Verkeerde match? De transfer van Kevin-Prince Boateng is lang niet de eerste vreemde transfer van een Europese (top)club

Is Kevin-Prince Boateng de opvallendste transfer van deze mercato, dan was Eric Maxim Choupo-Moting dat misschien wel van de vorige transferperiode. Tot ieders verbazing vervoegde de Duits-Kameroense aanvaller afgelopen zomer transfervrij het sterrenensemble van Paris Saint-Germain, nadat hij uit de Premier League gedegradeerd was met knokkersploeg Stoke City. Een echt schot in de roos is de transfer nog niet gebleken. Choupo-Moting sprokkelde voorlopig 267 speelminuten in de Ligue 1 en daarin scoorde hij één keer.

Het toenmalige Lierse SK verraste in de winter van 2015 door Joan Capdevila binnen te halen. De Spaanse flankverdediger verdiende in zijn carrière vooral zijn strepen bij Deportivo La Coruna en Villarreal en werd in 2010 met zijn land als vaste linksachter wereldkampioen in Zuid-Afrika. Bij Lierse kwam hij wel slechts tot vier competitiewedstrijden.

Capdevila was niet de eerste gelauterde Spanjaard die in ons land kwam voetballen. In de zomer van 2012 haalde Beerschot AC Raúl Bravo transfervrij weg bij Rayo Vallecano. Ook dat werd echter geen onverdeeld succesverhaal: de middenvelder die bij Real Madrid tot 132 wedstrijden kwam, speelde er in ons land slechts twaalf.

De Deen Thomas Gravesen wordt gezien als één van de vreemdste transfers die Real Madrid ooit deed. Gravesen, sinds 2008 op voetbalpensioen, was als middenvelder vooral een breker. Mooi voetbal op de mat leggen, was niet de voornaamste bekommernis van de Deen en daarom lag hij ook niet in de bovenste schuif van de Madrileense fans. Het avontuur van de Deen in Spanje verliep met hoogtes en laagtes, maar een stevige tackle op ster Robinho en een opstootje dat volgde bleken voor Gravesen het begin van het einde in Bernabeu. Hij vertrok in 2006 naar Celtic en voetbalde ook nog even voor Everton.

Standard heeft in het verleden wel meerdere verrassende transfers gedaan, maar de laatste in het rijtje was toch die van Guillermo Ochoa. Die gooide de voorbije wereldkampioenschappen telkens hoge ogen met Mexico, maar toch wisten de Rouches hem in de zomer van 2017 transfervrij weg te kapen bij het Spaanse Málaga. Sindsdien is hij onbetwiste titularisdoelman op Sclessin.

De Argentijnse goaltjesdief Claudio Caniggia belandde in 2000 plots bij het Schotse club Dundee United nadat hij het bij Atalanta aan de stok had gekregen met coach Giovanni Vavassori. Menig wenkbrauw werd gefronst bij zijn aankomst in Dundee, maar Caniggia bracht het er niet dramatisch van af tussen de potige Schotten. Hij scoorde bij zijn debuut, was zeven keer trefzeker in 21 competitieduels en trok daarna naar topclub Rangers.

Cercle Brugge pakte in oktober 2012 groots uit met de komst van Eidur Gudjohnsen. De IJslandse spits, die voor zijn komst furore maakte bij Europese grootheden Chelsea en FC Barcelona, deed ook bij de Vereniging meteen wat van hem verwacht werd: scoren. In 14 wedstrijden kwam hij tot zeven goals, waarna Club Brugge hem in de winter van 2013 overnam.

Een Engelse bad boy pur sang is hij, Joey Barton. De Britse ex-middenvelder, tegenwoordig trainer van Fleetwood Town, schopte overal waar hij kwam keet - bij Man. City doofde hij volgens de legende zelfs ooit een sigaret op het gezicht van een tegenstander. Op het veld was hij niet de opvallendste pion, maar toch belandde Barton in 2012 vanuit het niets bij de Franse topclub Marseille. Een onverdeeld succes werd het echter niet, want na een jaar trok hij alweer naar QPR. Bartons meest bekende wapenfeit in Frankrijk was misschien wel deze grappige geste richting Zlatan Ibrahimovic (toen PSG):

Terwijl hij ook naar onder meer Juventus kon, koos Axel Witsel er verrassend genoeg voor om in de winter van 2017 Zenit Sint-Petersburg te verlaten voor het Chinese Tianjin Quanjian. Hij werd er de eerste Belg en kwam in de Chinese Super Ligue uiteindelijk tot 36 wedstrijden, om afgelopen zomer weer te kiezen voor een Europees avontuur bij Borussia Dortmund. Intussen volgden Yannick Carrasco en Moussa Dembélé zijn voorbeeld.

Nog een opvallende transfer van Real Madrid was die van de Franse flankspeler Julien Faubert. Real huurde Faubert voor anderhalf miljoen euro en de Spaanse hoofdstedelingen bedongen ook een aankoopoptie, maar al snel beseften ze in Bernabeu dat ze die niet zouden lichten. Faubert bleek een complete miscast. Hij vergat naar trainingen te komen, viel ooit in slaap op de bank tijdens een match, haalde het vereiste niveau op geen enkel moment en kwam uiteindelijk niet verder dan twee duels.

Kevin-Prince Boateng werd eerder vandaag overigens in Camp Nou voorgesteld aan pers en publiek. “Eerst en vooral wil ik Barcelona bedanken voor deze kans”, opende de spits zijn speech. “Ik ben heel erg blij, ik kan het amper geloven. Het is een hele eer en ik wil nu vooral genieten en hier alles winnen. Gisteren was ik toch nog wat triest omdat ik mijn vrienden bij Sassuolo moest achterlaten, maar dit is een grote kans die ik niet kon weigeren. Ik zou zelfs te voet naar Barcelona zijn gereisd. Wanneer ik het hoorde praatte ik met mijn makelaar, maar dit is een droom. En wanneer de transfer rond was, werd die droom werkelijkheid.”

“Ik weet dat ik niet kom om titularis te zijn. Ik kom om te helpen wanneer dat kan. Messi en Suárez? Het is een hele eer om met hen te mogen samen spelen. De ene is de beste voetballer ter wereld en de andere is één van de beste spitsen ter wereld. Ik zag ze al bezig en met hen mogen samen spelen is een groot geschenk. Ik ben nu 32 en mijn geliefkoosde rol is die van de ‘9', maar het is belangrijk om in je ploeg spelers te hebben die op verschillende plaatsen uit de voeten kunnen. Ik ben er zo één, maar ik voel me best als 9. Dit is een examen, ik wil hier goed spelen en hier nadien nog vele jaren blijven. Mijn passage bij Las Palmas zal me alleen helpen om hier te slagen. Spanje is een beetje mijn thuis en ik heb hier al ervaring op het hoogste niveau.”