Daarom komen winkelketens niet in de problemen wanneer ze een ontwerp stelen

Hoe is het in godsnaam mogelijk dat goedkope winkelketens een design van een ontwerper stelen en daar dan ook nog eens mee wegkomen? The Huffington Post vroeg het aan Julie Zerbo en Biana Borukhovich, twee Amerikaanse advocates die zich specialiseren in mode. 

Ketens die 'fast fashion' verkopen, zoals Zara en H&M, kunnen kleding verkopen die bijna exact hetzelfde is als die van duurdere merken. "In de Verenigde Staten is er geen copyrightbescherming, of auteursrecht, voor modeontwerpen," legt Borukhovich uit. 

Kleding en accessoires worden bekeken als 'spullen die je nodig hebt'. Zo dient een handtas om spullen in te bewaren en kleding uiteraard om ervoor te zorgen dat je niet naakt op straat moet paraderen. "De wet betreffende het auteursrecht kent geen exclusieve rechten voor 'nuttige' spullen," gaat Zerbo verder.

Wat betekent dat een merk zoals pakweg Fashion Nova zonder schaamte of schroom de outfits van de volledige Kardashian-clan mag kopiëren. Zeker wanneer die kleding geen grote logos of namen van merken tonen.  

Wanneer een jurk bijvoorbeeld een originele print heeft, mag de print niet gekopieerd worden. De jurk daarentegen wel. Logo's, prints en namen zijn gemakkelijker te beschermen tegen pottenkijkers, legt Zerbo uit: "Een logo of naam heeft een handelsmerk-functie, wat betekent dat wanneer klanten de naam horen of het logo zien, ze het meteen met het merk gaan associëren."

Waagt een merk het er toch op om een herkenbaar logo, zoals bijvoorbeeld de dubbele C's van Chanel te kopiëren, dan kan het wél zwaar in de problemen komen. 

Fast Fashion-ketens gaan niet alleen de mosterd bij grote modehuizen halen. Ze zoeken er ook kleinere ontwerpers uit. En hier geldt hetzelfde probleem: ook zij zijn niet beschermd, omdat er geen specifieke wet voor is. 

"Het is niet ongewoon dat kledinggiganten ideeën van kleine merken overnemen," legt Zerbo uit. "Maar kleine merken en designers hebben vaak niet de financiële middelen om een zaak tegen hen te starten."

Zara werd al eens beschuldigd van plagiaat, nadat ze een trui uitbrachten die wel heel sterk leek op het ontwerp van de Belgische designer Toos Francken. 

Ook de laarsjes die ontworpen werden door de Antwerpse ex-modestudent Eduard Both, werden onlangs bijna letterlijk gekopieerd door de Britse modeketen Topshop.. 

Volgens Zerbo is het niet ongewoon dat sommige ketens een budget opzij zetten voor rechtszaken. "Dat betekent niet dat ze hun fout meteen toegeven, maar het is een manier om met hun uitgaven om te gaan."

Modehuizen en designers kijken geregeld naar elkaars ontwerpen voor inspiratie. Er is zelfs een instagramaccount dat designers op het matje roept, wanneer hun ontwerpen te hard op elkaar lijken. 

De rol van fast fashion-merken is nog steeds om trends vanop de catwalk tot bij de gewone mens te brengen. Mensen zullen dan ook steeds de designs die geïnspireerd werden door andere merken, blijven kopen. 

Is dat per se slecht? Dat hangt ervan af hoe je het bekijkt. Sommige mensen zijn van mening dat een 'gestolen ontwerp' ervoor zorgt dat het originele in waarde daalt. Bijvoorbeeld: wanneer een handtas van Chloé gekopieerd wordt door Primark of H&M. Dan zijn er veel mensen die liever voor het goedkopere exemplaar gaan. 

Anderen geloven dan weer dat copycats hun steentje bijdragen aan de mode-industrie, omdat ze de trends versnellen.