“Idles. Shame. Dit land loopt over van de waardeloze bands”

Jason Williamson: (langgerekte geeuw)

Gaat het?

“I'm fine, thank you. Maar je kunt het al raden: ik doe het ene interview na het andere. Niet bepaald mijn favoriete bezigheid, maar het is goed voor de business. We moeten de nieuwe plaat verkocht krijgen, innit?” 

Die is overigens meer dan dik oké.

“Dank je wel. We zijn zelf ook heel tevreden. Wat zeg ik: het is een fantástische plaat geworden. En wellicht de meest commerciële, toegankelijkste plaat die we tot nu toe hebben uitgebracht.”

Eton Alive klinkt bij momenten zelfs poppy. Een bewuste keuze?

“Toen we eraan begonnen, wist ik niet goed waar we zouden terechtkomen. Ik heb Andrew niet gevraagd om het over een andere boeg te gooien. Hij doet wat hij denkt te moeten doen en stuurt dan zijn tracks door. Het album heeft zich gaandeweg blootgegeven, and I just rolled with it.

“Wij zijn een punkband en zullen dat altijd blijven, maar je kunt niet tot in de eeuwigheid hetzelfde trucje herhalen. Evolution is a good thing, maar ook een risico: misschien knappen fans van het eerste uur af op de nieuwe sound. Tegelijk is de plaat zo sterk dat er al rijen nieuwe fans staan aan te schuiven.”

Jullie liveshows drijven op rauwe, agressieve energie. Zullen de nieuwe nummers overeind blijven voor en na het oudere geweld?

“Ja. Dat is enigszins spannend. (Denkt na) We weten nog niet goed wat we live zullen aanvangen met de tracks die wat zachter zijn. We zullen er wellicht een paar op de setlist droppen, en dan zien we wel. Misschien gaan we op ons bakkes, maar zelfs dat is evenementieel.”

Sommige nummers zijn ook dansbaarder dan het oudere werk.

“Ja. (Bedenkt zich) Ja? (Denkt na) Mja, het hangt af van welke definitie je hanteert. Als je dansen zoals dansen in de klassieke zin van het woord bedoelt, dan wel (lacht). Less pogo, more grooves.”

In een rechtvaardige wereld zou de single ‘Kebab Spider’ een floorfiller zijn.

“Jij en ik weten dat de wereld een gruwelijk onrechtvaardige vuilnisbelt is. Maar ik klaag niet: de single doet het erg goed, het is waarschijnlijk ons succesvolste nummer tot nu toe. Als je wilt dansen: hou je vooral niet in.”

Muzikaal mag Eton Alive minder combattief zijn, je lyrics druipen nog altijd van het vitriool.

“Ja, maar ze zijn minder in your face dan vroeger. Ik wilde voor deze plaat lyrics die iets neerslachtiger zijn, om beter de mood van het land te vatten. Er hangt een grauwe sluier van verslagenheid en bittere droefenis over Groot-Brittannië. Mensen zijn door niets nog geschokt en ondergaan gelaten het brutale geweld dat hun wordt aangedaan. Ik wilde die sfeer vatten, zonder dat het een fucking, stupid political statement zou worden, laat staan a call to arms.” (lacht luid)

Eén track springt nog meer uit de band dan de rest: ‘When You Come Up to Me’.

“Dat staat heel ver van alles wat we tot nu toe gedaan hebben en het maakt veel reacties los. Ik weet niet of het fantastisch is of totally crap, maar er gebéúrt wel iets (lacht). Het is typisch zo'n nummer dat absoluut op de plaat moest. We hebben heel wat demo's opgenomen, waarvan er veel gesneuveld zijn omdat ze niet album worthy waren, maar dit nummer is het wel.”

Je vocals klinken haast teder.

“Omdat dat bij het nummer past. ‘When You Come Up to Me’ gaat over isolatie, en hoe mensen meer en meer naast elkaar leven. Ik wilde eens iets met meer soul proberen: opdracht volbracht. Ik weet niet of het al helemaal goed staat. Laten we zeggen dat het een prototype kan zijn voor betere pogingen voor volgende platen. Maar voor nu was het goed genoeg.”

Je had het daarnet over de neerslachtige, gelaten sfeer in het VK. Die viel me laatst ook op in Londen. Mijn taxichauffeur, een man van Afrikaanse afkomst, wilde het niet meer over de brexit hebben: ‘Whatever happens, let it be.’

“Natuurlijk zijn de mensen het beu, wat had je gedacht? We hebben er geen enkele vat meer op, want er komt toch geen tweede referendum. Over een maand stappen we uit de Europese Unie en is het voorbij. Ik denk dat veel mensen in 2016 voor de brexit gestemd hebben omdat ze zich verwaarloosd voelden, vervreemd van het schabouwelijke theater in Westminster. Voeg daar een schrijnend gebrek aan informatie aan toe en je krijgt dat soort oprispingen.

