Franz Ferdinand
Zaterdag, Main Stage, 20.15u
"Pukkelpop, you're looking fine!" Alex Kapranos van Franz Ferdinand zette zaterdag een groothandel op in complimenten. Maar het laden en lossen van classics gebeurde al net zo genereus. Van 'The Dark of the Matinée' tot afsluiter 'Ulysses' keek je naar de geknipte festivalband, die na een tijdelijke breuk terugkwam om te zien én te overwinnen.
"This fire is out of control, I'm gonna burn this city, burn this city", hoorden we de frontman zelfs beloven in 'This Fire'. Belofte maakt schuld, en die loste hij ook in. Kiewit werd tot as verleid met een strak en opwindend 'Take Me Out', terwijl Donna Summer een vurig eerbetoon kreeg met een streepje 'I Feel Love'.
Ook u toonde zich trouwens van uw beste kant. In het begin van de set kreeg de groep zicht op een woest luchtballet met kartonnen bierhouders, en tijdens 'Michael' roerde de spionkop zich zo hevig dat je vermoedde dat er een collectieve epilepsieaanval plaats vond.
Franz Ferdinand maakte dus een overtuigende comeback op Pukkelpop. Niet alleen toonde de groep dat ze in tien jaar tijd genoeg classics bij elkaar schreef om een greatest hits te vullen, maar ze deed dit ook nog met de scherpte van een blinkend scheermesje, de montere instelling van een vrolijke Frans en de stuiterende kracht van een op hol geslagen springbal. Welkom terug, jongens.
Holy Other
Zaterdag, Castello, 16.35u
Op hoogst geraffineerde manier dwaalde Holy Other zaterdag doorheen de muziekgeschiedenis. Een arsenaal aan mysterieuze samples, hiphopbeats, ambient, r&b en koortsige elektronica gold daarbij als gidsend baken.
De Amerikaanse klankentapper koesterde schijnbaar ook een fascinatie voor absurdisme en occultisme, merkte je aan de bizarre visuals. In een beeldlus werd aluminiumfolie verfrommeld in een hand, waarna je langzaam opkringelende rook zag defileren tegen de backdrap. Een andere keer werd je dan weer bedolven onder felle kleuren en abstracte projecties.
De muziek zélf zinderde, kraakte maar bracht vooral een knak in je zomerse gemoed. Alleen werd die herfstige betovering lichtjes verbroken toen je op Shazam merkte dat Holy Other af en toe ('Love Some1' en 'Feel Something') opteerde voor de luilekkere aanpak met een deels voorgeprogrammeerde set. Niettemin zorgde de knoppendraaier voor een sfeervolle set met evenveel plaats voor huivering als hypnose.