Hij ontdekte de plastic soep en is sindsdien alleen maar somberder geworden: "Plastic in onze muren, onze kleding, onze longen en onze hersenen. Goed kan dat niet zijn"

Als hij spreekt, doet hij dat zittend aan een tafel, gebogen over zijn A4’tjes met tekst. Hij praat hard en het verhaal komt er zo vloeiend uit dat duidelijk is dat hij dit al veel vaker heeft gedaan. Eenmaal begonnen is hij niet te stoppen. Op zijn witte overhemd staat in blauwe geborduurde letters zijn naam: Captain Charles Moore.

Moore, inmiddels de zeventig gepasseerd, ontdekte in 1997 de plastic soep: een brij van grote en kleine stukken plastic die zich in de loop der jaren door de stroming van de zee heeft verzameld op een plek in de Stille Oceaan. Inmiddels is die soep naar schatting zo groot als Spanje. Sinds die ontdekking houdt de kapitein zich alleen nog maar bezig met dat plastic. Vorige week landde hij in Nederland om zijn praatje te houden op Springtij, een jaarlijkse bijeenkomst over duurzaamheid op Terschelling. Ook hield hij zijn verhaal voor de medewerkers van het Wereld Natuur Fonds in Zeist.

Zijn powerpointpresentatie heeft de titel: ‘Inspirerende oplossingen voor de plastic soep’. Maar je moet heel goed luisteren wil je een inspirerende oplossing uit zijn praatje filteren. Moore heeft niets dan slecht nieuws voor zijn gehoor. De ene na de andere foto van een in plastic verstrikte schildpad of een opengesneden albatros met een maag vol flesdoppen verschijnt op het scherm, Moore dreunt aan de lopende band deprimerende feiten en cijfers op. "Er komen jaarlijks miljoenen kilo’s plastic bij. Er zit plastic in onze muren, in onze tapijten, onze kleding. We ademen plastic in, we eten het, het komt in onze longen en onze hersenen. Dat kan niet goed zijn."