'Hoe on-Amerikaans'

Voor het hek van de Islamic Society of Bay Ridge in Brooklyn hangt Ibrahim Yousseff te wachten tot de zware deuren van de moskee opengaan. Youssef draagt een gewone broek en een gewone jas en heeft niks op zijn hoofd. "Mijn familie heeft gevraagd om geen djellaba meer te dragen, en geen kufi meer op te zetten", zegt Yousseff, een tot de islam bekeerde Dominicaan. "Ze zijn bang. Ik weet het ook niet meer. Als er gekke mensen zijn die gekke dingen zeggen, zijn er ook gekken mensen die gekke dingen kunnen doen."

"Die politici weten niet waar ze het over hebben. Islam is terrorisme, zeggen ze. Maar niemand die hier komt kijken, of op andere plekken waar moslims wonen, om met ons te praten. Wij zijn gewoon mensen die hetzelfde willen als zij."

Hier, dat is de wijk Bay Ridge, de zuidwestelijke hoek van Brooklyn, een van de plekken met de grootste concentratie Arabieren van de Verenigde Staten. In dezelfde straat waar een paar kilometer noordelijker de biologische ijsboeren en de ambachtelijke fietsenmakers zitten, stoppen hier halalvrachtwagens voor Palestijnse supermarkten en mediterrane viswinkels. De mannen hebben baarden, de vrouwen zijn bedekt; in de etalages van de juweliers en lingeriewinkels zie je hoe ze er ook uit kunnen zien.

Overal Arabische letters, maar het blijft Amerika. De moskee is versierd met kerstverlichting. En de mannen halen hun koffie gewoon in Mike's donutwinkel daartegenover. "Ik snap niet wat er gebeurt", zegt Muhie Hamoud, een gepensioneerde scheikundeprofessor, aan een van de formicatafeltjes, terwijl hij een ketting met rode gebedskraaltjes door zijn handen laat glijden. Een jaar geleden kwam hij via Egypte uit Irak - zijn huis was kapotgeschoten door moedjahedien. "Een goede moslim is hetzelfde als een goede jood of een goede christen. Een mens is een mens, we zijn allemaal opgebouwd uit polymeren. Wat er nu met de beschaving gebeurt - we gaan terug naar de dierenwereld."

Yousseff kijkt naar de tv die achter de toonbank hangt, waar op tv beelden te zien zijn van de kapotgeschoten auto in San Bernardino. "Ik weet niet of het moslims waren die dat hebben gedaan", zegt hij. "Ja, de media zeggen het, maar moet ik die geloven?"

Kill the motherfuckers

Even verderop, in restaurant Yemen, zitten twee mannen aan een lunch van plat brood en fasolia - hier, zit, eet mee. "Iedereen is kwaad vanwege Frankrijk en San Bernardino", zegt Akram Mubarez, die twintig jaar geleden uit Noord-Jemen naar hier kwam en nu Amerikaan is. "Natuurlijk. Maar waarom zijn ze kwaad op ons?"

"Kill the motherfuckers and that's it", zegt zijn vriend Karim (uit Zuid-Jemen). "Je moet er niet te moeilijk over doen."

Die terroristen moeten niet de hand bijten die hen voedt, vindt hij. "Ze zijn hier gekomen, ze hebben hier hun kansen gehad, en dan doen ze dit. Als je wilt vechten, ga dan weg, ga naar Syrië, schiet op andere mannen die aan het vechten zijn." Met godsdienst heeft het allemaal niets te maken, weet hij uit Jemen, waar een burgeroorlog aan de gang is. "Sjiieten, soennieten, allemaal bullshit. Het gaat om macht."

Hij blijft er laconiek onder. "Die woede hier gaat wel over. Iedereen is weleens boos. Na twee dagen is het over."

Maar daar is niet iedereen van overtuigd. Bij de Arabisch-Amerikaanse Associatie van New York, even verderop in de straat, kijkt Ahmed Jaber bedroefd. "Het is een trieste dag", zegt de voorzitter van de in 2001 (vóór 9/11) opgerichte vereniging. "Het is ongelooflijk dat een Republikeinse presidentskandidaat zulke on-Amerikaanse retoriek durft te gebruiken."

Op een papiertje staat een verklaring die hij wil doen uitgaan. "Het is bespottelijk dat het uitschelden van moslims de norm is geworden", staat erop. "Trump spreekt niet in een vacuüm", denkt hij. "Hij spreekt tegen een groep kiezers die die retoriek wíllen horen. En Trump is niet de enige. Hetzelfde sentiment werd geëchood in de uitspraken van de gouverneurs die geen Syrische vluchtelingen meer willen ontvangen."

Het is een sentiment dat sinds 9/11 heeft gesudderd, maar nooit zo hardop is uitgesproken, zegt Jaber. "Het blijf onder het tapijt, het was een taboe. Wat zo triest is, is dat er zo'n groot deel van de bevolking is die de retoriek accepteert en zelfs waardeert. Normaal zou een kandidaat na zo'n uitspraak zeggen dat het een fout was. Maar Trump staat er nog steeds volledig achter."