Vakbonden en werkgevers zitten opnieuw samen voor loonoverleg

De sociale partners, verenigd in de Groep van Tien, onderhandelen vanaf 9 uur over een nieuw loonakkoord, dat de loon- en arbeidsvoorwaarden voor 2019 en 2020 vastlegt. Een eerste poging in januari mislukte. Voor de bonden was 0,8 procent meer loon bovenop de index te weinig. De werkgevers hielden dan weer vast aan de loonwet die zegt dat de maximale marge niet mag worden overschreden. Resultaat: een nationale staking op 13 februari.

1,1 procent
Nieuwe berekeningen van de CRB moesten soelaas brengen, in de vorm van lager dan verwachte inflatiecijfers. Dat maakt de weg vrij voor wat extra loon. De CRB becijferde de nieuwe maximaal beschikbare marge op 1,1 procent: een stijging dus met 0,3 procentpunt. Dat is exact hetzelfde als de loonnorm van twee jaar geleden en meteen de ondergrens voor de vakbonden.

Vandaag moet blijken of de bonden akkoord zullen gaan met 1,1 procent loonopslag bovenop de index, eventueel aangevuld met allerlei netto koopkrachtverhogingen. Van dat laatste zijn ze geen grote voorstander want het zaagt de poten vanonder de sociale zekerheid. De werkgevers van hun kant moeten dat willen betalen, gelet op hun concurrentiepositie tegenover de buurlanden.

Met die 1,1 procent kunnen de vakbonden leven, zo bleek bij aanvang van het overleg. Maar er zal meer nodig zijn om tot een akkoord te komen. “Er moet heel wat meer bij”, aldus ACV-voorzitter Marc Leemans. De bonden mikken in het bijzonder op een verhoging van de minimumlonen. Miranda Ulens, algemeen secretaris van de socialistische vakbond, plakte daar zelfs een bedrag op:  een stijging van 10 procent of een verhoging van de minimumlonen met een euro per uur. Vandaag bedraagt dat minimumloon zo’n 9,6 euro per uur. De socialistische vakbond wil dat op termijn naar 14 euro per uur brengen. 

De bonden erkennen dat het moeilijk overleg wordt, maar starten met goede wil. “Het zal verduiveld moeilijk worden om alle hindernissen op te ruimen”, aldus Leemans. “De Groep van Tien moet tonen dat we een akkoord kunnen maken. Ik wil het doen slagen en er alles aan doen om tot een deftig akkoord te komen”, zegt Ulens.

Ook bij ondernemersorganisatie Unizo was er bereidheid om tot een akkoord te komen. “Alle bouwstenen liggen op tafel. Laat ons hopen dat we er een mooi gebouw van kunnen maken”, luidde het bij aanvang bij gedelegeerd bestuurder Danny Van Assche. “De bedrijven hebben zekerheid nodig.”

Zonder loonakkoord verhuist het overleg naar de sectoren. En dat dreigt met sociale onrust gepaard te gaan, waarschuwt ACLVB-voorzitter Coppens. “We hebben geen probleem met vrije onderhandelingen. Maar ik heb toch liever een akkoord.”

Behalve over de lonen wordt onderhandeld over andere belangrijke sociale dossiers, zoals de verdeling van de welvaartsenveloppe. Ook een verlenging van bepaalde swt- of brugpensioenakkoorden, een verhoging van de minimumlonen, de landingsbanen en mogelijke mobiliteitsvergoedingen staan op de agenda. De werkgevers zullen dan weer aandringen op bijkomende flexibiliteit.