Ook in Wachtebeke is er niets aan te doen: Van der Poel wint na sterk weerwerk Vanthourenhout

Wachtebeke. Een nieuwe naam in het modderlandschap. Voorlopig geen klassementswedstrijd, maar wel een veldrit met flink wat grote namen aan de start. De Ambiancecross kondigde zich vooraf als een leuk kijkstuk aan. Parcoursbouwer Mario De Clercq verwachtte vooraf zowaar nog eens een duel tussen Wout van Aert en Mathieu van der Poel.

De start was zoals wel vaker voor die laatste. De Europese kampioen stormde aan de zijde van broer David als een hazewind het veld in, maar daarna was het aan de renners van Marlux-Bingoal. In de cross georganiseerd door broodheer Mettepenningen waren de belangen hoog voor Vanthourenhout, Iserbyt en co. De wereldkampioen bij de beloften liet zich bij een inhaalmanoeuvre zelfs even verleiden tot een elleboogstoot aan het adres van Vermeersch. Een geanimeerd wedstrijdbegin, dat zeker. 

Ondanks het vele draaien en keren bleef de afscheiding uit. Vanthourenhout en Iserbyt gooiden enkele keren de knuppel in het hoenderhok, maar wegfietsen, neen, dat lukte niet. Zou een ander wedstrijdfeit dan over het koersverloop beslissen? Onrechtstreeks wel. Van der Poel buitelde tegen zijn gewoonte in over de balkjes.

Een smet op het blazoen. Iets wat de Nederlander onmiddellijk wou wegpoetsen. De bril vloog de materiaalpost in en plots was het alle hens aan dek. De kopgroep van zes werd genadeloos uit elkaar geranseld. Enkel Vanthourenhout kon de vinnige halen van Van der Poel volgen. De West-Vlaming haalde alles uit de kast om het wiel van de Nederlander te houden.

Vergeefse moeite, want met elke bocht groeide het gat met enkele centimeters. Na lang aandringen moest Vanthourenhout de handdoek gooien bij het ingaan van de laatste ronde. Van der Poel op één, Vanthourenhout op twee en voor de laatste podiumstek nog een verbeten duel tussen Van Aert en Iserbyt. De wereldkampioen bij de profs hield de regenboogtrui bij de beloften ondanks een hapering bij de balkjes af in een beklijvend sprintje. 

Mathieu van der Poel bediende Roger De Vlaeminck op zijn wenken in Wachtebeke. De Nederlander startte net als broer David razendsnel, maar de tegenstand meteen op grote achterstand zetten, deed de Europese kampioen dit keer niet. Eli Iserbyt kwam als eerste over de aankomst na de eerste ronde en even leek het zelfs helemaal niets te zullen worden voor Van der Poel.

In de tweede ronde zat de Nederlander van Corendon-Circus in derde positie bij de passage aan de balken. Voor hem sprong Van Aert en Van der Poel probeerde dat ook te doen, maar dat liep verkeerd en de Europese kampioen ging tegen de vlakte. Een stevige val volgde, waarbij Van der Poel op zijn schouder leek te belanden. “Van Aert sprong eigenlijk te traag over de balken. Daardoor misrekende ik me. Ik kon niet meer corrigeren en plots lag ik tegen de grond”, doet Van der Poel het verhaal van zijn tuimelperte. “Pas op: ik vond het knap dat Van Aert sprong, want de balkjes lagen er echt niet ideaal bij. De aanloop was niet simpel. Na de val sprong ik wel nog, maar enkel wanneer het nodig was om het verschil te maken.”

Averij liep Van der Poel niet op. Dat bleek ook in de ronden die volgden. “Neen, pijn heb ik gelukkig niet”, aldus Van der Poel, die nog wel weerwerk kreeg van Michael Vanthourenhout. “Ik wist op dat dit een rondje zou zijn dat hem wel zou liggen. Het gedeelte na de balken was echter op mijn maat en daar heb ik uiteindelijk handig gebruik van gemaakt. In het tweede gedeelte van de omloop, op een technische strook, wist ik dat mijn moment zou komen. Ik schudde Michael van me af en dan was de zege een feit.”

Marlux-Bingoal-manager Jurgen Mettepenningen, organisator van de Ambiancecross, mag Michael Vanthourenhout dankbaar zijn. Zijn poulain zorgde ervoor dat het een relatief spannende cross werd in het provinciaal domein van Puyenbroeck. “Hij is me alleszins nog niet komen bedanken”, grapte Vanthourenhout na de aankomst. “Deze omloop lag me gewoon goed. Dat ik op het podium zou belanden en lange tijd in de buurt van Mathieu zou kunnen blijven, had ik natuurlijk niet verwacht. Maar ik voelde van bij de start dat ik wel redelijk goede benen had en die heb ik ook gebruikt.”

“We konden redelijk makkelijk met z’n tweeën wegrijden en daarna probeerde ik gewoon in zijn wiel te blijven hangen. Maar uiteindelijk moest ik hem toch laten rijden - hij was opnieuw de sterkte van het pak.” Vanthourenhout kreeg wel een bevestiging van zijn goede vorm. “Dat is wel een geruststelling. Ik voelde me de hele week al goed, ook toen we hier kwamen trainen, en het doet deugd om dat door te kunnen trekken naar het weekend. Hopelijk kan ik nu voldoende herstellen voor morgen, want dan volgt nog een belangrijke én zware afspraak. Om heel eerlijk te zijn, kijk ik minder uit naar de zandcross van morgen. Maar als je goed bent, moet elke cross in principe meevallen. Dus ik hoop dat dat het geval zal zijn.”

Wout van Aert werd derde in Wachtebeke. Op zich geen speciale uitslag voor de wereldkampioen, maar Van Aert stapte toch tevreden van zijn fiets. “Het gevoel was toch beter dan vorige week”, sprak Van Aert na de aankomst. “Ik kon meer kracht zetten, maar verloor dan helemaal de aansluiting met de koplopers door mijn valpartij aan de balken. Doodjammer. Ik sprong de rondes voorheen wel goed, maar er sloop toch wat twijfel in omdat de aanloop naar de balken redelijk hobbelig lag. Bij mijn val twijfelde ik net te fel. Bij de eerste balk klikte ik uit mijn pedaal en dat kon ik niet meer corrigeren. Ik had misschien slimmer moeten zijn en moeten lopen zoals de rest, maar dichter bij Van der Poel en Vanthourenhout komen was sowieso moeilijk geweest.”

De drievoudige wereldkampioen beseft dat het nog wat beter moet vooraleer hij met Van der Poel kan strijden voor de winst. Morgen verschijnt Van Aert nog aan de start in Koksijde en nadien vertrekt hij opnieuw op stage. “Deze cross was ideaal om voor de Wereldbekermanche te leggen. Niemand is volgens mij echt over zijn limiet moeten gaan, waardoor we morgen een eerlijke strijd zullen krijgen. Ik kijk wel uit naar Koksijde, trouwens. Door het zand rijden ligt me wel en als ik hetzelfde gevoel als vandaag te pakken kan hebben, dan zal ik vooraan wel een rol spelen. Daarna is het dan tijd om op stage verder aan mijn conditie te werken.”