Tyler, The Creator op BKS: lonely as fuck
Tyler, The Creator liep in eerste instantie wat verloren op het hoofdpodium van Best Kept Secret. Hij droeg een fluo hesje, zodat we hem goed konden zien, maar zonder zijn door de lucht klievende homeboys van ODDFUTURE leek hij wat verweesd.
Waarom hadden ze Tyler niet in de Two- of Three-tent geprogrammeerd? Daar had hij vast van in het begin voor vuurwerk gezorgd. Het hielp ook niet dat de Amerikaanse cultrapper net nu in een contemplatieve periode zit die openhartige, fragiele en ongemakkelijke teksten baart. “I can’t even lie, I’ve been lonely as fuck”, rapte hij, en de fans scandeerden het fervent mee. Moet voor Tyler behoorlijk schizofreen aanvoelen.
Nu ja, van schizofrenie heeft hij kaas gegeten. “I fucking hate you / but I love you”, blafte hij in ‘IFHY’. De stem van Pharrell Williams kwam uit een doosje. Vonden wij jammer. Krap budget, snappen we.
‘Death Camp’ haalde de punk in Tyler naar boven. Ratelende percussie, een smerige garagerocksample en Tyler die manisch over de podiumvloer beende. Het publiek moshte en alles zat snor. Ook ‘Tamale’ dropte een bommetje in de menigte. Loodzware bassen, opruiende kreetjes uit de sampler, een geschift orakelende Tyler met parelend zweet op het voorhoofd. Top.
Geen wonder dat hij een oogwenk later op een monitor zat te rappen met een handdoek over z’n kop. We zien het Kanye niet snel doen. Voor Tyler geldt: what you see is what you get. Inclusief groteske persoonlijkheidsstoornissen.
En zo keerde op wonderbaarlijke wijze het tij. Wat aanvankelijk een mak, futloos rapconcert leek, vervelde langzaam tot een nijdig feestje waarbij Tyler zich een gewiekste volksmenner toonde. “I’ve been kissing white boys since 2004!”, brulde hij naar het dansende publiek. Of hoe een outing het effect van een opgestoken middenvinger kan hebben.
Straffe dude, maar hij kwam te traag los.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
