Noura (19) doodde echtgenoot die haar verkrachtte na gedwongen huwelijk. Dit is haar hartverscheurende verhaal

Het tragische lot van de tiener zorgde wereldwijd voor ophef en vestigde de aandacht op gedwongen kindhuwelijken in Soedan waar de wettelijke minimumleeftijd om te huwen amper tien jaar is en waar de verkrachting van een kindbruid geen misdaad is.

De familie van Noura dwong het meisje om op haar vijftiende in het huwelijk te treden, maar ze kreeg alsnog de toestemming om haar school af te maken. En zo had ze nog een beetje respijt.

Maar drie jaar later was het dan toch zover. Na een publieke ceremonie probeerde haar 35-jarige echtgenoot om het huwelijk te consumeren. Nadat ze meermaals geweigerd had om seks met hem te hebben, verkrachtte hij de kersverse bruid terwijl leden van zijn familie haar in bedwang hielden. Een dag later probeerde hij haar opnieuw te verkrachten en stak zij hem dood met een mes. Toen ze na de feiten naar haar ouders liep om hulp te vragen, leverden zij haar uit aan de politie. In de rechtbank werd ze veroordeeld tot de doodstraf, waartegen beroep is aangetekend. In de cel wacht ze bang haar lot af.

CNN kreeg de getuigenis van Noura in handen. Dit is haar verhaal. Dit zijn haar woorden.

"Hij vertelde aan mijn ouders dat hij met me wilde trouwen toen ik vijftien jaar was. De eerste keer dat ik hem zag, was een week nadat hij het huwelijksverzoek had gedaan bij mijn oom. En vanaf de eerste keer dat ze me vertelden dat ik met hem moest trouwen, weigerde ik. Ik heb hen onmiddellijk duidelijk gemaakt dat ik niet wilde trouwen. Ik wilde studeren. Ik richtte me rechtstreeks tot mijn toekomstige echtgenoot en zei hem: 'Ik wil niet met je trouwen.'

Ik vluchtte naar het huis van mijn tante in een ander dorp, maar twee dagen later brachten ze me terug en vond de religieuze ceremonie plaats. Dat was twee weken nadat hij het aanzoek had gedaan.

Daarna sprak ik hem niet meer. Wanneer hij ons een bezoekje bracht, verliet ik het huis.

De officiële huwelijksplechtigheid vond drie jaar later plaats na mijn laatste schoolexamens. Alle gebruikelijke rituelen passeerden de revue, maar ik nam nooit een cent aan van mijn welstellende schoonfamilie.

Ik kookte van woede. Ik wilde deze man niet. Ik overwoog om zelfmoord te plegen.

Ik huilde toen ik naast hem zat. In de auto zocht hij steeds toenadering, maar ik kroop telkens wat verder weg. We kwamen aan bij de flat en ik sloot me op in een van de kamers. Dit bleef zo doorgaan. Ik weigerde de kamer te verlaten, ik weigerde te eten. Op de derde dag droeg hij me op om te deur te openen. Ik weigerde opnieuw. Terwijl hij sliep, sloop ik naar buiten, maar moest vaststellen dat de voordeur op slot zat.

Op de negende dag kwamen zijn familieleden. Zijn oom vroeg me naar de slaapkamer te gaan. Ik zei nee maar hij sleurde me ernaartoe en zijn neef sloeg me. Ze trokken mijn kleren uit en hielden me met drie in bedwang. Mijn 'echtgenoot' deed ook zijn kleren uit terwijl ik huilde en schreeuwde. Uiteindelijk verlieten ze de kamer. Ik was naakt. Ik bloedde. De volgende dag greep hij me vast, gooide me op bed en probeerde boven op me te klimmen. Ik vocht terug en met mijn hand greep ik naar een mes dat onder het kussen lag.

Ik liep naar het huis van mijn ouders. Ik weet niet hoe ik dat voor mekaar heb gekregen. Ik had nog steeds dat mes vast.

Het was mijn droom om rechten te studeren, dan te trouwen en uiteindelijk zelf rechter te worden. "