De 34-jarige bestuurder uit Peer staat terecht in de politierechtbank van Genk. De feiten dateren van 15 december 2015. Dylan fietste na een feestje na de examens naar huis, toen hij van de weg werd gemaaid. De chauffeur stopte twee keer, maar enkel om brokstukken van de fiets van onder zijn voertuig te verwijderen.

De tiener werd ’s ochtends, uren later, door zijn ouders en de politie levenloos teruggevonden in een gracht in de Heidestraat in Oudsbergen. De beklaagde betwistte dat hij Dylan had aangereden. Het overrijden van de fiets bekende hij wel.

Vermoeid en onoplettend

Advocaat Patrick Verachtert stelde zich burgerlijke partij namens de ouders van Dylan, voor zijn drie broers, een grootmoeder en voor de oom. “Het is onmogelijk dat hij Dylan niet gezien zou hebben. Het was een rechte smalle weg en het gebeurde onder de straatlamp”, aldus de advocaat. “Hij had de lichten van zijn wagen aan. Hij gaf zelf toe dat hij vermoeid was en onoplettend. De ouders van het slachtoffer en de beklaagde wonen een paar honderd meter van elkaar af. Ik vraag provisionele bedragen en de aanstelling van een deskundige.”

De geëmotioneerde moeder van Dylan las een brief voor, terwijl ze zich kranig hield. “Het is moeilijk voor ons om hier aanwezig te zijn. Dylan kan zijn kant van het verhaal niet vertellen. Wij zijn onze zoon kwijt. Hoe kan je iemand in nood niet helpen? Ik was die nacht wakker en had een beklemmend gevoel. Er is het besef dat onze zoon alleen stierf terwijl ik thuis ongerust rondliep. Het besef dat de beklaagde langs ons huis was gereden. Hij was bang om aan zijn vrouw te vertellen dat hij tegen een steen was gereden.”

Misschien nog uren geleefd

“We kunnen niet verkroppen dat hij na de aanrijding bij ons gepasseerd is. Hoe kon hij gaan slapen na een ongeluk te hebben gehad? Dylan stierf heel alleen in een koude gracht terwijl de beklaagde in een warm bed kroop”, zei de moeder van Dylan. “We geloven niet dat hij in paniek was. Dylan heeft nog tientallen minuten tot uren geleefd. Als de dader het juiste gedaan had, dan had Dylan het nog kunnen navertellen. We kunnen dagelijks met de dader of zijn ouders geconfronteerd worden. Dat is ondraaglijk. Al drie jaar lang zijn we op onze hoede. Op de dag dat Dylan één jaar gestorven was, kregen we een kaartje van hem dat het hem speet dat hij onze zoon had ontnomen. En dan hier op het proces een andere houding aannemen? Ik hoop dat hij elke dag opstaat en gaat slapen met Dylan in gedachten. Hij heeft ons onze lach ontnomen en ons leven kapotgemaakt.”

Het vonnis volgt op 21 februari.