Onze F1-watcher hoort opmerkelijke uitspraak van ingenieur: "Van die nieuwe voorvleugel zijn er twee exemplaren. De ene is voor Alonso, de andere voor... Alonso"

Ik ben samen met een paar collega’s uitgenodigd op de boot van Sparco, leverancier van autosportaccessoires, van helmen tot overalls of handschoenen. Sparco heeft de samenwerking met McLaren immers verlengd en een overeenkomst gesloten met Stoffel: onze landgenoot is nu de nieuwe ambassadeur van Sparco. Daar hoort een glaasje bij, en vooral een speech. Kort voor negenen komt Stoffel eraan, te voet met zijn vriendin Anna. Tijdens zijn speech valt het me weer op hoe goed de West-Vlaming in dit soort oefeningen is, en hoe professioneel. In keurig Engels antwoordt hij uitgebreid op de antwoorden van de moderator, altijd even vriendelijk en spontaan. Je kunt het niet van alle coureurs zeggen. Niet zelden maakt de lichaamstaal van sommige helden duidelijk dat ze een hekel hebben aan dit soort fratsen. En het allemaal heel routineus zo snel mogelijk willen ronden.

Na het officiële gedeelte en de korte interviewtjes met televisiestations krijgt Stoffel het gezelschap van Thierry Neuville, onze landgenoot die in het wereldkampioenschap rally het klassement aanvoert en goed op koers lijkt om wereldkampioen te worden. De Hyundai-rijder en Stoffel kennen elkaar goed, want zijn buren in Monaco. Het is even wat gedoe als we een foto van de top twee van de Belgische autosport willen nemen. Neuville heeft immers een andere leverancier van handschoenen en andere gerief. En mag dus niet voor het bord van Sparco gefotografeerd worden...

Tijd om het hotel op te zoeken. Daarvoor stap ik van Tabac, de bocht voor de aanloop naar het zwembad, tot bij Rascasse, de voorlaatste bocht voor de finish. De klassieke taferelen. Een uitgelaten menigte die bier drinkt, bandjes die optreden en zangeressen die blijkbaar wel enig effect hebben op de hormonenhuishouding van een paar zatte fans. Allemaal klassiek, je ziet het hier ieder jaar, want ’s avonds gaat het circuit open voor de toeschouwers en wordt het stuk van voor het zwembad tot bij Rascasse omgetoverd in een gigantisch danscafé. Maar als ik bij de hospitality van Red Bull kom, zie ik iets dat ik hier in Monaco nooit eerder zag, en ook nergens anders: een fan van Max Verstappen is hier zijn idool komen opwachten en heeft hem blijkbaar nog niet gezien. Maar geduld heeft de man wel: hij blijft koppig wachten. Niet half maar zo goed als helemaal in... slaap.

Daarstraks heeft Thierry Boutsen op mijn mailtje geantwoord. Eindelijk, want ik had het gisterochtend al verstuurd. Maar de grootste Belg in formule 1 na Jacky Ickx heeft het dan ook ontzettend druk. Na zijn carrière als coureur startte hij een bedrijf op: makelaar in vliegtuigen. En de zaken gaan goed. "2018 wordt een topjaar", zal hij me straks vertellen. Van de perszaal naar de Rue Grimaldi 41, waar Thierry zijn kantoor heeft, is het amper tien minuten wandelen. Maar dat is buiten de grand prix gerekend, en allerlei zones die door de politie worden afgesloten. Ik zoek dus samen met onze huisfotograaf Georges mijn weg door de smalle straatjes van Monaco, voorbij het ene stalletje met merchandising na het andere. Onderweg valt mijn ook op eentje met allemaal spullen van Ayrton Senna. Of hoe de Braziliaanse halfgod die op 1 mei 1994 in Imola verongelukte nog altijd voortleeft bij de formule 1-fanaten...

