Sven De Ridder: “Ik heb geprobeerd om het bij te leggen met onze pa, maar nu geef ik het op”

In maart van dit jaar richtte Sven met zijn boezemvrienden Brik Van Dyck en Marc Punt een eigen theatergezelschap op. En met succes. Naar hun eerste voorstelling, ‘De Crème Glace Oorlog’, kwamen maar liefst 10.000 betalende bezoekers kijken. “Een eigen productiehuis oprichten was een serieus risico, maar als je deze mooie cijfers ziet, is dat een opsteker. We hebben een goede basis om op verder te bouwen. Daarom hebben we ook meteen een meerjarenplan uitgedokterd.”

“We willen herkenbare en laagdrempelige humor van hier brengen. Zonder dat het platvloers wordt of dat we mensen beginnen te schofferen. En daar is onze nieuwste productie, ‘Krakers onder de kerstboom’, een mooi voorbeeld van. We spelen ook een heleboel namiddagvoorstellingen tijdens de kerstvakantie zodat de kinderen kunnen meekomen. Zij zijn het publiek van morgen.”

“Dat heb ik vorige keer ook gedaan, en het is heel leuk. Uiteraard sta ik open voor suggesties van de ploeg, maar uiteindelijk hak ik als regisseur de knopen door. Voor mij blijft het allerbelangrijkste toch wel dat ik omringd word door mensen die ik leuk vind. En in ‘Krakers onder de kerstboom’, met Herman Verbruggen, Mieke Laureys en Nicoline Hummel, is dat zeker het geval.”

“Hij heeft zich volledig kunnen uitleven bij het opzetten en afbreken van de decors. En nu wil hij dat graag opnieuw doen, maar de voorbereidingen vallen volop in zijn examens. Als vader vind ik het wel plezant om te zien dat Dean zo gedreven is. Dat maakt me trots.”

“Ik heb hem nu opnieuw uitgenodigd, ik vind dat een vorm van beleefdheid, maar laat me eerlijk zijn: ik denk niet dat hij in de zaal zal zitten. Jammer! Hij heeft me zoveel geleerd. Mijn andere leermeester, Herbert Flack, komt wel kijken.”

(Lees verder onder de foto)

“Na 36 jaar vond ik het hoog tijd om mijn vleugels uit te slaan en nieuwe horizonten op te zoeken. En daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad. Er is veel nieuwe zuurstof in de plaats gekomen waardoor ik mij een gelukkiger mens voel. Ook heb ik veel positieve reacties gekregen van het publiek.”

“Blijkbaar, want zelf heb ik die niet gelezen. In die periode is er een ander boek uitgekomen dat meer mijn ding is: ‘Asem’ van Leen Dendievel, over angsten. Daar hebben de mensen tenminste echt iets aan.”

“Die fragmenten heb ik ook gelezen in de pers. Ik heb daar toen niet op gereageerd en ik ben dat nu ook niet van plan. Toen zijn autobiografie uitkwam, was ik in Malta voor de opnames van de film ‘Torpedo’. Daar werd pas met scherp geschoten! En ondertussen zijn de mensen allang vergeten wat er verschenen is.”

“Ik ben niet de persoon om na te trappen of met de interne keuken naar buiten te komen. Of ik ooit mijn verhaal ga doen? Dat weet ik niet. Alleszins niet in boekvorm. Maar het kan wel een inspiratiebron zijn voor een sterke tv-reeks of toneelstuk. Misschien komt dat er ooit wel.”

“Tot vorig jaar heb ik dat ook geprobeerd, maar nu geef ik het op. Er komt toch geen reactie. Ik zal Kerstmis dus vieren met de familie met wie ik nog wel contact heb.”

In Story heeft Sven het over nog andere kantelmomenten in zijn leven.