Bart Eeckhout, wij jonge Greenpeacers lopen ons buiten adem met de boodschap dat er oplossingen zijn

Goed nieuws voor Bart Eeckhout: als veertiger weet hij nog steeds de jongeren aan te spreken (DM 30/11). Wij, jonge Greenpeacers zijn het voor een groot stuk met hem eens. De staat van ons klimaat is alarmerend. En de afgelopen zomer heeft iedereen hopelijk ook doen inzien dat de gevolgen van de klimaatopwarming zich niet enkel ver van ons bed en in de toekomst, maar ook dicht bij ons en vandaag afspelen. De ‘No time to waste’ t-shirts zitten dan ook vaker om ons lijf dan dat ze netjes in de kast liggen.

Want er is al veel te veel tijd verloren. De eerste klimaattop vond plaats in 1979, het eerste klimaatverdrag dateert van 1992. Toen waren wij nog niet eens geboren. Er kwamen ronkende verklaringen en nieuwe instellingen zoals het IPCC die fantastisch werk leveren, maar intussen blijft onze CO₂-uitstoot toenemen.

Net als zovelen worstelen wij met de groeiende kloof tussen wat we weten dat we zouden moeten doen, en dat wat effectief gebeurt. Ook wij beseffen maar al te goed dat alleen maar aan de alarmbel trekken niet genoeg is. Maar dat iets niet genoeg is, wil niet zeggen dat het niet meer relevant is. Bovendien lopen we ons buiten adem met de boodschap dat er oplossingen zijn: een mobiliteit waar koning Auto plaats maakt voor de fiets en meer openbaar vervoer, een landbouwmodel dat kleine boeren ruimte geeft in plaats van eindeloos multinationals te subsidiëren die het milieu verpesten, een energiesysteem dat de winst van burgers en milieu laat voorgaan op die van de buitenlandse energiebedrijven enzovoort. Wel niet evident om daarmee in de media te raken, soms…

De trieste staat van ons klimaat is dus niet het gevolg van de ‘alarmistische toon’ van Greenpeace. Net zomin kan de klimaatmoeheid van deze of gene generatie toegeschreven worden aan Greenpeace. Als die moeheid al bestaat. Niet toevallig vindt zondag de grootste klimaatmars ooit in België plaats, getrokken en gedragen door mensen van alle leeftijden, maar vooral jongeren. Of wat te denken van de honderden scholieren die vorige week protesteerden in Brussel voor het klimaat, geïnspireerd door de 15-jarige Greta Thunberg uit Zweden.

Lobby van vervuilers

Aan de aandacht en het protest zal het dus zeker niet liggen. Maar dat valt nog steeds te vaak in dovemansoren. Of beter, politieke oren zijn dichtgestopt, afgeschermd en zeemzoet bezongen door de lobby van vervuilers die al te veel belang hebben bij het status quo. Zij doen er alles aan om de politieke besluitvorming rond klimaat te blokkeren, af te remmen en af te zwakken. Het zou naïef zijn om in dit debat de invloed te onderschatten van onder meer de fossiele en nucleaire lobby. Zijn zij dan geen rem op de oplossingen voor de klimaatopwarming? Als we daaraan denken, dan vinden we dat Eeckhout disproportioneel veel eieren in de mand van Greenpeace legt. Gelukkig wordt er af en toe nog aan de bel getrokken, zouden wij dan eerder zeggen.

Want om het dan toch even over dat herontdekte ‘wondermiddel’ te hebben dat kernenergie heet. De bestaande kerncentrales zijn de reden en niet de oplossing van onze stroomproblemen, en nieuwe centrales zijn een verhaal van te traag en te duur. Wat wel werkt is massaal zon en wind uitbouwen, ontbossing stoppen en ons anders gaan verplaatsen. Wij weten dit, bedrijven weten dit, en vooral, onze politici weten dit.

Waarom moet het dan zo lang duren eer er een beleid en een investeringskader wordt gecreëerd? Hoe komen de Schauvlieges van deze wereld nog weg met 30 jaar non-beleid, zich verschuilend achter de nood voor een draagvlak onder de bevolking?

Geen tijd meer voor smoesjes en holle woorden, als je ‘t ons vraagt. En wij, wij zijn toch de toekomst, niet? Wij zullen dat morgen op de klimaatmars in groten getale laten horen. Kom er gerust bij.