale op Wembley in mei - een waardig vaarwel met een lach en trofee. Dat was echter zonder zijn passieve eigenaar Stan Kroenke gerekend. In volle protestperiode had de Amerikaan een nieuwe tweejarige deal onderhandeld met het clubmonument.

Ondanks stagnatie en een drift richting middelmaat koos hij de makkelijkste oplossing. Voor een manager die de club sinds 1996 naar zijn ideaalbeeld heeft uitgebouwd - Arsènal - en overal progressie ziet, zelfs in de neergang. De meesten in de bestuurskamer hebben nooit anders geweten: Wenger zit langer op zijn stoel dan zij en hun ervaring met het aanstellen van een andere coach is nihil. Echter, zich tegen beter weten in vastklampen aan het vertrouwde bleek een misvatting van formaat. Terwijl zijn bestuurders lustig slaapwandelden, sleurde Wenger zijn club mee in zijn val. Wat volgde, was voorspelbaar: nog meer lamentabele prestaties dan ze al gewoon waren, een pijnlijke uitschakeling in de FA Cup, een efficiëntieles in de Carabao Cup, een uitzichtloze zesde plaats in de Premier League.

In de bestuurskamer maakten ze zich klaar. Met de aanstelling van een directeur voetbalzaken (Raul Sanllehi, ex-Barcelona), een nieuwe hoofdscout (Sven Mislintat, ex-Dortmund) en zoon Josh Kroenke die steeds meer in Londen toeft, bereidde de club zich voor het post-Wenger-tijdperk. 'Le Professeur' heeft altijd volgehouden dat hij een stap opzij zou zetten als hij het heilige vuur niet meer voelde, Hij had gehoopt dat zijn excellente band met Kroenke hem nog tot het einde van zijn contract in 2019 op post zou houden, maar achter de schermen beraamde Kroenke Jr zijn plan.  "Iemand moet hem vertellen dat hij de eer beter aan zichzelf houdt", klonk het in maart. Na verscheidene gespreksronden zag Wenger dat zelf ook in. Vandaar de mededeling deze middag op de website. 

Een opvolger is er nog niet. Het bestuur beseft dat ze geen trainer nodig heeft die het werk van Wenger verderzet, maar wel een revolutionair. Iemand die de club in alle geledingen uit zijn slaap schudt. Duits bondscoach Joachim Löw was lang een voorname kandidaat, maar ook onder anderen Thomas Tüchel (ex-Dortmund), Massimo Allegri (Juventus), Luis Enrique (ex-Barça), Leonardo Jardim (Monaco), Brendan Rodgers (Celtic) en Mikel Arteta (assistent Guardiola bij City) zijn de revue gepasseerd. Assistent-bondscoach Thierry Henry, een goeie vriend van Kroenke Jr, liet op Sky al eens weten open te staan voor de job. "Ik hou van een uitdaging", zei de Fransman, na het WK einde contract bij de bond. In zijn omgeving valt te horen dat het zijn grootste droom is om, eventueel in een tandem met Roberto Martínez, aan de slag te gaan bij de club waar hij uitgroeide tot een icoon. "We spreken in de voorwaardelijke wijs, maar als je van een club houdt en ze vragen je om een handje te helpen, dan zeg je altijd ja." Henry wordt op Arsenal echter niet bij de serieuze kandidaten gerekend.