Dansen niet zo mannelijk? Nobody puts Swayze in the corner!
In het radioprogramma The Original Soundtrack sluiten De Morgen-journalist Robin Broos en zijn De Standaard-concullega Jeroen Struys pax media. Elke zaterdagavond zoeken ze op Klara naar de mooiste filmmuziek binnen een afgelijnd thema. Deze week: dansen!
Mannen dansen niet graag. Dat is geen gratuit veralgemening, maar de conclusie uit empirisch onderzoek. Regelmatig draai ik plaatjes op trouwfeesten. Daarin nemen de vrouwen altijd de lead, te beginnen met de openingsdans. Voor haar hét moment om te schitteren. Voor hem een moment om zo lang mogelijk uit te stellen en daarna zo snel mogelijk te vergeten.
Nochtans zijn er in het verleden talrijke pogingen ondernomen om dansen aanvaardbaar te maken. Zo verdenk ik Ronald Reagan ervan een danser geweest te zijn. Nooit zijn er in Hollywood zoveel stoere dansfilms gemaakt als in de eighties. Fame, Flashdance, Footloose, Dirty Dancing. Je maakt me niet wijs dat dit geen gecoördineerde overheidscampagne was.
Maar helaas. Hoewel ik diep in mijn hart geloof dat Jennifer Grey en Patrick Swayze de time of their life hadden, vindt de goegemeente dansen allesbehalve mannelijk. Een voorbeeld: toen Swayze in 2006 aan pancreaskanker stierf, draaide Man bijt hond er een item over bij twee Antwerpse omaatjes. Zij lazen samen het nieuws over de betreurde danser in de krant.
“Afscheid van Patrick Swaanze, kende gij dieje?”
- “Wie?”
“Patrick Swaanze. S-W-A-Y-ZE. 'Hij wilde alleen maar dansen.' Dat zal dan nen homo geweest zijn.”
Dat was niet alleen een belediging voor de lgbt-gemeenschap, maar voor de mensheid in het algemeen. Want als films ons één ding hebben geleerd, is het dat iedereen mag dansen. Man, vrouw. Hetero, homo. En alles daartussenin.
Daarvoor haal ik er graag eerder vernoemd bewijsstuk D bij: Dirty Dancing. Daarin speelt Swaanze – sorry, Swayze – een dansleraar in een vakantieoord. Hij moet de rijkeluisdochter Baby de mambo bijbrengen. ‘Hungry Eyes’ is hun eerste les, waarbij Swayze zich zwoel op de borst klopt alsof hij zegt: ‘de beat van de muziek volgt het kloppen van mijn hart’. Het nummer telt dan ook 110 beats per minuut. Ruim meer dan onze hartslag in rust, maar ook veel minder dan bij zware inspanning.
Met andere woorden: het perfecte ritme om lichtjes opgewonden van te worden. Niet alleen omdat Baby – in slip en crop top – stevig bij de taille wordt gegrepen door de proportioneel veel te grote handen van haar leraar. Maar ook omdat ze vrij sensueel met een ander meisje danst, hun benen alleen in nylonkousen gehuld. Noem het gerust soft-erotisch, net als ‘Hungry Eyes’. Dat klinkt alsof er gevaar op de loer ligt. Temptation, zonder liters Bacardi Breezer.
Dirty Dancing toont dus aan dat voeten erg sexy dingen kunnen doen. En dat mannen die dansen altijd de hoofdvogel afschieten. Mag ik daarom namens alle dansende mannen vragen om niet langer te wijzen of te staren. Dansen is cool. En: nobody puts Swayze in the corner!
Zaterdag tussen 18 en 20 uur op Klara.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