Onze gastheer heeft er zin in. Georges vraagt of hij voor de foto een miniatuurvliegtuigje kan vasthouden, en de 60-jarige Boutsen gaat spontaan breed lachen en doen alsof hij met het vliegtuigje speelt. Het valt me op dat hij er bijzonder fit uitziet. "Ik voel me ook zeer goed", zegt Boutsen. "Ik zweer bij een zeer goed levenshygiëne. Zeer weinig alcohol, gezond eten en veel bewegen. Gisteren ben ik nog zes uur gaan fietsen, bergop in het hinterland van Monaco, een niveauverschil van 3.300 meter. Ik doe dat niet omdat ik mezelf ertoe verplicht, wel omdat ik het leuk vind."

Vandaag wordt er niet gereden. Dat is traditie in Monaco. De persconferenties en interviews zijn een dag vroeger, op woensdag. De eerste twee vrije trainingen zijn op donderdag. Vandaag dus wapenstilte. Tijd voor ander vertier dus. Zoals: de coureurs die naar de fanzone trekken voor een kort interviewtje en signeersessie. Dat gebeurt op de Place d’Armes, onderaan de zogenaamde 'Rocher' waarop het paleis van Prins Albert staat. Het loopt misschien wel voor geen meter bij McLaren, maar ik zie dat Stoffel en teamgenoot Alonso enthousiast worden toegejuicht. Opvallend: Stoffel en Fernando hebben een verschillende pet aan (Alonso draagt die van zijn eigen kledij- en accessoiremerk..). De Spanjaard zit in een korte broek en de West-Vlaming in een lange. Waarom dat opvallend is? Omdat er dus blijkbaar geen richtlijnen meer zijn voor de kledij van de coureurs, bij McLaren. Vroeger was dat wel even anders onder het bewind van Ron Dennis. Toen zaten de coureurs steevast in eenzelfde plunje bij dit soort optredens.

Als ik uit de persparking kom, bots ik op een ingenieur die niets met McLaren te maken heeft. Het gesprek gaat al snel over Stoffel. Hoe de West-Vlaming het niet makkelijk heeft bij McLaren. “Alonso als teamgenoot, dat is al niet gemakkelijk. Alonso als teamgenoot bij McLaren, dat is nog moeilijker.” Ik probeer tussen de regels te lezen, maar begrijp niet helemaal waar hij op aan stuurt. Wat hij precies bedoelt, vraag ik dan maar. "Ik bedoel dat Alonso systematisch wordt voorgetrokken. Neem nu die nieuwe voorvleugel die ze hier hebben meegebracht. Ze hebben er twee exemplaren van. De ene is voor Alonso, de andere voor... Alonso. Mentaal is dat zeer moeilijk voor Stoffel. Het geeft je het gevoel dat je de tweede coureur in het team bent, en dat is hij nooit gewoon geweest..."

De laatste vrije training begint. Ik stuur onze fotograaf Georges op pad met een missie: een duidelijk beeld van die voorvleugels meebrengen. McLaren heeft immers op geen enkele manier gecommuniceerd over die nieuwe voorvleugel. En ik wil vooral kunnen zien dat de coureurs inderdaad een verschillend model hebben. De beelden van Georges zijn duidelijk: inderdaad, Alonso en Vandoorne rijden met verschillende voorvleugels. Straks, tijdens de kwalificaties, wordt het nog mysterieuzer, want dan rijden beide auto’s wel met dezelfde voorvleugel. Of liever: ze zien er nu krek gelijk uit. Volgens een andere bron zit het verschil immers ook en vooral in het materiaal waarvan ze gemaakt zijn. De nieuwe vleugel zou voor meer flexibiliteit zorgen, en de auto vooral wat voorspelbaarder maken. Maar ook: de nieuwe vleugel zou goed zijn voor één à twee tienden per ronde.

Tijdens de derde vrije training beslis ik om zelfs eens rond het circuit te stappen. Een must in Monaco, minstens een keertje in het weekend toch. Nergens kom je dichter bij de auto, nergens krijg je dat krachtige gevoel van snelheid als de bolides voorbijkomen. Vooral in de chicane bij het zwembad is de snelheid nauwelijks te vatten: onwaarschijnlijk hoe de coureurs hun auto hier stabiel houden, en zo precies door de bocht jagen. "Respect", denk ik.

