Studentenprotest, Dolle Mina's en patchouli: ontdek de sfeer van mei '68
Een hardhandig optreden van de politie tegen een vreedzame studentenbetoging aan de Sorbonne, de universiteit van Parijs, op vrijdag 3 mei 1968. Dat was de vonk die een ongeziene golf van protest zou veroorzaken in heel Frankrijk. Tegen het autoritaire gezag en tegen de stoffige burgerlijkheid. En voor meer vrijheid, inspraak en democratie. Mei '68 werd het symbool voor de omwenteling die ook in andere Westerse landen aan de gang was.
Het begon met een rector die de politie vroeg om 400 manifesterende studenten hardhandig van de binnenkoer van de Sorbonne te vegen. Dat was het startschot voor massale betogingen en spontane stakingen die een hele maand zouden duren, het land bijna ontwrichtten, en de traditionele gezagsinstanties met verstomming sloegen.
De rode draad was het protest tegen het vanzelfsprekende gezag en de vastgeroeste autoriteit van alle machthebbers: bewindslieden, notabelen, directies en ouders. Die hadden het land na de verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog weer opgebouwd en welvarend gemaakt. En ze begrepen dan ook niets van het ongenoegen van de jongere generaties en de werknemers.
Het verzet nam de meest diverse vormen aan: studenten en scholieren eisten inspraak, werknemers eisten hogere lonen en betere arbeidsvoorwaarden, vrouwen eisten gelijke rechten, vrije anticonceptie en de legalisering van abortus.
Mei '68 in Parijs werd het symbool voor het ongenoegen dat wereldwijd in Westerse landen kwam bovendrijven, zoals het protest tegen de oorlog in Vietnam, of de roep om seksuele vrijheid. En het betekende ook de opkomst - voor het eerst - van een eigen jongerencultuur, met de daarbij horende muziek, kunst, mode en haardracht.
Welke sfeer hing er die maand in de lucht? Hoe zag het straatprotest eruit? En tegen welke achtergrond gebeurde dit? U ruikt nog net niet de geur van patchouli in ons interactieve foto-overzicht van mei '68.
