Een traditie van dwarsliggen: waarom de studentenclubs het doopcharter weigeren

Toen in december een 20-jarig aspirant-lid van studentenclub Reuzegom overleed, werd die club ontbonden en leek het alsof de overige studentenclubs eindelijk het doopcharter zouden ondertekenen, iets wat ze al jaren weigerden. Een aangescherpt charter bovendien: slachtafval zou voortaan verboden zijn op dopen, verbaal geweld en groepsdruk uit den boze. Na een ontmoeting met KU Leuven-rector Luc Sels verklaarden de clubs zich akkoord. Maar tekenen deden ze niet. Intussen is de deadline verstreken. 

“Ze dachten waarschijnlijk dat het weer zou overwaaien en pasten hun tactiek toe van de afgelopen jaren:  gewoon negeren”, zegt Kenny Van Minsel van de Leuvense Overkoepelende KringOrganisatie (LOKO). De 36 faculteitskringen en meer dan 70 studentenverenigingen onder LOKO hebben het nieuwe charter wel ondertekend. Net als de meisjesclubs. Maar dus niet de 28 studentenclubs voor mannen, verenigd in het Seniorenkonvent.

“We hebben in december gezegd dat we openstonden voor het doopcharter en sindsdien een werkgroep opgericht om onze visie naast het doopcharter te leggen”, zegt Jan Baptist Polfliet, die de werkgroep leidt. “Dat charter is opgesteld op maat van kringen. Clubs zijn helemaal anders.”

‘Respect voor traditie’

De studentenclubs bogen op een lange geschiedenis. De oudste club, Ons Hageland, is opgericht in 1874 en kende roemruchte leden, zoals schrijver Ernest Claes. Op een aantal clubs na zijn ze allemaal opgericht voor de Tweede Wereldoorlog. De meesten volgen nauwgezet ‘de blauwe blaadjes’ – de voorschriften voor het Vlaamse, traditioneel studentikoze leven, met onder andere de regels voor een clubavond. Ze staan in een blauw boek, het tweede deel van de codex, uitgegeven door de conservatieve studentenvereniging KVHV. Op een cantus doen ze ‘een salamander’, een toast op aanwezige senioren, met specifieke woorden. 

De clubs zijn regionaal georganiseerd en kleiner dan de studentenkringen. Een club als Maaslandia, met 15 leden, is geen uitzondering. “Een kring doopt enkele honderden schachten per keer, terwijl het in mijn club gaat om een drietal per jaar”, zegt Polfliet. Het Seniorenkonvent werkte daarom aan een eigen doopcharter, “op maat van de studentenclubs met respect voor onze traditie”. 

Daar ging KU Leuven-rector Sels volgens hen mee akkoord. “Op voorwaarde dat we hun charter als minimumnorm zouden gebruiken”, zegt Polfiet. “Geen probleem, want wij wilden de lat nog hoger leggen. Enkele dagen geleden hebben we laten weten dat we niet kwamen tekenen, omdat we onze eigen tekst nog moesten finaliseren. Daar hebben ze niet op gewacht, blijkbaar.”

‘Lintjes verboden’

De woordvoerder van de rector bevestigt noch ontkent, maar stelt dat er voor KU Leuven maar één charter telt. “Er is één tekst en die gaan we niet aanpassen. Het kan niet de bedoeling zijn om met verschillende teksten te werken.”

Dat is voor de studentenclubs geen optie. Om inhoudelijke, maar toch ook vooral principiële redenen. Het charter is namelijk opgesteld door de onderwijsinstellingen in samenwerking met LOKO. “Waarom zouden wij ons onderwerpen aan LOKO?”, vraagt Polfliet.  

De vete met LOKO bestaat al lang. Aan sommige Leuvense fakbars hangt bij de ingang: ‘lintjes verboden’. Faculteitskringen willen niets weten van de machistische activiteiten van studentenclubs, die dan weer neerkijken op het flauwe afkooksel van de kringen. 

Voorlopig ziet het er dus naar uit dat de mannelijke studentenclubs geen doopcharter zullen tekenen met de KU Leuven. De Leuvense schepen van Studentenzaken Thomas Van Oppens (Groen) laat weten dat activiteiten van de jongensclubs voortaan “de facto een weigering krijgen van de politie”. Maar dat kan enkel gelden voor activiteiten op het openbare domein. In Leuven. De fatale doop van Reuzegom vond plaats in een afgelegen blokhut in Edegem.