Lezersbrieven

De Wever (1)

N-VA werd niet opzij geschoven maar heeft het zo gespeeld dat ze opzij moesten voor de chaos compleet was.Gelukkig zijn er politici met verantwoordelijkheidsbesef opgestaan om ons van de chaos te redden. Ondertussen loopt de partij van de verandering vol met extreem-rechtsen, goudzoekers en delinquenten terwijl ze beweren iedereen goed te screenen, dat zal wel, maar ik houd mijn hart vast. Separatisme als obsessie staat goed bestuur in de weg.

Winny Goosen, via de website

De Wever (2)

"Wat meest opvalt", schrijft Wouter Verschelden in zijn commentaar op het interview met Bart De Wever (7/7), "zijn twijfel, tussen alle stoere taal door. Het lijkt alsof alles wat de historicus doet uiteindelijk draait om één opdracht: zijn afspraak met de geschiedenis niet missen. En daar knelt het schoentje." De moeilijkheid met de wereld is dat de dommen zelfverzekerd zijn en de verstandigen van twijfel vervuld. Het zijn de woorden van de Engelse filosoof en wiskundige Bertrand Russell. Dat ook Bart De Wever twijfelt is een bemoedigende gedachte.

Eric Ballon, via de website

De Wever (3)

Bart De Wever beweert in DM (7/7)dat de N-VA Vlaanderen bevrijd heeft van het stigma van extreem-rechts. Dat is op zijn minst een loopje nemen met de waarheid. Om te beginnen is dat stigma er nooit geweest; de democratische partijen hebben meteen het cordon sanitaire rond het VB gelegd en is er effectief nooit met hen geregeerd. Ten tweede is de doodsteek voor VB al gekomen in de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 toen de N-VA nog een onbetekenende partij was. De enige rol van betekenis die N-VA daar in speelt is dat zij extreem-rechts massaal recupereert. De realiteit is dat de ontevreden kiezers van VB een substantieel deel van zijn electoraat uit maken. Dat deze kiezers in zijn partij een nieuwe uitlaatklep zien voor hun frustraties, daar kan hij niets aan doen. Maar hij ontmoedigt ze niet meteen door ook hun kopstukken binnen te halen.

Johan Perremans, Geraardsbergen

Blauwe steen

Karl Vannieuwkerke trapte maandagavond in Vive le velo op mijn oudere steenkappershart. De reden: in het programma kwam er een kort intermezzo met een reportage over de grootste groeve van Europa in blauwe steen in Soignies, waar de Belgische blauwe steen wordt ontgonnen. De presentaor sloot af met de opmerking dat de Aziatische steen 1/3 goedkoper is dan de Belgische en dat hij dan ook Aziatische blauwe steen op zijn terras heeft liggen, net als zijn gast Meirhaeghe. Nu weet iedere steenkapper die goed bezig is met zijn vak dat Aziatische steen een klucht is in vergelijking met de originele uit Henegouwen. De meeste grote steenkappersbedrijven werken met Belgische blauwe steen omwille van de kwaliteit en natuurlijk heeft kwaliteit zijn prijs. Dat Karl en zijn sportcompanen opteren voor een buitenlands product dat enkel wordt ingevoerd om snel groot geld te winnen op de kap van haast gratis werkende Aziaten en daar dan nog reclame voor maakt, daar ben ik nog altijd niet goed van. Belgische steen wordt ontgonnen met respect voor mens, milieu èn product. Dat Karl beseft dat wanneer hij op zijn terras van een wijntje geniet, zijn voeten rusten op bloed, zweet en tranen van soms 7 op 7 dagen werkende Chinezen. Voor bazen die een werkongeval gewoon onder het steenstof schuiven en dan krijg je ook nog grillig gevormde tegels waar je soms de afdruk nog op ziet van kinderhandjes! Schol, Karl!

Guy Peeters, Essen

Parweiz Sangari

Als burger van een onverschillig land dat zichzelf onderwerpt aan de willekeur van onschendbare bestuurders, bied ik u mijn excuses aan. Van onze opiniemakers durf ik hopen dat zij het lot zullen opvolgen van een weggesmeten Afgaanse jongen die een betere toekomst verdiende. Als het ooit misloopt met Parweiz, dan mag die schandvlek op hun ziel niet verhuld blijven. Hun burgers komen ook niet ongestraft weg met het weigeren van hulp aan mensen in nood. Ik neem aan dat zij voor hun eigen kinderen vinden dat die wél recht hebben op meer menselijkheid, gesteld dat die ooit moeten vluchten voor hun leven. Hoe slaapt dat nog, zo'n geweten?

André Van Wassenhove, Zaventem