'The Now Now' van Gorillaz: freakflag halfstok

Revolutionair is Gorillaz al lang niet meer. Althans, op muzikaal vlak dan. Zijn dwarse, satirische kijk op media en showbizz? De opgefokte mix van elektro, hiphop, dub en pop? De met beroemdheden volgestouwde platen? Je vraagt je af hoe Damon Albarn (Blur) en tekenaar Jamie Hewlett de toekomst van Gorillaz zien nu de échte wereld van evenveel hysterie en groteske cartoonfiguren is vergeven. 

Hoe houd je je project fris te midden van al die andere hiphopbands en elektro-acts die even eclectisch te werk gaan? Wat doet het er nog toe dat je Vince Staples, Kali Uchis en Danny Brown voor je kar spant wanneer de concurrentie op een even groteske wijze met superster-features goochelt? Bovendien brachten zowel Staples als Uchis recent platen uit die Gorillaz’ formule naar een hoger plan tillen en die op artistiek vlak Albarns hersenspinsels overvleugelen.

Stonede triphop

Wij vonden Humanz best een geslaagde comeback, vorig jaar. Alleen deed het album enigszins vrijblijvend aan omdat Albarn – de grote poppenspeler in dit theater – zo fel op de achtergrond bleef. Dat wordt rechtgezet op The Now Now, een plaat die Albarn voornamelijk op tournee inblikte in zijn uppie, met alle gevolgen vandien. Het resultaat schippert tussen Albarns soloplaat Everyday Robots en The Fall, dat andere tussendoortje dat hij voor Gorillaz snel snel op een iPad componeerde, intussen alweer acht jaar geleden. Daardoor zijn de nieuwe songs zelden uitzinnig en al te vaak melancholisch en contemplatief. Het is een register waarin Albarn zich thuisvoelt maar waarmee hij ook al alles heeft verteld.

Lees ook het interview met de band over hun nieuwe plaat: "Perfectie is verwarrend. Wat ga je daarna nog doen?"

De tracks die de hoogste ogen gooien, huisvesten niet verwonderlijk funky gastmuzikanten. ‘Humility’, de zonovergoten, stonede triphopsingle met George Benson op gitaar, bijvoorbeeld. En ‘Hollywood’, robuuste elektropop waarin Snoop Dogg weer lekker bazelt en waar housegod Jamie Principle cool flaneert als een seventiespimp over The Walk Of Fame. Indie-r&b-prinses Abra zingt backingvocals in ‘Sorcererz’, Graham Coxon van Blur speelt gitaar op de tipsy drumcomputerpopsong ‘Magic City’. U ziet: dat zijn toffe namen om op je plaat te hebben, maar nu ook weer niet artiesten van een kaliber of met een cultreputatie waarvan je omver valt. Geen Bobby Womack, Mark E. Smith of Lou Reed dus (want die liggen onder de zoden), noch spannende vertellers à la Mos Def, MF Doom of Neneh Cherry.

Nope, Damon trekt het vooral in z’n eentje. Als de songs geïnspireerd zijn, boort hij dwars door je hart, zoals in ‘Souk Eye’, een van Spleen vervuld bossa nova-deuntje waarin hij prachtig croont, tot de track zijn huid afwerpt en er feeërieke slaapkamertechno overblijft. Verrukkelijk. Ook het Ladytron-achtige ‘Tranz’ voelt met zijn klingelende synths en Damons in effecten gedrenkte vocals excentriek genoeg aan om te kunnen beklijven.

Herfstsfeertje

‘Idaho’ komt niet verder dan een schets: weeë folktronica die een middelmatig refrein torst. ‘Magic City’ is Gorillaz by numbers: flukse hiphop vol uitgelaten synths en Albarns echoënde treurzang. Been there, done that. ‘Fire Flies’ en ‘One Percent’ zijn zuchtjes keurig aan elkaar gelijmde akkoorden plus een herfstsfeertje. Ze werken misschien als je hart is gebroken of wanneer de oppeppende janboel die zich het journaal noemt je even teveel wordt. Beklijvende liedjes zijn het allerminst. Dan liever de instrumentale eightieselektro van ‘Lake Zurich’ – Gorillaz mogen wat vaker rücksichtsloos op de dansvloer mikken.

Tussen de lome ritmes en zomerse deuntjes door waaien je walmen Weltschmerz tegemoet. “Calling the world from isolation”, zingt Albarn in ‘Humility’, “Cause right now, that’s the ball where we be chained”. Die treurnis beschikt op The Now Now over een iets te rijke voedingsbodem. Albarns freakflag hangt halfstok terwijl hij op vorige Gorillazplaten vrolijk in de wind wapperde. Het doet natuurlijk niet af aan het opzienbarende muzikale talent van de Britse duivel-doet-al. Straks op Rock Werchter zullen Gorillaz immers opnieuw de monden doen openvallen. Voor minder komen we niet.

The Now Now verschijnt op 29/6 bij Parlophone/Warner.