Vrijwillig ontslag, dus Joke Schauvliege krijgt geen uittredingsvergoeding

Het is nog niet bekend of Schauvliege opnieuw haar zitje als gewoon parlementslid zal opnemen. Schauvliege was in 2014 lijsttrekker in de kieskring Oost-Vlaanderen en raakte met meer dan 55.000 voorkeurstemmen gemakkelijk verkozen. Hoe dan ook heeft ze in voorkomend geval geen recht op een uittredingsvergoeding, omdat het ministerschap gelijkgesteld is aan een parlementair mandaat. Keert ze terug naar het parlement, dan ontvangt ze voortaan wel een maandelijks loon als parlementslid. 

Maar zelfs als Schauvliege haar mandaat niét opnieuw opneemt, krijgt ze geen vergoeding. In 2011 schafte het Vlaams parlement die namelijk af bij een vrijwillig vertrek. De situatie was dus anders geweest als het parlement Schauvliege via een motie van wantrouwen had gedwongen op te stappen. 

Het valt te verwachten dat Schauvliege voor de rest van de legislatuur opnieuw gewoon parlementair wordt. Dat is dan uiteraard minder goed nieuws voor haar opvolger, Jenne De Potter. Die stond in 2014 bovenaan de opvolgerslijst voor CD&V in Oost-Vlaanderen en mocht Schauvlieges plaats innemen toen ze opnieuw minister werd. Hij zal zijn zetel dus moeten afstaan, maar heeft dan wel recht op een uittredingsvergoeding, want zijn vertrek zou niet vrijwillig zijn.

De Vlaamse uittredingsvergoeding bestaat uit vijf maanden loon (het maandloon bedraagt 4.460 euro bruto, 8,5 procent pensioenafhouding niet meegeteld) en forfaitaire onkostenvergoeding (1.250 euro), aangevuld met een maand extra per begonnen politiek jaar. De vergoeding wordt wel in schijven per maand uitbetaald, dus als De Potter opnieuw verkozen zou worden in mei, zou de uitbetaling stoppen. 

De uittredingsvergoeding wordt niet automatisch gegeven. Parlementsleden moeten ze zelf aanvragen, en kunnen er dus ook voor kiezen ze niet aan te vragen.