Dochters Syrië-strijdster moeten naar België kunnen: rechtbank hekelt ‘hypocrisie’ van ons land
België moet papieren verschaffen aan twee kinderen van een Syrië-strijdster die vastzitten in Turkije sinds hun moeder daar werd opgepakt. Dat heeft een Brusselse kortgedingrechter beslist. Het vonnis is bijzonder scherp voor de Belgische autoriteiten. Die laten immers na wat “iedere normale, zorgvuldige staat” wél zou doen en zoeken daar hypocriete uitvluchten voor.
De Limburgse Amina Ghezzal (29) vertrok op 5 oktober 2013 naar Syrië. Ze volgde haar man – de Vilvoordse Shariah4Belgium-rekruut Abdelhakim Elouassaki – en kreeg in Syrië twee dochters van hem. In 2015, nog voor de jongste was geboren, wou ze al terug naar huis. Maar dat mocht ze toen alleen als ze haar dochter achterliet bij de Islamitische Staat. Na de dood van Elouassaki in maart 2016 probeerde Ghezzal twee keer te vluchten. Bij de eerste poging werd ze gevat en kreeg ze zweepslagen. De tweede keer geraakte ze wel in Turkije, maar werd ze daar door de politie opgepakt. Een Turkse rechtbank veroordeelde haar in april tot een celstraf van tien jaar.
Omdat haar dochters – twee en vier jaar oud intussen – in het kalifaat werden geboren, hebben ze geen identiteitsdocumenten. Daardoor mochten ze niet mee naar de gevangenis. Rachma Ayad, de moeder van Ghezzal, vestigde zich in Turkije om voor hen te zorgen, maar overschreed daarbij de maximumduur van haar visum, waardoor ze terug naar België moest en Turkije niet meer binnen mag. Ze stuurde dan maar een andere dochter om zich te ontfermen over de meisjes, maar ook die kan dat maar een beperkte tijd doen. De kinderen naar hun familie in België brengen stuitte op verzet van onze overheid. Die wilde bewijzen zien dat het wel degelijk ging om kinderen van een Belgische ouder, terwijl Turkije weigerde om een DNA-test bij de moeder toe te staan. Er was wel al een DNA-test die met 99,99 procent zekerheid uitwees dat Ayad de moeder van Ghezzal is, maar dat volstond voor België niet.
De rechter stelde uitdrukkelijk dat er ‘over de biologische afstamming geen betwisting meer kan bestaan’
Hypocrisie
Ten einde raad besloot de familie België te dagvaarden in kortgeding. De rechter heeft nu beslist dat ons land de kinderen papieren moet geven, zodat ze naar hier kunnen komen. Als dat over een maand nog niet is gebeurd, moet de Belgische staat per dag en per kind een dwangsom van 5.000 euro betalen. De rechter stelde uitdrukkelijk dat er “over de biologische afstamming geen betwisting meer kan bestaan” en doorprikte ook de hypocrisie waarmee onze staat aan haar plichten probeert te ontsnappen. Zo voerde België aan dat de kinderen thuishoren in Algerije, omdat hun moeder daar geboren is. “Mevrouw heeft dat land in 1998 verlaten om zich duurzaam in België te vestigen en alle dichte bloedverwanten van de kinderen wonen in België”, klinkt het in het vonnis, dat ook schamper opmerkt hoe de Belgische staat Ghezzal plots wel als moeder erkent wanneer het om haar Algerijnse afkomst gaat.
“België is de enige instantie die de kinderen de gewenste bescherming kan bieden”, concludeert de rechter. “De gewenste tussenkomst is een afdwingbare juridische verplichting. Het betreft een handelswijze die iedere normale, zorgvuldige staat, geplaatst in dezelfde omstandigheden, in acht zou nemen.” België kan nog in beroep gaan en het vonnis schept ook niet noodzakelijk een precedent voor andere kinderen van Syrië-strijders. Zo moet een Brusselse kortgedingrechter zich op tweede kerstdag nog eens buigen over de zes kinderen van Tatiana Wielandt en Bouchra Abouallal. Die zitten met hun moeders vast in een Koerdisch gevangenenkamp in Syrië. Anders dan in het geval van Ghezzal speelt daar ook het ontbreken van diplomatieke contacten met een lokale overheid mee, net als de vraag of met de kinderen ook de moeders terug naar België moeten kunnen komen.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
