Bondgirl met een hele zachte handschoen
De dood maakt geen onderscheid tussen armen en superrijken, noch tussen wie eruitziet als een grijze muis en wie alle hoofden doet omdraaien. Onlangs verliet ons de verrukkelijke Molly Peters, de eerste actrice die in een Bondfilm uit de kleren ging.
"Een heerlijke, voluptueuze Britse blonde stoot, die als actrice slechts in een handvol films en tv-series te zien was in haar betreurenswaardig vluchtige carrière." Zo omschrijft de Internet Movie Database (IMDb) Molly Peters.
Rond haar twintigste deed ze modellenwerk, toen regisseur Terence Young haar ontdekte. Hij zag haar wel zitten als Bondgirl. De 1,68 meter hoge Molly mocht er inderdaad wezen, zoals zij in Thunderball (1965) vrijwel geheel onthuld met Sean Connery de sauna indook.
Het veroorzaakte een hoop controverse in die nog preutse dagen. De BBFC (British Board of Film Classification) drong erop aan dat liefst tweeëndertig scènes van de film zouden worden aangepast, omdat er 'seks en sadisme' in te zien was. Het ging onder meer over het tafereel waarin ze Bonds rug met een handschoen masseerde - iets waar de censors 'een sterke seksuele connotatie' in ontwaarden.
Molly speelde de scène als 23-jarige. Ze was onder de indruk van het beroemde volk dat ze op en rondom de set tegenkwam. "Daar in de andere hoek van de studio stond opeens die lange, knappe man", dweepte ze later. "Terence zei: 'Dit is Sean Connery, je hebt hem vast al wel eerder ontmoet.' Dat was natuurlijk niet zo. Ze probeerden je altijd iets te leren: van etiquette tot de manier waarop de wereld in elkaar zat."
"Ik heb de film wel zestien keer gezien", bekende ze later, "want ik ging naar elke première. Waarschijnlijk was ik ijdel. Ik keek naar het scherm en dacht: 'Hé meid, je mag er wel zijn.'"
Thunderball werd een weergaloos succes. Ze herinnerde zich hoe mensen haar wilden aanraken. "Dat vond ik raar en ik weet niet waarom ze dat deden. Misschien had ik iets ongrijpbaars voor hen gekregen."
Het Bondmeisje slaagde er echter niet in om het succes te verzilveren. Na haar snelle klim naar de roem zou ze nog maar in enkele tv-series en in twee andere films te zien zijn: Target for Killing (1966) en Don't Raise the Bridge, Lower the River (1968).
Haar carrière stopte vroegtijdig, in wazige omstandigheden, na een ruzie met haar manager. Wellicht speelde ook de tragiek een rol waarvan haar privéleven niet gespaard bleef. Ze was nog piepjong toen ze haar dochter afstond ter adoptie. Later trouwde ze en kreeg een zoon, die haar echter in het graf zou voorgaan.
In 2011 kreeg de schoonheid met de handschoen al een lichte beroerte. Een exacte doodsoorzaak is niet meegedeeld. "Zij blijft een van mijn favoriete Bondmeisjes", verklaart een kwijlende nerd met overgewicht in een zelfgemaakt filmpje op YouTube.