Binnenkijken in een omgebouwde modernistische woning met een knipoog naar ‘Mad Men’

Van libanonceders tot moeraseiken en ­magnolia’s. Er staan meer dan vijftig soorten bomen en struiken in de tuin van interieur­architect Christian Van Suetendael. Of toch in het Te Boelaerpark dat aan zijn huis grenst. “Elke ochtend mag ik de kleurenpracht van het park aanschouwen als ik mijn werkdag in Borger­hout begin”, zegt Christian. “Een luxe.”

Toch was het niet alleen de omgeving die hem overtuigde om van het centrum van Antwerpen naar buiten de stadsrand te verhuizen. Het was dit modernistische icoon uit de jaren 50 dat hem overstag deed gaan. De gevel is opgebouwd als een laagjescake van drie materialen: metselsteen, betonsteen en de naaldhoutsoort ‘western red cedar’. “Het pand stond al enige tijd te koop. De kinderen van de architect – Albert Barentsen, een tijdgenoot van Renaat Braem – wilden het graag verkopen. Gezien de oppervlakte en de kamers zou het een ideale gezinswoning kunnen zijn, maar er ontbrak een eigen tuin op het perceel. Het was oorspronkelijk een soort van kangoeroewoning waarbij er op de gelijkvloerse verdieping plek was voor een inwonende huishoudhulp of een kindermeisje. De familie Barentsen zelf woonde een etage hoger. Daar had Barentsen ook lange tijd zijn kantoor. 

De tweede verdieping was opgedeeld in slaap- en badkamers. We waren geïntrigeerd door het gebouw. Het is ons uiteindelijk gelukt om er drie kleinere appartementen in te positioneren.”

Christian kocht de woning samen met zijn partner bij Co.Studio, Gert Van den Steen, in eerste instantie als een interessant renovatieproject voor hun architectenbureau. Maar ­uiteindelijk trok hij zelf in een appartement op de eerste verdieping, met zicht op het park.

De originele gevel met zijn gekleurde glastegels en stalen kozijnen werd behouden. Barentsen laat een spel zien van in elkaar geschoven volumes en een gestapelde bouwconstructie. Een bijna grafische en speelse manier van architectuur. Het merendeel van de renovatie gebeurde dus binnen. “De oorspronkelijke lay-out uit de jaren 50 hebben we totaal herzien, omdat de ruimte in afgesloten, hokkige kamers was ­verdeeld. Er is in heel het appartement slechts één hoek van 90 graden – de hoek bij de ­bibliotheek – alle andere hoeken wijken af.”

De oude keuken werd de slaap- en badkamer. Het kantoor van Barentsen fungeert nu als keuken. De ruimtes werden ook meer met elkaar in verbinding gesteld. “In de leefruimte hebben we een groot stuk muur weggehaald om het zonlicht verder in het pand te krijgen”, vervolgt Christian. “Om diezelfde reden ­hebben we ook gekozen voor een ­schuifwand tussen de living en keuken. Hierdoor ontstaat er meer openheid tussen de verschillende ruimtes en voel je de volledige breedte en diepte van het pand.”

Ondanks de serieuze verbouwing werd er wel teruggegrepen naar interieurelementen en meubels die aansluiten bij de oorspronkelijke stijlperiode, zoals Amerikaanse notelaar voor de interieurbetimmering – een houtsoort die in de jaren 50 en 60 enorm populair was omwille van haar luxueuze uitstraling. Nu zorgt het voor een flinke dosis Mad Men-vibes.

“We hebben ons laten inspireren door het modernisme uit de VS en Scandinavië. Een warm en persoonlijk interieur door de ­materiaalkeuze, de markante schuine muren en de ruimtelijkheid, maar met een frisse toets, bijvoorbeeld dankzij de grijsblauwe wanden.”

Een imposante televisie deelt de woonkamer op in twee stijlen: het bijna verstilde beeld rondom de groene Cube Mex-sofa van Cassina, en het meer gekleurde, intieme gedeelte rond de karakteristieke open haard. “De televisie kan gedraaid worden, zodat beide zithoeken er zicht op hebben. We hebben de totale beleving van het interieur vooropgesteld.”