Hiphop met de swag van een rockster, dat betekent voor de boys: in een roze Kappa-outfit heftig brullen in de microfoon terwijl hun beatbakker om de haverklap een kermistoeter laat weerklinken over de wei. Waterflesjes leegschudden over de frontstageruimte, dat ook. En tattoos showen.

‘We need everybody to go crazy right now’, porde Swae Lee het publiek aan. Zijn oproep reikte maar enkele rijen ver. Ja, bij ‘Black Beatles’, met z’n geinige knipoog naar ‘Daytripper’ van The Beatles, werd er hevig gebouncet. Alleen was dat niet echt de verdienste van het tweetal, want zowat alle muziek kwam van de tape gerold. Dan waren The Beatles toch net iets vindingrijker. En denken we bij de Fab Four van de rap aan andere namen.

Hun hiphop omschrijven ze als turnt, wat zoveel betekent als ‘we willen feesten en de rest kan ons geen reet schelen’. Er werd aardig wat gepartyd bij ‘Chanel, dat met zijn gonzende bassen de kerktoren van Werchter deed meetrillen. En een explosief ‘My x’, dat helaas na een paar rhymes de kop werd ingedrukt.

Caraïbische vibe

Het duo hotste en botste als flipperkastballen over de stage, maar na een halfuur bloedde het feestje. Hun donkere beats bleken te eentonig, hun popsongs te weinig avontuurlijk. Gelukkig bracht ‘Powerglide’ wat afwisseling met een Caraïbische vibe, maar wat ze in ‘Cocina’ bij elkaar kookten, bleek maar halfgaar. Zoals het merendeel van hun hitparadehiphop.

Vorig bleek hun spul in The Barn nochtans zo explosief als de ananassen die ze stuksloegen, maar de Main Stage bleek te groot voor een feestje. Hé, je kan niet zeggen dat ze zich niet uitsloofden. In elke song smokkelden ze een ‘Belgium!’ binnen en Swae Lee en Jxmmy gingen in het publiek hangen. Er werd aardig wat gemosht. Zelfs die kerel met z’n rode Axl Rose-bandana vooraan headbangde heftig mee. Rock-‘n-roll, dus toch.