Wat een spektakel! Anderson knokt zich na epische strijd van bijna zeven uur voorbij opslagkanon Isner naar finale Wimbledon

Nooit schopten beide heren het zo ver op de grandslam. Voor Isner was de derde ronde voor 2018 zijn beste prestatie op het Londense gras, Anderson deed met een vierde ronde al eens beter. Het scenario dat een van de twee een kans zou krijgen om zich te plaatsen voor de finale, speelde zich zelfs niet af in hun stoutste dromen.

Het was dan ook zaak voor de opslagkanonnen om een servicegame af te snoepen van de tegenstander. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk als bij beide tennissers de service het grootste wapen is. Dat bleek al in de eerste set. Ieder won zijn opslagspelletje en de breakkansen waren zoals verwacht zeldzaam. Bij een 5-5-stand moest Anderson het met één breakpunt stellen (die hij niet verzilverde), Isner kreeg drie keer de kans maar slaagde ook niet in het opzet. 

De tiebreak was dan ook onvermijdelijk. Daarin leek Isner aan het langste eind te trekken, maar de Zuid-Afrikaan knokte terug. Met een 7-6 (8-6) eindstand tot gevolg in het voordeel van Anderson.

Niet dat het spelbeeld in de tweede set veranderde. Beide heren bleven de ene na de andere kanonskogel afvuren. De verschroeiende opslagen vlogen de spelers om de oren. Ook in het tweede bedrijf sloeg Isner net iets meer aces, maar ook nu was het pas echt met een vergrootglas zoeken naar breakkansen. Slechts één telden we voor Anderson bij een 6-6-stand.

U raadt het al: we gingen opnieuw naar een tiebreak. Isner rook zijn kans. De man die dit toernooi ook Ruben Bemelmans uitschakelde liep al snel uit tot een 5-0-voorsprong. Wat Anderson ook probeerde, dat liet de Amerikaan niet meer uit handen glippen: 7-6 (7-5). 

Dan toch een keer een break in set nummer drie? Alvast niet in de beginfase, want Anderson en Isner serveerden vrolijk verder. Van uitgesponnen rally's was er al helemaal geen sprake. De fans op Centre Court kregen dan ook een vreemd schouwspel te zien. Niet meteen het tennis waar ze op gehoopt hadden, in een halve finale op Wimbledon. Tot het achtste game aanbrak. Anderson slaagde er dan toch in om een opslagspelletje van Isner naar zijn hand te zetten: 5-3. Het wonder was na twee uur en 28 minuten tennis geschied. 

Isner was echter niet van slag. Net op het moment dat de Zuid-Afrikaan mocht serveren voor de set haalde Isner het spelletje binnen. Jawel, we kregen opnieuw een tiebreak. Daarin vergat Anderson het af te maken, na een dubbele fout van de Federer-killer pakte Isner in extremis de derde set: 7-6 (11-9). Een dwaling die de Zuid-Afrikaan duur kwam te staan. 

In set nummer vier regende het dan weer plots breaks. John Isner opende de dans door meteen het eerste opslagspelletje van zijn tegenstander te veroveren. De Amerikaan leek zo af te stevenen op zijn derde setwinst, maar ook Anderson deed nog zijn duit in het zakje. De vermoeidheid sloeg echter zo stilaan zienderogen toe bij de Zuid-Afrikaan. Isner nam een nieuwe voorsprong en dieper in de set leek hij zijn slag dan ook thuis te halen. 

Al bleef Isner telkens dezelfde fout maken. Hij snelde maar al te vaak naar het net en daar maakte Kevin Anderson gretig gebruik van. De Zuid-Afrikaan kan namelijk een bal wegleggen met een goeie passeerslag. Zo sleepte hij de vierde set in de wacht: 6-4. Zowaar een set zonder een tiebreak.

Ook in de vijfde en beslissende set tierden de aces welig. Een breakkans versieren was haast onmogelijk. Tót Anderson een versnelling hoger schakelde en bij een 7-7-stand, jawel, dan toch een breakpunt te pakken had. Isner werkte uiteraard weg met een uitgekookte opslag. De fans waren nog lang niet thuis. 

En we gingen maar door. 7-7 werd 14-14 en werd 17-17. Toen kreeg Anderson twee unieke kansen om toe te slaan, maar met ace nummer 52 wist de Amerikaan de dubbele breakkans te ontmantelen. On serve gingen we naar 24-24, maar dan achtte de Zuid-Afrikaan - die daarvoor al enkele keren uitliep tot 0-30 - zijn moment gekomen. Hij ging dan toch een keer door de opslag van Isner en op de eigen opslag maakte hij de klus af: 26-24 na zes uur en 35 minuten tennis! 

Isner heeft een patent op veeleisende wedstrijden. In 2010 won hij in de eerste ronde op het Londense gras na een 11u05 durende wedstrijd van de Fransman Nicolas Mahut. Het werd toen 70-68 in de vijfde set van de langste tenniswedstrijd die ooit gespeeld is. Anderson speelt zondag tegen nummer één Rafael Nadal of Novak Djokovic (ATP 21). Zij komen nu in actie. 

Kevin Anderson en John Isner doen een oproep aan de organisatoren van de grandslamtoernooien om de duur van de wedstrijden te beperken door bijvoorbeeld - zoals op de US Open - een tiebreak te laten beslissen in de vijfde set. 

"Ik hoop echt dat de zaken zullen veranderen op de grandslamtoernooien. Als je zo lang op het court staat, voel je je niet super meer", verklaarde Anderson. "Het was moeilijk voor ons om in zulke omstandigheden te spelen."

"Ik ga akkoord met Kevin", vulde Isner aan. "Ik denk dat je een tiebreak moet overwegen vanaf 12-12 in de vijfde set. Ik voel me verschrikkelijk. Mijn linkerhiel heeft me heel erg doen afzien. En op mijn rechtervoet heb ik een enorme blaar."