Een paar schoenen van Calvin Klein is erg belastend voor Nemmouche. Hij droeg de schoenen toen hij een week na de aanslag werd opgepakt in Marseille. De speurders vonden een afdruk van exact dezelfde zool op een deur in het museum. En van de opvallende schoenen zijn er amper acht paar verkocht in België.

LEES OOK.Advocaat van Nemmouche sneert in het rond op proces over aanslag op Joods Museum: “Ik heb geen zin in deze muppet show”

Volgens Courtoy droeg de dader de schoenen, maar was het niet Nemmouche. Op de schoenen zat immers DNA van Nemmouche én van een andere man. Volgens de speurders kon dat komen van iemand die de schoenen heeft geprobeerd in de winkel, maar dat veegt Courtoy van tafel. “DNA verdwijnt op een zeker moment”, stelde hij. En de schoenen lagen twee maanden eerder in de winkel.

Courtoy merkte nog op dat de schoenen van Calvin Klein in maat 43 waren, terwijl de andere schoenen die Nemmouche bij zich had, maat 45 hadden.

Mossad-piste

Courtoy deed ook nogmaals de these van het Mossad-complot uit de doeken. Volgens dat complot was de dader van de aanslag eropuit gestuurd, al dan niet door de Mossad, om de Riva’s uit te schakelen. Miriam Riva, zo heeft de Israëlische regering bevestigd, heeft nog voor de Mossad gewerkt als boekhouder. Emanuel werkte voor een overheidsagentschap.

“Denkt u dat ik die these heb uitgevonden?”, zo stelt Courtoy een retorische vraag. Hij citeert een Israëlische defensie-expert, die door een Israëlische krant geïnterviewd werd na de aanslag. “Deze expert bevestigde dat een regeringsbron hem uitgelegd had dat de Riva’s gelinkt waren aan de Mossad, en voor de geheime dienst in Berlijn werkten om sjiitische bewegingen te volgen. De Israëlische staatsveiligheid heeft dat afgedaan als geruchten, maar de bron was ernstig.”

Courtoy zei er ook nog bij dat de namen van de Riva’s niet lang geheim gehouden konden worden, “omdat er druk was vanuit de media en omdat er talrijke getuigen waren”. “Men kon de namen weliswaar niet verborgen houden, maar hun functie kon toch maar mooi twee jaar verzwegen worden.”

Courtoy heeft het ook over Alexandre Strens, een ander slachtoffer van de aanslag. “Men ontdekt zelfs dat de vader van Alexandre Strens voorkomt op de lijsten van de de Israëlische staatsveiligheid voor de opvolging van de sjiitische bewegingen. Opnieuw een toeval?”, zo klinkt het opnieuw retorisch. Bovendien gebruikt Alexandre op het internet een andere familienaam: Lieder. “We moeten daar niets achter zoeken, zegt men. Maar telkens als hij zich moet identificeren, geeft hij een valse naam. Toeval? Ik stel maar vast....”

En Alexandre maakte volgens de advocaat een geheimzinnige reis naar Tel Aviv. “Waarom was hij daar? Ik observeer maar”, stelde Courtoy. Er lag bovendien een koffer op het bed van Strens op de dag van de aanslag. Wou hij opnieuw op reis gaan? “Daar had hij geen enkele reden toe. Wat was er dan aan de hand? Het zijn allemaal toevalligheden.”

“Zou me verwonderen dat Nemmouche gaat praten”

Nadat zijn advocaten het hele proces lieten uitschijnen dat Nemmouche zich mogelijk zou uitlaten over de aanslag, zei Courtoy donderdag dat dit hem zou verwonderen. Volgens de advocaat hebben de elementen die de verdediging tot nu toe heeft aangebracht, “een ware slachtpartij” aangericht bij de burgerlijke partijen.