Terwijl wielerwereld reageert op doodsmak kijkt Gilbert alweer vooruit: "Na elke crash sta ik weer op"

"Ik denk dat ik geluk heb gehad na mijn crash van gisteren", vertelde Gilbert op Twitter. "Het zal me enkele weken van de fiets houden. We weten nog niet voor hoe lang. Op z’n minst vier of vijf weken. Ik ben jullie zeer dankbaar voor alle berichten die ik op mijn telefoon kreeg. En het is ook mooi dat andere renners die me passeren zich informeren over mijn situatie. Ik krijg veel steun van iedereen in de wielerfamilie. Zo zie je dat het een leuke sport is. Het wordt geapprecieerd dat je steun krijgt in deze zware momenten. Nu ga ik proberen om thuis te geraken en aan de revalidatie beginnen. Na elke crash, sta ik weer op en vecht ik terug. Ik denk dat de volgende zege een extra speciaal gevoel zal geven. Dat zal emotioneel worden. Laten we hopen dat die overwinning er snel komt. Voor dit jaar is het voorbij denk ik, maar in 2019 hoop ik op een hoog niveau te starten en zo snel mogelijk te winnen."

In zijn dagelijkse podcast over de Tour de France doet Lance Armstrong zijn pet af voor onze landgenoot. "Als je die crash op tv ziet dan denk je: ‘Ik hoop dat die gast recht krabbelt’. Je weet niet hoe diep ze vallen. Dat kan 15 meter zijn. Gelukkig was het slechts een meter of zo. Maar de manier waarop hij weer opstaat, vergeet die crash even. De manier waarop hij recht staat, even een minuut de tijd neemt en alles van zich afschudt, weer op zijn fiets springt en een duim geeft richting de camera… Patron van de dag. Hij is de patron van de dag. Er zijn veel renners zo moe op dit moment. Zij kijken rond en zeggen: ‘Dit is mijn uitweg, mijn excuus, mijn ticket naar huis'. Alles om me hier weg te krijgen, denken ze. Philippe Gilbert zegt, neen. Ik ga verder."

De schrik zat er bij de kijkers meteen na de val dik in. Ook bij onze columnist Hugo Camps. "Zijn onzichtbaarheid duurde minuten. Voor mevrouw en mama Gilbert moet het een foltering zijn geweest. Ook zij in een ravijn, van wanhoop. De Col de Portet-d'Aspet klieft het hart van alle wielerliefhebbers. Hier maakte Fabio Casartelli zijn dodelijke smak. De jonge belofte was meer dan een renner, hij was een estheet. Coppiaans. Een monument van minzaamheid. Toch dood. Philippe Gilbert klauterde over het muurtje weer de wereld in. Hij nam zijn fiets en stak een duim omhoog. De duim van immense opluchting... Met de opgave van 'het oudje' Gilbert verdwijnt een guerrier hors catégorie uit de Tour."

Thor Hushovd botste Philippe Gilbert die ondertussen in een rolstoel zat, tegen het lijf. "Ik werd zo bang toen ik zag dat Gilbert naast de weg vloog. Spoedig herstel maatje", vertelde de voormalige Noorse renner. 

Een Franse journaliste die de Tour de France op de voet volgt, stak haar bewondering voor de heren renners niet onder stoelen of banken. "Gilbert heeft de etappe van gisteren uitgereden met een gebroken knieschijf. Nibali heeft Alpe d'Huez beklommen met een gebroken ruggenwervel. Vuillermoz reed verder op de kasseien met een breuk in het schouderblad. De renners zijn buitengewoon. Hun weerstand tegen de pijn dwingt respect af", aldus Mathilde L'Azou. Ook Laurent Vergne, werkzaam bij het Franse Eurosport, sluit zich daar bij aan. "Die mensen zijn niet zoals u en ik."