Tulett verlengt WK-titel en treedt in voetsporen Van der Poel, Meeussen en Cortjens zorgen na vier jaar voor Belgische juniorenmedailles

Op het snelle parcours doken de Nederlanders als eerste het veld in, gevolgd door Thibau Nys. Het was Pim Ronhaar die op het lange rechte stuk langs de kust meteen stevig door trok, achter hem kwamen enkele renners ten val en werd Witse Meeussen, eindwinnaar van de wereldbeker, even opgehouden.

Vooraan kregen we een groepje met twee Spanjaarden, titelverdediger Tulett, Ronhaar en Thibau Nys. Cortjens en Meeussen probeerden het gaatje te dichten. Het ging snel en alles klitte net voor het ingaan van de tweede ronde weer bij elkaar.

In de tweede ronde nam Europees kampioen Ronhaar het initiatief. Nys moest intussen de materiaalpost binnen na een lekke band en verloor enkele posities. Vooraan nam Cortjens het commando over van Ronhaar. Na hem volgden Ronhaar en Meeussen, ook Tulett was niet ver.

In de derde ronde kregen we een kwartet op kop: Ronhaar, Tulett, Cortjens en Meeussen. Maar het was de Brit die het snelst vlamde van de vier. Ronhaar moest lossen, Tulett keek niet om en stoomde door. Hij maakte het verschil op de schuine kant en liet de twee Belgen achter zich. Een klein gaatje, dat bij het ingaan van ronde vier opliep naar zes seconden.

De Brit toonde zich duidelijk de sterkste en dikte zijn bonus aan. Met nog drie ronden voor de boeg telde hij 15 tellen op Meeussen, 17 op Cortjens. Ronhaar volgde op een halve minuut, daarna kwam het duo Belmans-Nys op 40 seconden. Het podium leek in zijn plooi te vallen.

Op Tulett stond geen maat, hij dook de voorlaatste ronde in met een voorsprong van 25 seconden op de Belgen en zou die niet meer afstaan. Hij haalde het voor Meeussen en Cortjens. Nys werd vierde. 

Na Mathieu van der Poel (2012 en 2013) is Tulett pas de tweede veldrijder die zich tweemaal tot wereldkampioen bij de junioren weet te kronen. Voor een Belgische wereldtitel bij de junioren moeten we teruggaan tot 2014. Toen triomfeerde Thijs Aerts in Hoogerheide.

Na een seizoen waarin hij vooral problemen met de knie had, volgde de Brit Ben Tulett dan toch zichzelf op als wereldkampioen bij de junioren. Tulett viel in oktober 2018 in Gieten en het duurde tot half december voor hij opnieuw boven water kwam. “Het was erg moeilijk voor mij om naar dit niveau terug te komen. Maar het is mooi dat ik mijn seizoen op deze manier kan afsluiten.” 

“Ik moet blij zijn met mijn tweede plaats. Dat denk ik toch. Het is nu al de derde keer dat ik tweede word in een kampioenschap (Meeussen pakte ook zilver in het Europees en het Belgisch kampioenschap, red). Misschien volgt de ontgoocheling later. Maar wat had ik meer kunnen doen? Ik ben niet naar Spanje op stage gegaan, zoals Ben Tulett (winnaar) en Ryan Cortjens (derde). Dat lukt niet met school. Ik studeer Wetenschappen Wiskunde, mijn zesde jaar. Ik kan niet een week weg blijven. Later misschien. Als ik volgend jaar naar de universiteit ga, wil ik dat wel combineren met topsport. Dat moet mogelijk zijn.”

“Ik vind het toch verrassend dat Tulett winnaar wordt. Ik heb hem een hele winter niet gezien. Het is de eerste keer dat hij voor mij eindigt dit jaar (Tulett finishte ook voor Meeussen in Zonhoven en Namen, red). Alleen in Diegem was er een beetje strijd. Ik had verwacht dat de logica gerespecteerd zou worden.” (MG)

«Ik ben blij voor Ben (Tulett, red). Hij is een ploegmaat van mij. We zijn samen op stage geweest in Spanje, met ook Mathieu van der Poel erbij. Ben reed daar ook heel hard. Toen Tulett in de tweede ronde weg reed, kon ik niet volgen. Ook niet toen Witse (Meeussen) en ik echt goed samenwerkten. Derde worden was voor mij het hoogst haalbare.