Schitterende Eden Hazard bezorgt België winst tegen Cyprus (0-2)
De verplaatsing naar Cyprus in maart 2019 zal in de annalen enkel herinnerd worden om het doelpunt van het feestvarken, Eden Hazard. Hij zette zijn handtekening onder zijn honderdste cap. De Rode Duivels wonnen. Vergeet al de rest.
Another day at the office. Eden Hazard graaide gisterenavond omstreeks halfacht plaatselijke tijd in het spelershotel zijn spullen bij elkaar. Een thermohemdje (het was koud in Nicosia), de aanvoerdersband, zijn parfum, een bus deo... Nog eens kijken onder het bed en in de kasten of er niets was achtergebleven, en dan de lift in naar beneden.
Honderd caps met de Rode Duivels, honderd busritten naar het stadion, in alle werelddelen. Luxemburg, Rio de Janeiro, Moskou, Rijsel... Metropolen gezien en spelonken. Vreugde en verdriet meegemaakt. Bondscoaches gekend waarmee hij een goede relatie had, bondscoaches die hem onverschillig hebben gelaten.
Tegen Cyprus speelt hij graag. Het is Edens favoriete tegenstander in zijn interlandcarrière. Hij scoorde eerder al vier keer tegen die mensen. Iets na acht uur reed de bus onder de tribunes door van het GSP Stadium. Het was er nog stil. Een ijzige wind deed hem de kraag van zijn trainingsvest dichtknijpen. Hier zijn de onderhandelingen met Real Madrid ver weg.
Honderd caps, dat is ook honderd keer de Brabançonne, Hazard heeft nooit meegezongen. Hij kan teksten van Franse rappers makkelijker opzeggen dan het volkslied. Maar daarom heeft hij al die jaren niet minder vaderlandsliefde getoond. Hazard is een patriot.
De Duivels haalden de voet van het gaspedaal na de 0-2. Deze wedstrijd zou niets meer om het lijf hebben. Een bloedeloze processie in Nicosia
Hij zwaaide eens naar de meegereisde Belgische fans ter hoogte van de hoekschopvlag. "J'ai le soutien du public", vertelde Hazard hier zaterdagavond op de persconferentie. Aan al wie in het voorbije jaar stiekem op de praalwagen van Hazard is gesprongen, zij die hem verantwoordelijk stelden voor de miskleun in Brazilië en hem verguisden na de ontgoocheling in Frankrijk, wees gerust, hij weet wie jullie zijn.
Handjeklap met Thorgan. Hoe cool is dat niet, met je broertje werk en plezier kunnen delen?
Hazard wist dat tegen Cyprus iets verwacht werd van hem. Het feestvarken zou scoren, ja toch? Toen Alderweireld een diepe bal verstuurde richting Batshuayi sloot Hazard aan. Je moet je pappenheimers kennen. De kans dat Michy de bal niet zuiver zou controleren, was niet onbestaande, moet Eden gedacht hebben.
Voetbal is kansberekening. De bal smoorde en Hazard haalde uit. Binnenkantje rechts, weg van de keeper, in de verste hoek. Hazard is nooit een uitbundige vierder van doelpunten geweest. Wie medailles, lintjes en bekers in zijn garage gooit, doet niet aan zelfverheerlijking. Hazard is geen Cristiano.
Cyprus was onbestaande. Een dwerg in het milieu. Tien minuten na de openingsgoal had ook Batshuayi zijn eervolle vermelding beet. Om de doelman gelopen en beheerst binnen geduwd. De assist kwam van Thorgan. Eden klapte eens in de handen en wandelde naar zijn vrienden om hen te feliciteren.
De avond was voorbij, voor Hazard en voor de rest van de ploeg. De Duivels haalden de voet van het gaspedaal. Deze wedstrijd zou niets meer om het lijf hebben. Een bloedeloze processie in Nicosia.
De jubilaris hield het voor bekeken. Hij spaarde zijn dure benen. De dribbels misten de scherpte, de passes waren onzorgvuldig, op het samenspel zat ruis. Hij speelde een Cyprioot nog wel eens tussen de benen - een anekdote voor het nageslacht van die jongen, de dag dat Hazard de Ballon d' Or wint - en trok zich vervolgens terug in de anonimiteit. In Madrid zette Zizou zijn televisie uit. Hij moet al lang niet meer overtuigd worden.
De jubilaris spaarde zijn dure benen. Hij speelde een Cyprioot nog wel tussen de benen en trok zich vervolgens terug in de anonimiteit
Honderd caps, honderd vestiaires, honderd douches. Er zal in die tien jaar wel ergens eens geen warm water zijn geweest. Honderd keer langs de Belgische journalisten gepasseerd, ook. Want Hazard heeft zich nooit weggestoken. Die ene keer dat Georges Leekens hem naar de kant haalde, kon hij geen interviews geven met een hamburger in zijn volle mond.
Wij zaten niet bij alle honderd caps van Hazard in de perstribune. Een handjevol hebben we gemist. Sommige beschouwingen zullen met meer lof zijn geschreven dan andere. Maar altijd hoffelijk. En met het allergrootste respect voor de beste speler in de geschiedenis van het Belgische voetbal. Kort na middernacht stapte Eden Hazard fris gewassen alweer de bus op. Another day at the office.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
