De thuisploeg had dit seizoen nog niet kunnen winnen van Mechelen, overigens onder coach Wouter Vrancken al 21 wedstrijden ongeslagen. Twee keer verloren en twee keer gelijk. Maar die laatste draw vorige week, 0-0 bracht Union wel in een propere uitgangspositie gisteravond. Tot ze na de rust met tien man vielen waren ze in Mechelen ook nog de betere ploeg geweest. Uitzicht op de eerste bekerfinale voor de traditieclub sedert … 105 jaar dus, het uitverkochte Joseph Marien stadion, druipend van nostalgie, was er helemaal klaar. Daarvoor moesten ze dus wel voor het eerst winnen van KVM maar de Sloveense coach Luk Elsner kondigde alvast vooraf aan dat zijn ploeg niet bang was van KVM: “We kúnnen hen pijn doen.” Dat moest dan wel in vergelijking met de heenmatch zonder de geschorste Peyre, Perdichizzi nam zijn plaats in, ook de herstelde Mehlem startte deze keer. Bij Mechelen verving op de rechtsachter Lemoine Bagayoko die op het punt staat te vertrekken bij de leider In 1B.

Eerste gevaar Union

En dat Union KVM wel eens pijn kon doen bleek al snel toen eerst doelman Verrips meteen plat moest op een schot van Teuma en even later Teu Niakaté gevaarlijk vrijspeelde. Het eerste kwartier was voor de thuisploeg, enthousiast aangevuurd door het thuispubliek. KVM kwam nauwelijks aan de bal en ontsnapte aan een vroege achterstand toen Tau, schitterend met een 50 meter diepe bal weggestuurd door Teuma, dé kan miste – alleen voor Verrips besloot de kwieke Zuid-Afrikaanse huurling van Brighton & Hove Albion over.

Maar het bleef wel branden voor Verrips, kort daarna moest de Nederlander alwaar plat, op een schot van alweer Tau.

Dit leek wel heel sterk op de eerste helft van de heenmatch: KVM vond maar geen antwoord het snel bewegingsvoetbal van Union Mechelen weggespeeld. Pas halfweg de eerste helft raakte KVM wat in de wedstrijd, met een eerste kans voor Schoofs. Maar op het halfuur sloeg KVM plots dodelijk toe. Een vlotte dribbel van Storm, gevolgd door een scherpe, harde voorzet en de slimme De Camargo zette er perfect zijn achterhoofd tegen (0-1). Zijn zesde dit seizoen al op assist van Storm. Danig gevleid maar dat maakte de zaak niet van de bezoekende fans die al vierden als was de zzsde bekerfinale in de rijke geschiedenis van de club al binnen. Niet onlogisch, Union moest nu nog twee keer scoren, een Golden Goal was het van hun Braziliaanse Belg. En KVM kwam voor d erust ook niet meer in problemen, had na de goal de match onder controle gekregen.

Union had dus nog 45 minuten om niet alleen Mechelen, dat een tegenvallende Kaya verving door Tainmont, pijn te doen maar vooral om nog twee goals te maken. En kwam ook, via twee keer Tau, zijn kopbal viel op de deklat, KVM kwam alweer goed weg. En al helemaal toen Verrips plots knullig de bal loste. Zonder averij maar de zenuwen sloegen duidelijk toe. En Union blééf stormen, KVM kon alleen nog maar schakelen. Maar deed dat met verve: opnieuw een assist van Storm en nu maakte Tainmont af. Veer gebroken bij Union, wedstrijd gespeeld, Union kwam niet verder dan een eerredder in de slotminuut.

Historische bekerwinst

Daarmee speelt Mechelen, 32 jaar na de historische bekerwinst in 1987 en precies tien jaar na hun vijfde en laatste nog eens een bekerfinale. Heel KVM naar de hemel. Dezelfde misschien van in 1987, in de uitzinnige bezoekende tribune wapperde hoog en groot de vlag met het betreurde icoon van de historische periode Lei Clijsters en klonk trots het eeuwenoude clublied De Club Zal Zegepralen… Maar ze mogen ginder de goden danken, het had net zoals in de thuismatch slechter kunnen aflopen. Brussel mag zich opmaken voor een Mechelse Yellow Red invasie op 1 mei.