Jacht op Romelu Lukaku is geopend: Jose Mourinho zet hem tegen ex-club op de bank

De wens voor werkelijkheid? Eerder een goede gok. “Luk is out” kopte The Sun donderdag. Een artikel dat weinig aan de verbeelding overliet: Lukaku vliegt uit de ploeg. Feiten om zijn schreeuwerige headline kracht bij te zetten had de krant niet. Hoeft niet. Tabloids kiezen wel vaker de vlucht vooruit om later het vingertje te kunnen opsteken: zie je wel, we hadden gelijk. Het was Mourinho echter die vrijdag eerst de hand nog opstak. “Ik voel elke match dat het goed zal komen”, zei de Portugees over Lukaku. “Die dag zal komen. Op een dag scoort hij weer. En op een dag zal zijn vertrouwensniveau weer op het normale peil zitten. Op dit moment zit het duidelijk niet goed.”

Mourinho ziet naar eigen zeggen geen alternatieven in zijn kern. Niet Alexis Sánchez, hopeloos uit vorm, noch Marcus Rashford. Mourinho: “Het is niet het moment om spelers op adem te laten komen of te gaan schuiven.” Lees: Lukaku start zondag tegen ex-club Everton. Of dat wilde Mourinho toch doen uitschijnen. Want de Duivel staat niet in de basis. 

Sinds de slagschaduw van Ronaldo over Manchester is verdwenen, is ‘Big Rom’ een spits in het vizier. Item op televisieshows, sociale media en in de kranten. Voor het eerst sinds zijn miljoenentransfer van vorige zomer hakken ze gretig op hem in. De jacht is geopend. Legende Paul Scholes hield zich dit keer in. Gary Neville, ex-aanvoerder van Man United, verdedigde hem: ‘Toppers komen wel door een vormdip.’ Lee Sharpe, 30 jaar geleden winger bij Man United, toonde minder genade: ‘Lukaku heeft de slechtste balcontrole die ik ooit gezien heb bij een top-zesclub.’ Overdrijven is een vak. Ook analisten moeten scoren als de aanvaller van de meest gemediatiseerde club acht wedstrijden droog staat. Zijn status als topspits wordt in vraag gesteld.

Ongetwijfeld rolde Lukaku eens met de ogen. Hij houdt niet van goedkope kritiek. Vaststellen kan iedereen, een oplossing aanreiken niet. Daarom dat hij enkel nog luistert naar mensen met metier op het allerhoogste niveau. Voor de rest: handjes over de oren, stoom uit de neus. Met het wrede gespot over zijn balcontrole, ook op sociale media, heeft hij het ondertussen gehad. Zijn gewicht is een nieuw twistpunt. Zijn bovenlichaam oogt, moet gezegd, nog gespierder dan vorig seizoen. Bodybuilder. Sommigen binnen de club zouden hem liever wat kilo's zien verliezen, zodat hij tijdens sprintjes minder mee moet dragen, maar simpel is dat niet. 't Is zijn fysionomie. De aard van het beestje ook dat graag in de gym zit. Op zijn 25ste zit Lukaku bovendien bijna aan 500 officiële wedstrijden. Na het WK kortte hij op vraag van zijn coach zijn vakantie in om vervolgens haast alles te spelen. Dreigt de burn-out?

Frisheid als excuus. Lukaku's lichaamstaal verraadt bij momenten moedeloosheid, ja. De balbehandeling oogt soms klungelachtig. In de zone van de waarheid is hij minder scherp. Hij maakt niet de loopacties die je van hem verwacht. In kopduels, met een verdediger in zijn nek, laat hij zich makkelijk aftroeven - niet zijn sterkste punt. En druk zetten doet hij amper - zou dat opdracht zijn?

Maar waarom lukte dat alles geen maand geleden bij de Rode Duivels wel met die knappe goal tegen Zwitserland als orgelpunt? Roberto Martínez speelt Lukaku op zijn kwaliteiten uit. Met veel beweging en patronen waar iedereen weet wat te doen en waar te lopen. Van Mourinho is geweten dat hij daar amper op traint. Het slome statische voetbal, met een spits op een eiland, helpt zijn aanvaller niet. Die raakt amper in gevaarlijke posities. Ter vergelijking: in de Nations League haalde Lukaku gemiddeld zo'n zes keer per match uit. Bij United amper twee keer - zijn team voetbalt per match amper tien mogelijkheden bij mekaar. De vier goals in negen Premier Leaguematchen ligt net onder wat algoritmen van hem verwachten, de expected goals.

Enkel doelpunten kunnen de negatieve perceptie rond ‘Big Rom’ doen keren. Maar tegen Everton begint de spits dus op de bank...