Filip Watteeuw: dertig jaar politiek actief, schepen achter omstreden Gents mobiliteitsplan, en plots kandidaat-burgemeester

Filip Watteeuw studeerde als tiener aan het Klein Seminarie in Roeselare. Daarna behaalde hij drie diploma's aan de universiteiten van Gent (bachelor in de Toegepaste Psychologie en master in de Criminologie) en van Leuven (master in de Stedenbouw en Ruimtelijke Ordening). Zijn thesis voor dat laatste diploma ging over - jawel! - duurzame mobiliteit in Gent. Buiten de politiek was hij personeelsverantwoordelijke in het Elisabethziekenhuis in Sijsele en tot 2009 lector aan de Arteveldehogeschool in Gent.

Watteeuw is ook heel sportief aangelegd. In zijn jeugd deed hij aan wielrennen en begon hij aan zijn grote passie: lopen. Er zat naar eigen zeggen ook een rebel, een punk in hem: "London Calling van The Clash heb ik grijs gedraaid".

In zijn West-Vlaamse geboortedorp Moorslede stond hij in 1987 mee aan de wieg van de lokale Agalev-afdeling. Hij werd naar de politiek gedreven door zijn maatschappelijke engagement: als jongeling had hij begin jaren tachtig deelgenomen aan alle vredesbetogingen. 

In 1988 kwam hij voor het eerst op voor de gemeenteraadsverkiezingen. Twee jaar later trok hij samen met zijn levenspartner Joëlle naar Gent, waar hij in 1995 partijsecretaris en in 1998 politiek secretaris van Agalev Gent werd. Hij was in 1997 samen met Dirk Holemans de man achter de volksraadpleging rond de Belfortparking. "Voor het eerst was er een referendum in de stad en de Gentenaars stemden de plannen voor een ondergrondse parking weg", zegt hij zelf.

In 2000 veroverde hij zijn eerste zitje in de Gentse gemeenteraad. Watteeuw schopte het daarna tot fractievoorzitter van het nieuwe Groen! in Gent, een functie die hij van 2002 tot 2009 uitoefende. In september 2009 werd hij voorzitter van de Groen!-fractie in het Vlaams Parlement. Hij was als lijsttrekker verkozen. "Vanuit het kleine Moorslede stond ik plots in Brussel. Een voorrecht voor mij om te kunnen debatteren met toppolitici zoals Kris Peeters, Hilde Crevits of Freya Van den Bossche."

Bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen in 2012 werd Watteeuw vanop de voorlaatste plaats op de kartellijst sp.a-Groen verkozen met 3.270 stemmen. Sinds 2013 is hij in Gent schepen van Openbare Werken en Mobiliteit. Vanuit die functie was hij vooral de drijvende kracht achter het beruchte mobiliteitsplan, dat vorig jaar doorgevoerd werd in de Gentse binnenstad. De drastische ingreep in de Gentse mobiliteit kon van meet af aan lang niet ieders tevredenheid wegdragen. Het was dan ook een belangrijk thema tijdens de campagne voor de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen. CD&V en Open Vld beloofden de kiezer aanpassingen, vooral in de 'doorgeknipte' straten, en N-VA kondigde zelfs aan om het plan zo goed als helemaal naar de prullenmand te verwijzen.

Maar kijk, Groen hield gisteren niet alleen stand met het kartel - nog altijd de grootste politieke formatie in Gent - maar de partij sprong zelfs duidelijk boven de afgestrafte kartelpartner sp.a. Groen neemt nu daarom het initiatief in de onderhandelingen voor een coalitie over van sp.a. Dat betekent dat Filip Watteeuw en zijn Gentse voorzitster Elke Decruynaere - ja, die van het trieste tv-interview over de aan de kaak gestelde aanpak van sociale woningen in de stad - nu aan zet zijn in Gent. En dat betekent ook dat een Groen-burgemeester plots helemaal niet uitgesloten is, ook al eiste Open Vld'er Mathias De Clercq gisteren nog erg zegezeker de sjerp meteen op. De Clercq behaalde een knappe persoonlijke score, maar dat deed ook Filip Watteeuw, die nu dus eveneens naar voren geschoven wordt als kandidaat-burgemeester. Ten koste van zijn kartelpartner Rudy Coddens, sp.a's gedoodverfde opvolger van Daniël Termont.

Het belooft daar spannend te worden in Gent. Rudy Coddens blijft met rode wangen achter na het teleurstellende resultaat van sp.a. Afwachten of de jonge Mathias De Clercq (36) met zijn voorbarige burgemeestersclaim een blauwtje zal oplopen en Filip Watteeuw (56) vanop de vijfde plaats op de kartellijst uiteindelijk als de spreekwoordelijke derde hond met het tricolore been gaat lopen. Watteeuw is na een carrière van dertig jaar in de politiek alleszins geen groentje meer.