En dan is het Max Verstappen die de aandacht trekt: in de laatste bocht rond het zwembad gaat hij eraf. Zijn Red Bull krijgt een serieuze dreun. De averij is zo groot dat de mecaniciens de Red Bull niet tijdig hersteld zullen krijgen voor de kwalificaties. Max baalt serieus, want Red Bull heeft hier de snelste machine. Teamgenoot Ricciardo zal dat straks bevestigen door pole position te pakken, en een serieuze optie op de overwinning. Niet alleen de auto van Verstappen krijgt een fikse dreun, Max zelf ook: iemand filmt toevallig de uitbrander die hij krijgt van Helmut Markko, sportieve baas van Red Bull, en dat gaat natuurlijk meteen op Twitter. Even later is teambaas Christian Horner ook niet mals voor Max. "Dit is een genadeloze les voor Max", zegt hij. "En ik hoop dat hij intelligent genoeg is om hieruit te leren. Hij was hier de snelste. En zo een unieke kans om te winnen in Monaco krijgt je niet vaak in je carrière…"

Winnen zal Max morgen inderdaad niet doen: hij moet vanop de allerlaatste plaats starten.

De derde training zit erop. Ik loop terug naar de perszaal. Op de boten zit heel wat volk. Staat heel chique hier: de grand prix vanop het dek volgen. Alleen weggelegd voor wat meer, zegge, kapitaalkrachtige mensen. Sommigen komen hier met hun eigen sloep, maar de meesten huren gewoon een boot voor het weekend. Op het dek worden de glazen doorgaans goed volgeschonken, en op het benedendek staan hapjes klaar. Als ik langs de 'Ava London' wandel valt mijn oog meteen op twee helmen die op het dek pronken. En op het bovendek staat een auto. Een McLaren, dan nog: die waarmee Mika Hakkinen in 1999 wereldkampioen werd. Inderdaad: hier verblijft de ondertussen 49-jarige Fin dus tijdens de grand prix van Monaco.

Voor Stoffel zit qualifying er al op. Hij kan weer niet doorstoten naar de derde en beslissende sessie, in tegenstelling tot Alonso: de Spanjaard parkeert zijn McLaren op de zevende startplaats. Knap. Stoffel zat ook al het hele weekend in een goed ritme, wat in alle vrije trainingen zelfs sneller dan Alonso, maar is nu net geen twee tienden trager. "Kort voor de start van de kwalificaties kregen we een probleem met de versnellingsbak",  komt hij iets later uitleggen. "Natuurlijk was er geen tijd meer om het ding te demonteren en na te kijken. Jammer, want deze keer dat de derde sessie er zeker in. De auto voelde best goed aan. We zien morgen wel."

Ik maak me stilaan op om de dag af te sluiten als er een mailtje in mijn box rolt van een vriend die langs het circuit zit. Hij stuurt me een foto door van zijn halflege tribunes. "Vorig jaar zat het hier nokvol, nu halfleeg." En hoe dat komt? Simpel: de Automobile Club de Monaco, die de grand prix organiseert, heeft beslist om de prijzen zowat te verdubbelen. De plaats waar mijn vriend nu zit kostte vorig jaar 570 euro voor een weekendticket. Nu is het... 1200 euro voor het hele weekend. "Natuurlijk komen de mensen niet meer. Ik wilde ook niet meer komen, veel te duur, maar ben via via en zeer toevallig dan toch aan een ticket geraakt en moest de volle pot niet betalen. Maar die gaten in de tribunes, je ziet ze overal hoor." Klopt. Zozeer dat het gerucht al snel de ronde doet dat de organisatoren via de lokale overheid de resterende tickets tegen een veel lagere prijs zullen aanbieden, misschien zelfs... weggeven. Want lege tribunes in Monaco, dat staat natuurlijk niet als het Prinsendom morgen overal in de wereld op televisie komt.