"We hebben geen andere keuze meer dan aparte islamscholen op te richten"

Recentelijk barstte het hoofddoekendebat weer eens los, deze keer naar aanleiding van de aankondiging van de Gentse Groen-afdeling dat het hoofddoekenverbod vanaf 1 september in stadsscholen de uitzondering i.p.v. de norm zou zijn. Dit in overeenstemming met de eerdere beslissing van de Raad van State. Scholen zouden goede, objectieve redenen moeten aanbrengen om een verbod in te voeren.

Diezelfde dag keerde het Gentse stadsbestuur echter reeds op zijn schreden terug, onder druk van coalitiepartner Open VLD (zogenaamde ‘liberalen’). Het was bijzonder vermoeiend te zien hoe dezelfde oude argumenten die reeds meermaals weerlegd zijn in de tussentijd weer opdoken om dit te verdedigen.

De hardnekkigheid van velen die zich ‘rechts’ noemen heeft me ervan overtuigd me vanaf nu te scharen achter het idee van een nieuw islamitisch onderwijsnet. En dat is een nederlaag.

Ik wil eerst nog eens de argumenten voor het verbod behandelen. Volgens sommigen zou de hoofddoek een teken van onderdrukking van de vrouw zijn.

Symboliek is echter in the eye of the beholder, waardoor het uitermate betekenisloos is om zijn eigen vooroordelen erop te projecteren. Een gelijkaardige situatie deed zich voor bij de discussie omtrent mensen die het andere geslacht de hand niet wensen te schudden.

Onmiddellijk werd er gesproken over genderdiscriminatie, terwijl talloze religieuze conservatieven keer op keer hebben verduidelijkt dat het gaat om een bepaalde visie op de seksuele ethiek die preutsheid en onthouding voorstaat.

Hetzelfde geldt voor de hoofddoek: het belichaamt het islamitische gebod om zijn schoonheid te sparen voor zijn man/vrouw. Dat de last hierbij ongelijk verdeeld is, is louter te wijten aan de biologie. Men kan het uiteraard oneens zijn met deze visie – en daarom hoeft men haar ook niet te praktiseren – maar men mag er niet over liegen. In dit verband worden er ook vaak aanstootgevende vergelijkingen gemaakt met landen als Iran en Saoedi-Arabië.

Een ander argument betreft de keuzevrijheid van de betrokken meisjes. Zo stelde NVA-onderwijsexpert Koen Daniëls dat de opheffing van het verbod ‘het “moeten” dragen van een hoofddoek schrikwekkend dichterbij brengt’. Natuurlijk krijgen de meeste meisjes van thuis mee dat ze een hoofddoek moeten dragen als religieuze verplichting.

Ouders maken een hele resem aan fundamentele keuzes voor hun kinderen: wat ze eten, dragen, lezen, studeren, enz. Waarom zou dit anders zijn? Eens kinderen de leeftijd van 18 bereiken staat het ze vrij alles wat hun ouders hen hebben geleerd achterwege te laten en andere keuzes te maken.

Degenen die zo bekommerd zijn om de ouderlijke autoriteit zijn hier selectief in. Als ze hun visie consequent zouden toepassen, moest de staat alle kinderen opvoeden om hun vrijheid te garanderen. Wat zorgelijk sterk lijkt op een 1984-scenario.

Uit deze episode moeten er echter vooral ook politieke conclusies getrokken worden: het blijkt zeer duidelijk dat Groen – en in het verlengde daarvan links – geen betrouwbare politieke partner is voor de moslimgemeenschap.

Vrijwel alle gelegenheden die ze kregen om hoofddoekenverboden op scholen of overheidsdiensten lieten ze liggen, vaak op plaatsen waar ze zeer langdurig aan de macht bleven.

Dit is geen geval van zogenaamde ‘creeping sharia’: er wordt niet geëist dat de islamitische geboden op enigerlei wijze worden opgelegd aan mensen die ze niet wensen na te volgen. Het gaat hier louter om de vrijheid van ouders om hun kinderen op te voeden, en de individuele vrijheid van leerling om te dragen wat ze wensen. Een kwestie van burgerrechten dus.

(Lees verder onder de foto.)

Het wordt  extreem vermoeiend deze discussie om de zoveel weken steeds opnieuw te moeten voeren, ad nauseam, zonder ooit ook maar een centimeter vooruitgang te boeken, en dit terwijl een hoofddoekenverbod – zonder geldige reden – ongrondwettig werd verklaard door de hoogste juridische instantie van ons land.

Dit blijkt een kwestie te zijn waarin beschaafde discussie en compromis niet helpen. Mensen die religie (en in het bijzonder de islam) haten, wensen hun persoonlijke voorkeuren via het schoolsysteem (een onderdeel van de staat) op te dringen aan iedereen, een daad die compleet in strijd is met de liberale principes die diezelfde mensen zich aanmatigen te verdedigen.

Maar moral grandstanding over de liberale rechtsstaat is makkelijk wanneer iedereen toch hetzelfde over alles denkt: dan is Saoedi-Arabië zelfs een liberale rechtsstaat.

Pas wanneer er reële morele verschillen bestaan tussen mensen kan vrijheid enige betekenis hebben.

Vrijheid is geen welbepaalde libertijnse levensstijl; het is de mogelijkheid om zijn levensstijl te kiezen. Dat lijken velen niet te begrijpen.

En daarom blijft er niets over dan het politieke conflict aan te gaan met de middelen die ons ter beschikking staan, zelfs wanneer ik daar persoonlijk niet in geloof.

Dit kan gaan om Europese wetgeving die naar mijn aanvoelen de nationale soevereiniteit van staten ondergraaft en gebouwd is op het filosofisch dubieuze principe van de godsdienstvrijheid, of het gebruiken van het grondwettelijke recht op eigen onderwijs, hoewel ik persoonlijk geloof dat dat de segregatie nog meer zal verhogen en dientengevolge het communautaire conflict verder zal aanwakkeren.

Ik vind het bijzonder spijtig dat het zover is moeten komen, maar het wordt stilaan echt tijd om deze discussie voor eens en voor altijd te beslechten, hoezeer dit ook indruist tegen het verlangen van zekere partijen die hier electoraal gewin uit wensen te slaan.

Het gemeenschapsonderwijs zou zich ertoe moeten lenen sociale cohesie te scheppen in de maatschappij. In plaats daarvan kiest het ervoor verdere verzuiling in de hand te werken.