Over één ding zijn Amerikanen het eens in de kwestie-Kavanaugh: toen was #MeToo heel gewoon
Twee veel voorkomende reacties in de VS op de beschuldiging van seksueel geweld aan het adres van opperrechter-in-spe Brett Kavanaugh, ruim 35 jaar na dato. Vrouwelijke vijftiger: elke vrouw kent wel iemand met wie iets vergelijkbaars is gebeurd, en die daar decennia over heeft gezwegen. Dit is verschrikkelijk. Mannelijke vijftiger: elke man heeft weleens iets raars gedaan als tiener, en is toen gewoon volwassen geworden. Dit stelt niets voor.
Hoewel ze in hun conclusies dus lijnrecht tegenover elkaar staan, zijn ze het in hun uitgangspunt helemaal eens. Zo’n mislukte poging tot verkrachten/versieren – het is maar hoe je het bekijkt – was heel gewoon in die tijd.
Het was een tijd waarin een heel filmgenre groeide van ‘tienersekskomedies’ zoals Porky’s, Screwballs, Spring Break en Revenge of the Nerds, waarin jongens linksom of rechtsom hun maagdelijkheid moesten zien te verliezen en daarbij alles deden wat #MeToo later verboden heeft. De puberale mannelijkheidscultuur zou nog decennialang worden gevierd, tot en met de reeks American Pie-films van na de eeuwwisseling.
De kwestie-Kavanaugh wordt een interessante test voor de Amerikaanse bovenlaag: is de #MeToo-beweging sterker dan de ‘screwball’-cultuur uit de jaren tachtig?
Dat die cultuur een minder komische pendant had in de echte wereld, blijkt uit cijfers van de Amerikaanse universiteitenvereniging AAU uit 2015. Eén op de vier bachelorstudentes zei slachtoffer te zijn geweest van ongewenst seksueel contact, één op de tien had het over ongewenste penetratie of een poging daartoe.
Dit ondanks een poging de campusverkrachtingen aan banden te leggen met een strikte ‘ja is ja’-richtlijn uit 2011.
Elitaire excessen
Ook Kavanaugh groeide op in een rijkeluisjongenscultuur. Hij ging naar een katholieke jongensschool in Bethesda, een chic voorstadje van Washington, en zou Christine Blasey Ford stomdronken hebben aangerand tijdens een feestje.
Typisch Amerikaans zijn deze elitaire excessen natuurlijk niet. Typisch jaren tachtig zijn ze ook niet: studenten houden ook nu nog bangalijsten bij. En in minder gegoede kringen worden evengoed meisjes aangerand.
Toch wordt de kwestie-Kavanaugh een interessante test voor de Amerikaanse bovenlaag: is de #MeToo-beweging sterker dan de ‘screwball’-cultuur die uit de jaren tachtig is meegekomen?