Belgische hockeyhelden worden door dolenthousiaste mensenmassa gehuldigd op Grote Markt: “Ongelooflijk. Dit hadden we zelfs niet gehoopt”

 “We zijn wereldkampioenen, dit is voor de eeuwigheid”, vatte Arthur Van Doren het gevoel van de Lions samen. “Ik ben echt enorm trots, meer trots kan gewoon niet”, stak de tweevoudig Wereldspeler van het Jaar van wal. “We zijn wereldkampioen geworden. Ongelooflijk. Deze prestatie zal het grote publiek het meest bijblijven. De finale tegen Nederland (0-0, 3-2 na shoot-outs, red.) was een nagelbijter. We zijn de hele wedstrijd kalm gebleven, hebben realistisch gespeeld. Twee jaar geleden in de olympische finale tegen Argentinië hadden we die ervaring nog niet. In de shoot-outs waren er twee echte uitblinkers. Vincent Vanasch motiveerde ons vooraf al door te zeggen dat hij niets ging doorlaten en Florent Van Aubel toonde zijn koelbloedigheid door op een cruciaal moment zijn tweede shoot-out binnen te schieten. Het EK in eigen land (volgend jaar van 16-25 augustus in Wilrijk, red.) komt op een ideaal moment. Iedereen kijkt daar enorm naar uit. En uiteraard willen we ook daar nog eens laten zien dat we de beste ter wereld zijn.”

Alexander Hendrickx, revelatie van dit WK en co-topschutter met zeven treffers, besefte op de Brusselse Grote Markt pas wat de Lions in België teweeg hadden gebracht. “Wat een ontvangst. Ongelooflijk. We hebben al enkele heel zotte, maar hemelse dagen achter de rug en het is nog niet gedaan. Mijn GSM heeft sinds zondag nog niet stilgestaan. Ik heb nog maar amper de tijd gehad om de familie te bedanken voor de felicitaties. Om nog even op de finale terug te komen: het was inderdaad een tactische finale, met twee defensief sterke ploegen. Voor de shoot-outs was ik echter al vrij zeker van mijn stuk. Met zo’n topkeeper als Vanasch konden we niet verliezen. Hij heeft zijn absolute klasse in het verleden al vaker bewezen. De ontknoping met de video referral (waardoor de Lions al een eerste keer vierden, maar nog werden teruggefloten, red.) was super spannend. Op het EK vorig jaar hebben we in de halve finales al hetzelfde meegemaakt tegen Duitsland. Florent (Van Aubel, red.) is gelukkig heel rustig gebleven. Hij is onze ‘Mister Cool’. Bovendien: we vonden het niet erg twee keer te mogen vieren”, eindigde Hendrickx met een knipoog.

 Florent Van Aubel was één van de meest gevierde Red Lions op het Brusselse stadhuis. De 26-jarige Gentenaar deed in de shoot-outs zijn reputatie van koele kikker alle eer aan en scoorde twee keer. “De ploeg heeft vertrouwen in mij en ik heb dat vertrouwen niet beschaamd”, bleef Van Aubel bescheiden in alle euforie. De aanvaller stond met kleine oogjes de pers te woord na een vermoeiende nachtvlucht vanuit India. “Ik ben inderdaad wel een beetje vermoeid”, erkende hij. “Ik heb onderweg geprobeerd een beetje te slapen, maar dat is niet echt gelukt. Bovendien was het al een hectische morgen. We hebben op de luchthaven snel onze familie gezien, zijn nadien naar het koninklijk paleis vertrokken voor een huldiging en vervolgens volgde het feest op de Grote Markt.”

Van Aubel bezorgde de Lions in de finale zondag het beslissende zetje door zijn twee shoot-outs keurig af te werken. “Het was een typische finale met twee teams die elkaar goed kennen en die vooral geen tegentreffers wilden slikken. Voor de shoot-outs waren we - om eerlijk te zijn - al vrij zeker van ons stuk. Het is een mentaal spelletje en wij hebben een wereldkeeper als Vanasch tussen de palen staan. Als je al zeker weet dat hij een paar Nederlandse pogingen kan stoppen, is het enkel nog aan ons om onze plicht te doen. De ploeg heeft op dat vlak vertrouwen in mij, het is mijn specialiteit. Ik ben blij dat ik het heb kunnen waarmaken. Voor 2019 kijk ik uit naar het EK in eigen land (16-25 augustus in Wilrijk, red.). We zullen daar met een andere status aan het toernooi beginnen. We zijn nu wereldkampioen en nummer één van de wereld. We zullen de grote favoriet voor de titel zijn, maar dat stoort met niet.”

Verdediger Loïck Luypaert benadrukte de kracht van de Belgische verdediging op het WK. “We hebben het hele toernooi bikkelhard verdedigd. Vroeger dachten we altijd dat we onze beste wedstrijd moesten spelen in de finale. Maar dat is niet het geval. We zijn in de finale kalm gebleven. We wisten dat dat de manier was om te triomferen. Van Aubel heeft in de shoot-outs nog maar eens getoond over stalen zenuwen te beschikken. We kijken uit naar wat nu in België allemaal op ons afkomt. Ik heb alvast energie voor weken.” 

“We hebben nog moeite om het allemaal te beseffen”, vertelde Cédric Charlier dan weer. “We zitten al van in India in onze cocon. We konden vanop afstand wel voelen dat het leefde in België, maar deze ontvangst is toch fantastisch. We worden geëscorteerd van de luchthaven naar het paleis, en vervolgens naar de Grote Markt. Ik ben echt heel fier op de groep. We hebben hard gewerkt en ons finaal doel bereikt. We hebben een schitterend verhaal geschreven in Bhubaneswar. Dat werd bemoeilijkt door de blessure van Manu Stockbroekx, de ziekte van John-John Dohmen en tot slot het verschrikkelijke nieuws voor Simon Gougnard (wiens vader overleed in de nacht van vrijdag op zaterdag, red.). Het heeft ons uiteindelijk als groep alleen maar sterker gemaakt.”

Bondscoach Shane McLeod werd ook kort nog gevraagd om zijn reactie. “Ik ben vooral blij terug naar huis te kunnen”, lachte hij. “Maar natuurlijk is het leuker dat als wereldkampioenen en nummer één van de wereld te kunnen doen.”

Opvallend: de Wereldbekertrofee was niet heelhuids uit alle feestelijkheden gekomen. De stick bovenop de trofee ontbrak. “Door al die foto’s met de beker te nemen, is hij stuk”, lachten Antoine Kina en Alexander Hendrickx. Ze wezen al lachend met de beschuldigende vinger naar Victor Wegnez.