Aan het eind van deze week of begin volgende week zullen Sabine Dardenne, Laetitia Delhez en de ouders van Julie, Mélissa, An en Eefje een brief ontvangen van Bruno Dayez, de advocaat van Marc Dutroux. Zijn cliënt heeft de brief nagelezen en na enkele aanpassingen goedgekeurd. Hij wil er zijn berouw mee tonen voor zijn daden tegenover de slachtoffers en de ouders van de slachtoffers.

Carine Russo, de mama van Mélissa, heeft intussen gereageerd op het nieuws over de brief. “Ik ben de wanhoop nabij. We proberen, na zoveel jaar, een normaal leven te leiden. Maar Bruno Dayez vindt er altijd wel iets op om ons opnieuw in ons leed te duwen. Ik noem het pestgedrag. Wij, de slachtoffers of de ouders van de slachtoffers, worden gebruikt om vooruitgang te boeken in zijn dossier (over de vervroegde vrijlating van Dutroux, nvdr.). Maar als we willen voortgaan met ons leven, moeten ze stoppen met onze wonden voortdurend open te rijten. Erger nog: Bruno Dayez kapt er zelfs nog wat zuur over”, reageert de vrouw.

Hond en kat

De brief past in de strategie van Dayez om zijn cliënt vervroegd vrij te krijgen. “Niemand heeft daar iets bij te verliezen”, zei Dayez daarover eerder deze week. “Het heeft niet langer zin dat mijn cliënt en de nabestaanden zich als hond en kat tegenover elkaar gedragen.”

Maar die uitspraak is Russo in het verkeerde keelgat geschoten. “Dat hij de situatie durft te vergelijken met een klein geschil tussen een hond en een kat? Bruno Dayez is geen leerkracht die twee vechtende kinderen uit elkaar moet halen in een speeltuin. We zijn de voorbije jaren zeer duidelijk geweest: we willen géén contact met de cliënt van deze advocaat. Trouwens, als ik die brief ontvang, zal ik hem toch niet lezen. Ik zie niet in wat hij me bij zou kunnen brengen.”

(lees verder onder de foto)

Niet ver uit de buurt

Ook Jean-Denis Lejeune, de papa van Julie, heeft via zijn Facebook-account gereageerd op het nieuws, via een brief die aan zijn dochter gericht is. “Ik zal nooit meestappen in zijn (Dutroux, nvdr.) spelletje om vroeger vrij te komen. Meneer Dayez martelt ons voortdurend met zijn publicaties, interviews en andere acties, ten voordele van een man die kinderen ontvoert, verkracht, martelt, doodt of laat sterven van honger en dorst. (...) Ik kan maar niet begrijpen dat niemand Dayez tot rede kan brengen. (...) Maar ik kan je garanderen, lieverd, dat wanneer hij vrijkomt, ik me alvast in de buurt zal bevinden.”