Binnenkijken bij artistiek directeur AB Kurt en freelancejournaliste Leen



Kurt: “Zo’n twintig jaar geleden werkte ik als vrijwillige gids mee aan het buurtproject ‘huizen kijken’. Daarbij kon ik mensen laten zien dat het hier in Borgerhout ook aangenaam en mooi wonen is. Zo belandde ik op een dag in dit huis. Ik was op slag verliefd. Toen ik het pand  vier jaar geleden te koop zag staan op Facebook, ben ik onmiddellijk gaan kijken. Het bleek nog altijd het huis van mijn dromen. Het kostte me wat argumenten om Leen te overtuigen ook langs te gaan. We woonden mooi en goed, maar na haar bezoek was de kogel door de kerk.”

Leen: “Eerst zien en dan geloven, wordt gezegd. Ik zag dat de authentieke elementen opvallend goed intact waren, zoals die engeltjes aan het plafond. De vele kamers waren erg mooi onderhouden, er was een gezellige stadstuin … en plots begreep ik waar Kurt het over had. (glimlacht) Dat we in dezelfde buurt konden blijven, vond ik een extra troef. ‘Een kans die we moeten grijpen’, met die gedachte ben ik het huis de eerste keer buitengewandeld.”

Kurt: “Borgerhout heeft zijn imago niet mee. Het is niet evident om nieuwe bewoners over de streep te trekken om zich hier te nestelen. Maar wie er woont, woont er graag. Dat merk je aan de vele projecten die de buurtbewoners hier uit de grond stampen. Er wordt hard gewerkt, ook vanuit de stad voelen we steun, en het loont. Ik heb de buurt zien evolueren van een groezelige plek naar een kleurrijke wijk waar het fijn leven is.”

Kurt: “Het was even nadenken over hoe we het huis zouden opfrissen naar onze smaak en tegelijk met het volle
respect voor de staat en de charme van de woning. Zo goed als alle muren waren in een donkere kleur geverfd, wat voor ons te somber was. Maar veel meer dan oud behang verwijderen en de muren schilderen in een frisse, lichte kleur is er niet aan te pas gekomen. Al was dat al een hele klus op zich. We deden alles zelf. Het is een fijn idee dat onze handen zowat elk plekje van de muren en plafonds aangeraakt hebben. Alsof het huis dan pas officieel en verdiend dat van ons was.” (glimlacht)

Kurt: “Verzamelaars in de pure zin van het woord zijn we niet. Wel gaan we graag en actief op zoek naar objecten die hier passen en iets te vertellen hebben. Ik ben gepassioneerd met muziek bezig en heb dat hier gaandeweg een mooie plaats weten te geven. Ik kan uren kijken naar de concertaffiche naast de schouw. Het kostte me wat moeite, maar ik heb hem uiteindelijk kunnen scoren tijdens een van onze trips naar New York. Het voelt alsof ik er een andere wereld mee naar binnen trek.”

Leen: “Ik ben gek op boeken, en plaats die netjes naast het vinyl van Kurt, gerangschikt op kleur weliswaar. (lacht) We passeren vaak langs onze vaste tweedehandsadresjes, en enkele keren per jaar schuimen we de brocantemarktjes in Parijs af. En dan zijn er nog geschenken van vrienden en familie. Ze weten waar we blij van worden. De soepterrine op de schouw kreeg ik van mijn vader. Hij erfde ze van zijn meter. Wel, die krijgt een
prominente plaats van mij.”

Leen: “Ik raadpleeg Pinterest weleens. Maar veeleer om de ideeën in mijn hoofd vorm te geven, want ik weet meestal bijzonder goed wat ik wil. (glimlacht) Verder ben ik een grote fan van de Mexicaanse kunstenares Frida Kahlo. En dat laat hier zijn sporen na.”

Leen: “Het mag misschien een beetje naïef klinken, maar ik wil in dit huis graag een wereld creëren waarvan ik kan bepalen hoe die eruitziet. En die is een pak kleurrijker en vrolijker dan die buiten deze muren.” 

Kurt: “Zo ontzettend veel grijs op straat! Dat mogen we al eens compenseren.”

• Kurt Overbergh (48), Leen Van Severen (35) en dochter Polly (12 weken)

• wonen in een herenhuis uit 1860 in Borgerhout

• hij is artistiek directeur AB (Ancienne Belgique), houdt van muziek, katten, en platenhoezen met katten

• zij is freelancejournaliste, houdt van boeken, mode en kleur