“Een nieuw referendum zou een andere uitkomst hebben, maar het komt er niet, want het establishment heeft er niets bij te winnen. Een harde brexit komt hun beter uit. Ik zou graag hebben dat de architecten van die kutzooi lijden voor wat ze aangericht hebben. IJdele hoop, natuurlijk: die lui zullen nooit afzien, er zal geen sikkepit veranderen aan hun geprivilegieerde leventje.”

De titel van de plaat verwijst naar mensen als Boris Johnson en David Cameron, allebei oud-studenten van de peperdure eliteschool Eton.

“Eton staat voor het kringetje middelmatige lulhannesen dat een uitverkoren leven leidt op de rug van al de rest. Ze zijn, met hun totale gebrek aan leiderschap en visie, fundamenteel ongeïnteresseerd in politiek, behalve in career politics. Ik wil ze allemaal dood. Je zou denken dat de Britten in opstand komen tegen zulke schertsfiguren, maar er gebeurt niks: de mensen zijn getemd. Ik vrees dat we nog lang met die aristocratische fuckers opgescheept zitten. Cunts. Man, wat houd ik van dat woord. Om de één of andere reden heeft het nog niets aan kracht ingeboet.”

Je hebt twee kinderen. Ben je niet bang voor hun toekomst? Het leven zal een pak moeilijker worden na de brexit.

“Het leven is sowieso hard, innit? Vanaf het moment dat je beseft: 'Fuck, ik moet de huur kunnen betalen', is het voor echt. Het is klote in een kapitalistisch systeem, los van hoe fair de regering is. Je moet er het beste van zien te maken.”

Iemand legde me onlangs uit dat de Engelsen verslaafd zijn aan de illusie dat ze hun ware gelaat tonen als ze getest worden.

(barst in onbedaarlijk lachen uit) “Hun ware gelaat tonen... Wie weet, ik sluit niks meer uit. Fuck it, ik heb het gehad met die hele brexit. Zoals ik het ook gehad heb met al die bands in dit land die all kinds of shit zijn.”

Jon Spencer veegt op zijn laatste plaat de vloer aan met poseurs die fake beetle boots – imitatieleer, plastic rits – aantrekken en denken dat ze het van het zijn.

“Idles. Shame. Dit land loopt over van de waardeloze bands. (Windt zich op) De lijst is eindeloos, maar die twee... Van Shame word ik pissig, maar van Idles ga ik schuimbekken. Ik geloof ze niet, en die gast ziet eruit als een f... We leven in een tijd waarin je geen kritiek meer mag hebben, en al zeker niet als je een plaat te verkopen hebt. Dan moet je goede pers krijgen en niemand op de tenen trappen. Fuck that. Fuck them all.”

Ik moet nu plots denken aan één van je recente tweets: ‘Fuck football.’ Wat heb je tegen voetbal?

“Dat ging over de fans die denken dat ze kunnen meespreken over de financiën van de club, alsof ze er ook maar een fluit van af weten. (Gek stemmetje) 'Ja, als ze die 10 miljoen nu eens spenderen aan...' Morons (bulderlacht). Voetbal heeft me nooit geïnteresseerd, maar het is heilig voor veel mensen, dat moet je respecteren.”

Jullie sponsoren wel een jeugdteam uit Wales.

“Hun trainer is een fan, hij heeft contact met ons opgenomen en wij hebben ja gezegd. Ze komen uit een arm mijngebied. Als wij geen geld hadden gegeven, hadden ze moeten aankloppen bij McDonald's of één van die bedrijven die het landschap zou verkloten met boortorens.”

Ik zag je in een promovideo twee hondjes uitlaten. Je raapte ook hun excrementen op met een zakje. Netjes.

(verbaasd) “Natuurlijk raap ik de stront van mijn honden op. Wat denk jij van mij? Hondenstront is smerig, ik kan dat niet op straat laten liggen. Ik kan ze moeilijk in mijn toilet laten schijten, maar ik kan hun rommel op zijn minst in de vuilnismand smijten.”

Zijn het echt jouw honden?

“Ja, natuurlijk. Ik heb een terriër en een bichon frisé, zo'n fluffy poedelachtig ding. Ik ga toch niet de stront van de honden van iemand anders oprapen?”

Sleaford Mod zou een goeie naam zijn voor zo'n showhond.

“Yes, it would, actually. De hondenshow van Westminster: 'En dan hebben we nu Sleaford Mod. Kruising tussen een keeshond en een collie.' Waarna het beest gaat zitten en genoeglijk aan zijn ballen likt.”

Eton Alive is uit bij Extreme Eating Records.

©Humo