Kinderen van ex-Belgacom-baas Didier Bellens eisen eerherstel voor hun vader

“Elio Di Rupo is als een klein kind dat om zijn sinterklaas komt”, zei Didier Bellens in 2013 over (toen nog) premier Di Rupo. Niet veel later mocht Bellens vertrekken bij Belgacom. Het sinterklaaszinnetje was de spreekwoordelijke druppel. 

Niet dat de overheid geen geduld heeft gehad. In de tien jaar dat Bellens aan het hoofd stond van Belgacom, nu Proximus, kwam hij herhaaldelijk in opspraak. Onder meer over de handel in Telindus-aandelen waarbij werd gesproken over handel met voorkennis. Hij werd er ook van verdacht in 2006 een gebouw van Belgacom onder de marktprijs te hebben verkocht aan een vertrouweling van Di Rupo, om zo in de gunst te komen van de PS. En hij slaagde er ook in om zijn persoonlijke secretaresse tot directeur public affairs te benoemen.

Bellens was dus verre van een onbesproken figuur. Zijn autoritaire stijl en hoge salaris zorgden meermaals voor discussie.  De opluchting was dan ook bijna fysiek te voelen toen Elio Di Rupo, die hem jarenlang de hand boven het hoofd had gehouden, Bellens eind 2013 – na het sinterklaasincident – op straat zette.

Ernstige fout

Volgens Di Rupo hadden alle polemieken en incidenten rond Bellens de vertrouwensband tussen Belgacom en diens belangrijkste aandeelhouder, de Belgische overheid, zodanig verzuurd dat een samenwerking niet meer mogelijk was. “Er is ook schade toegebracht aan het imago van het bedrijf. De vele incidenten betekenen een ernstige fout in zijn hoedanigheid van gedelegeerd bestuurder”, zei Di Rupo bij dat ontslag.

Een ernstige fout betekent oneervol ontslag. Bellens kon dan ook fluiten naar een ontslagpremie of een of andere vorm van gouden parachute. Dat was niet naar zijn zin. Hij startte een juridisch tegenoffensief en stapte naar de Brusselse arbeidsrechtbank. Volgens hem zijn er bij het ontslag ‘grove fouten’ gebeurd. Hij vond ook dat hij recht had op de premies en vergoedingen die hij door zijn ontslag misgelopen was.

Na zijn plotselinge overlijden op 28 februari 2016 lag de procedure even stil. Tot zijn drie kinderen, Séverine, Arnaud en Martin (de laatste uit zijn tweede huwelijk en nog maar 12 jaar oud) besloten om de lopende procedure verder te zetten.

Volgens hun advocaten, John Bigwood en Pierre Van Achter, doen ze dat omdat ze het ontslag, net als hun vader overigens, als ‘heel denigrerend’ ervaren. Het ontslag heeft hun vader ook erg getekend, menen de kinderen. Ze zijn er net als hun vader destijds van overtuigd zijn dat er ernstige fouten zijn gemaakt door zowel Proximus als de Belgische staat.

Freelancer

Ze eisten oorspronkelijk 11 miljoen euro schadevergoeding, maar vingen bot bij de arbeidsrechtbank. Daar werd vooral discussie gevoerd over welke soort contract Bellens had bij Belgacom. Volgens de kinderen was dat een arbeidscontract en werden de afspraken daarin geschonden bij het ontslag. De advocaten van Proximus, de opvolger van Belgacom, argumenteerden dat de voormalig CEO als freelancer in dienst bij hen was.

De arbeidsrechter volgde de argumentatie van Proximus en verklaarde zich vervolgens onbevoegd om uitspraken te doen over het ontslag op zich en een eventuele schending van voorwaarden. Hij verwees hen daarvoor door naar de burgerlijke rechtbank.

Donderdag werd de zaak gepleit voor de rechtbank van eerste aanleg in Brussel. Volgens de Waalse krant L’Echo zouden er voorstellen geweest zijn voor een minnelijke schikking door de kinderen Bellens, maar wou Proximus niet op het aanbod ingaan. De kinderen vragen van de ex-werkgever van hun vader 7 miljoen euro schadevergoeding. Een optelsommetje van vaste vergoeding, bonussen, aandelenopties en rentes die Bellens misliep, plus interesten.

De rechter hield donderdag de zaak in beraad en doet uitspraak binnen de maand.