Alice (20) schrijft open brief over 'victim blaming' na seksuele intimidatie: "Ze noemden mij een aandachtsgeile mannenhater"

Bij de viering van de gewonnen WK-match van België tegen Engeland werden Alice Elliott en andere vrouwen door heel wat mannenhanden ongevraagd betast in het fandorp waar ze de wedstrijd hadden gevolgd. "Geloof me, het onderscheid tussen een accidentele aanraking en een hand onder je rok die in je bil knijpt, voel je meteen", schrijft ze. Ze was verbolgen en deed geen melding bij de politie maar - "gefrustreerd" - op Twitter. Achteraf had ze dat beter anders gedaan, leerde ze. Alice kwam in de pers en de reacties waren "genadeloos". 

"Mensen die mij niet kenden schreven dat ik een achterlijke, aandachtsgeile mannenhater was, een marginale trut, een wicht. Ze zeiden dat ik overdreef, dat ik erom gevraagd had, dat ik moest oprotten, dat ik moest stoppen met wenen en dat ik alles verzonnen had." Het raakte Alice Elliott, méér dan ze had verwacht. Ze stelde zichzelf in vraag: "Misschien was ik echt aan het overdrijven?" 

De studente antropologie en sociologie uit Deurne sprak er ook over met andere slachtoffers van ongewenst seksueel gedrag. Ze werden allemaal nog eens een tweede keer slachtoffer, van victim blaming, het doorschuiven van de schuld van de dader naar het slachtoffer. Dat blijkt diepgeworteld in onze maatschappij te zitten. Recent nog overkwam het professor Christine Blasey Ford, die getuigde hoe Brett Kavanaugh haar aanrandde en die daarna door de president van de VS gewoon belachelijk gemaakt werd voor de hele wereld. En Kavanaugh kreeg gewoon zijn benoeming.

Alice laat in haar open brief ook andere slachtoffers aan het woord. Zoals Noa (22), die drie jaar na een opiniestuk over haar aanranding nog altijd te horen krijgt dat ze het wel zal hebben uitgelokt. "Zelfs mijn mama zei dat het mijn eigen schuld was, omdat ik altijd zo vriendelijk ben tegen iedereen", zegt dan weer Jennifer (17). Zij werd aangerand door een uitwisselingsstudent. Ook Jennifers vriendin reageerde ongepast, iets wat Ana (39) eveneens meemaakte, toen ze een vriend vertelde dat haar baas haar herhaaldelijk had aangerand: "Leuk, hoeveel extra gaat je baas je nu betalen?" Merel (21) kreeg op haar beurt te horen dat ze haar ex "had opgegeild", wat tot de verkrachting zou hebben geleid.

"Slachtoffers van seksueel misbruik leggen de schuld ook vaak bij zichzelf. Ze schamen zich, en verwijten zichzelf dat ze niet duidelijk genoeg waren, dat ze te veel gedronken hadden of dat ze te uitdagend gekleed waren", schrijft Alice nog. Ze beseffen ook dat ze lang niet altijd serieus genomen worden. Maar "wat je ook draagt of doet, een aanranding of verkrachting uitlokken of erom vragen, doet niemand", stelt Ellis (25), die slachtoffer werd van groepsaanranding en verkrachting, duidelijk.

"Zwijg gewoon als je iemand die met haar of zijn verhaal naar buiten komt niet wil geloven of steunen", roept Alice Elliott op. "Seksuele intimidatie en geweld moeten stoppen." Ze besluit: "We mogen slachtoffers niet ontmoedigen om hun verhaal te doen, bijvoorbeeld door hen uit te lachen of uit te schelden. En zoals Lena (19) het verwoordde: 'Zonder commentaar is het al pijnlijk genoeg'."