O’Sullivan hoefde niet zijn allerbeste snooker boven te halen om een ondermaats spelende Bingham opzij te zetten. Bingham won wel het eerste frame, maar vervolgens maakte “The Rocket” er met breaks van 59, 96, 134, 111 en 60 op een drafje 5-1 van. In het zevende frame kon Bingham een zeldzaam foutje van O’Sullivan met een 71 break afstraffen. Een spelletje later miste Bingham bij een break van 62 de framebal. O’Sullivan antwoordde met een 66 clearance en dat was net voldoende voor een re-spotted black, waarop O’Sullivan alsnog het frame en de match binnenhaalde.

“Ik maakte een paar fouten en liet hem bijna weer in de match komen”, besefte O’Sullivan. “Bingham speelde niet goed, maar ook dan komt het erop aan geconcentreerd te blijven. Je mag je voet nooit van het gaspedaal halen. Ik voelde me vandaag ook wel echt moe. Ik denk dat ik nog wel een tiental jaren kan spelen, maar ik lijd al zeven jaar aan slapeloosheid. Het is dikwijls lastig, maar eens aan de snookertafel, houdt de adrenaline me wel wakker.”

Vijfvoudig wereldkampioen O’Sullivan jaagt een achtste titel na in het toernooi met ‘s werelds beste zestien spelers. Met zeven titels (1995, 2005, 2007, 2009, 2014, 2016, 2017) is hij al recordhouder. Om een plaats in de halve finales neemt O’Sullivan het donderdagnamiddag op tegen de Welshman Ryan Day (WS-13). Die schakelde zondagavond de Schot John Higgins (WS-4), de toernooiwinnaar van 1996 en 2006, met 6-5 uit.

“Ik speelde hier twaalf finales en won er maar zeven van. Het hadden er meer moeten zijn. Een paar keer heb ik het onnodig uit handen gegeven”, vertelde O’Sullivan. “Ik speel hier vlak bij mijn huis, maar een voordeel is dat niet. Ik speel liever op verplaatsing, waar je toch ergens nog wat rust kunt zoeken. Hier word ik constant en door iedereen met het toernooi geconfronteerd. De druk en verwachtingen zijn dan ook enorm.”