Maandag, op 23 april, komt het einde van de wereld, betoogt Meade, op basis van onweerlegbare aanwijzingen uit de Bijbel. Nu ja, onweerlegbaar. Op basis van dezelfde argumenten heeft hij ons ook al eens gewaarschuwd voor 23 september 2017. Toen zou de roemruchte tiende planeet van ons zonnestelsel, waar wetenschappers inderdaad intrigerende aanwijzingen voor hebben, zichzelf reveleren. En in één moeite botsen met de aarde. Toen dat niet gebeurde, verschoof Meade zijn voorspelling naar oktober. En dan november.

Maar nu is hij zeker: het einde der tijden begint op 23 april. Dan wordt planeet Nibiru zichtbaar. Dat zet een keten van apocalyptische vulkaanuitbarstingen in gang, tot ze in oktober langs de aarde scheert voor de grote finale.

Meade bouwt voort op een oude onzintheorie, die een botsing met Nibiru ook al eens voorspelde voor 2003. En toen het heelal niet wou meewerken, voor 2012. Dat jaar voelde de Nasa zich verplicht om een persmededeling uit te geven: “Als die planeet echt was en op een botsingskoers lag, dan hadden astronomen die op zijn minst al een decennium in beeld moeten hebben, en zou ze nu al met het blote oog te zien moeten zijn.”

Maar staat er dan niet geschreven: “Er verscheen in de hemel een indrukwekkend teken: een vrouw, bekleed met de zon, met de maan onder haar voeten en een krans van twaalf sterren op haar hoofd”? En staan op 23 april zon, maan, verschillende planeten en de sterrenbeelden Leeuw en Maagd niet op één lijn?

Deze keer is het niet de Nasa die antwoordt – dat is de Amerikaanse overheid, en die kun je niet vertrouwen, ook al had ze dan in 2012 gelijk. Deze keer springt National Geographic in de bres: “Er is onder astronomen ruzie over hoeveel sterren de Leeuw nu eigenlijk telt. En de Hebreeuwse astronomen kenden het sterrenbeeld Maagd helemaal niet toen het boek Openbaringen werd geschreven. We zien elkaar op 24 april.”

Een voorspelling van onze kant: in de nacht van zondag op maandag zullen er ongewoon veel vallende sterren te zien zijn. Want dan is de Lyridenzwerm op zijn hoogtepunt, een wolk ruimtegruis waar de aarde elk jaar weer dapper doorheen ploegt. Al ten minste sedert 687 voor Christus. Geniet ervan.