Alleenstaande moeder van autistisch zoontje (7) vindt anoniem briefje van buur: “We worden allemaal gek van zijn geroep”

De vrouw uit Napier in het noorden van Nieuw-Zeeland vond het boze briefje gisteren, toen ze haar brievenbus leegmaakte. Haar hart zonk haar meteen in de schoenen. “Als je dat kind niet verhindert om nog te gillen, zal ik de kinderbescherming bellen en je aangeven”, stond er geschreven. “We worden allemaal gek van zijn geroep. Ik zal ook je huisbaas bellen.”

Het ‘kind’ in kwestie is haar 7 jaar oude zoontje Wiremu. De jongen kreeg vijf jaar geleden de diagnose ‘autisme’ en ‘globale ontwikkelingsachterstand’. En het geroep is volgens zijn mama een manier van de jongen om ermee om te gaan.


Aan de krant NZ Herald vertelde de vrouw – die nog drie andere kinderen heeft – dat ze weet dat het gegil mensen op de zenuwen werkt en dat het voor haar niet anders is. “Ik begrijp waarom mijn buren klagen. Hij is heel luidruchtig en heeft bijna elke dag uitbarstingen. Ik had het wel leuker gevonden als ik persoonlijk was aangesproken”, vertelt ze. “Dan had ik kunnen uitleggen wat er aan de hand is. Het is niet eenvoudig voor me, want ik sta er helemaal alleen voor.”

Veel is er volgens haar op dit moment niet aan de situatie te doen, zo klinkt het in haar Facebookpost waarin ze zich verontschuldigt voor haar “storende” zoon. “Hij wordt ouder en dat maakt het steeds moeilijker”, klinkt het. “Ik doe nochtans mijn best. De enige manier waarop ik hem nog stil krijg, is door hem Minecraft te laten spelen op mijn smartphone. Elke dag, de hele dag lang.”

Op stap gaan met haar zoon, is sowieso moeilijk. “Hij gilt de hele tijd en mensen staren”, getuigt ze. “Ze fluisteren elkaar dingen toe en klagen soms zelfs luidop.”

Ze hoopt dat het op een dag beter zal gaan. “Intussen staan we op een wachtlijst voor een pediater”, getuigt ze. “Er is hulp op komst. En daar ben ik blij om.”

Haar huisbaas is overigens op de hoogte van de diagnose van de jongen en maakte er in de acht maanden dat het gezin al in zijn appartement woont, nog nooit een probleem van.

Ondanks alles zegt de vrouw dat ze gelukkig is. “Ik hou ongelofelijk veel van mijn zoon. Hij is misschien niet perfect in de ogen van anderen, maar hij is perfect voor mij.”