Jacques Petit (46) is sinds maandag in hongerstaking gegaan. De rolstoelgebruiker pikt het niet dat zijn aangepaste sociale woning heel wat mankementen telt en dat hij daarvoor bij niemand terecht kan.

Hij nam er negen maanden geleden zijn intrek. "Drie jaar, tien maanden en 17 dagen moest ik wachten op een aangepaste sociale woning. Bovendien heb ik ook nog met een rechtszaak moeten dreigen alvorens ik er kon intrekken. Je verwacht dan dat alle problemen van de baan zijn, maar niets is minder waar”, vertelt Petit.

Lelijk ten val

Zo gaan verschillende ‘automatische’ deuren in het appartementsgebouw niet meer automatisch open en braken de handgrepen naast zijn toilet en zijn douche meermaals af. “Ze zijn die al meermaals komen ‘herstellen’, maar korte tijd later breken ze opnieuw af. Zo ben ik al een paar keer lelijk ten val gekomen. Nu gebruik ik de handgrepen niet meer omdat ze binnen de kortste keer toch opnieuw afbreken. Ik moet kunst- en vliegwerk verrichten om te douchen en naar het toilet te gaan, maar dat doet enorm pijn. Daarvoor gebruik ik morfine, maar dat kan toch niet de bedoeling zijn. Ik mag toch een normaal leven leiden?”

Petit trok voor de mankementen naar de huisvestingsmaatschappij en naar het kabinet van de Brusselse minister van Huisvesting Céline Fremault (CDH), maar daar krijgt hij geen antwoord. Sinds maandag trekt hij elke dag in zijn elektrische rolstoel naar het kabinet van Fremault om er te protesteren tegen de wantoestanden. Tegelijk is hij in hongerstaking gegaan.

Alleen water en suiker

“Mijn arts en vrienden hebben me dat afgeraden maar ik wil kost wat kost dat deze problemen eindelijk van de baan zijn. De komende tijd overleef ik dus enkel op water en suiker”, zegt hij strijdvaardig. “Een kabinetsmedewerker heeft me ondertussen te woord gestaan, maar de minister was zelf was niet aanwezig. Ik heb meegedeeld dat ik een rondetafelgesprek met haar wil, samen met de architect van het gebouw en de directeur van de huisvestingsmaatschappij. Deze problemen moeten zo snel mogelijk van de baan zijn, en ik wil niet wachten tot na het bouwverlof. Mijn appartement moet daarvoor aan de eisen van personen met beperkte mobiliteit voldoen. Het is toch niet normaal dat een persoon in een rolstoel in 2018 op deze manier zijn rechten moet verdedigen.”