Johnny Hallyday rijgt muzikale clichés aaneen

Vrijdag viert de 'rock-'n-rollchouchou' van de Franstalige wereld zijn 69ste verjaardag. Maar van ouderdomskwaaltjes was geen sprake tijdens de 181ste concerttour van Johnny Hallyday. Van een groteske entree des te meer.

In het Sportpaleis kwam de Franse superster met Belgische roots uit de nok afgedaald. Aan weerszijden zette een spetterend vuurwerk zijn Messiaanse neerdaling uit de hemel grandeur bij. Het oogde allemaal erg imposant. Maar ook wel lachwekkend pompeus. Dat openingsoffensief zette gelijk de toon voor de rest van de avond. Elk denkbaar cliché uit de rock-'n-roll werd ten volle benut. Als een cartoonversie van Elvis stond de uit leder en glitter opgetrokken Hallyday bijvoorbeeld doorlopend wijdbeens op de planken. Tenminste, als je hem niet zag droogneuken met zijn microfoonstandaard op de podiumvloer, zoals in 'Deux étrangers.' Jakkes.

Het visuele spektakel met rollende podia en schreeuwerige beelden zag er dan ook overweldigend uit. Tijd om naar adem te happen, werd je nauwelijks gegund.

Muzikaal bleek het spektakel opgetrokken uit verschillende aktes: een rockgedeelte, een symfonisch hoofdstuk met orkest, en een akoestisch intermezzo.

Tussendoor voorzagen koperblazers de songs van een frivole of gevoelige toets.

Hallydays muziek bleek inmiddels verschillende generaties aan te spreken. Zowel bejaarde rockers als hysterische jongedames en kinderen zag je in kitscherige fanshirts meebrullen met hits als 'Excuse-moi partenaire', 'Que je t'aime' of 'Je suis né dans la rue'.

Op het eind van de avond bleef een afgeladen Sportpaleis dan ook tout feu tout flamme achter.