Jef Vermassen: ‘Els Clottemans is een dame met een zwarte ziel’

‘Ze gaan u proberen te vangen met twijfel’, zo waarschuwde Jef Vermassen de Tongerse volksjury. ‘Maar wie vrijspreekt op basis van twijfel, moet redelijke twijfel hebben. Feitelijke vermoedens volstaan om iemand schuldig te verklaren.’ En vermoedens dat Clottemans het deed, die zijn er in overvloed.

Zowel het requisitoir van openbaar aanklager Patrick Boyen als het schulpleidooi van Jef Vermassen en zijn confrater An Govers anticipeerden op wat al weken, ja zelfs jarenlang over deze zaak wordt getoeterd: dat er geen bewijs is dat Els Clottemans de hoofd- en reserveparachute van Els Van Doren saboteerde.

“Dat klopt”, zei Vermassen aan het begin van zijn pleidooi. “Materiële bewijzen: ik heb ze niet. Maar is het daarom gedaan?” Quatsch, vervolgde de assisenpleiter, waarop hij op zijn eigen, barokke manier in een bijna vier uur durend exposé aantoonde dat meer dan één element in de richting wijst van Els Clottemans. De jury volgde aandachtig mee.

“Tot doodslag zijn veel mensen in staat”, zo citeerde Vermassen uit eigen werk, “maar moord is weinigen gegeven. Behalve roof- en huurmoordenaars zijn het vooral mensen in een driehoeksrelatie die doodslag met voorbedachte rade plegen.”

“Iemand heeft de perfecte moord willen plegen, maar voor de gruwelijke manier waarop hier iemand de dood is ingejaagd, moet je wel een heel speciale persoonlijkheid hebben.” Els Clottemans past volgens Vermassen perfect in dat profiel. “Deze moord is sadistisch, bijna satanisch leedvermaak. De dader moet met een boosheid hebben gezeten die niet meer in te tomen was.” Vermassen herinnerde de juryleden aan die keer dat Clottemans onredelijk kwaad was geworden toen iemand bier over haar had geknoeid. “Ze reageerde als een waanzinnige.”

Sluw en doordacht

Beredeneerd, nog zo’n eigenschap die het profiel vervolledigt. Clottemans die met een anonieme brief probeerde Els Van Doren te dwingen tot een keuze: of bij haar geheime minnaar Marcel Somers blijven, of voluit voor haar man Jan De Wilde kiezen. Sluw en doordacht: dat Clottemans de brief met een handschoen aan schreef en de postzegel met water op de enveloppe plakte. Impulsief, gevoelloos, confrontatievermijdend, slim, voldoende technische kennis: allemaal op Clottemans van toepassing.

“Een dame met een zwarte ziel”, zei Vermassen. Maar bovenal is Els Clottemans de enige met een motief, zo voerde Vermassen aan. De advocaat is ervan overtuigd dat de sabotage gebeurde in het weekend van 10, 11 en 12 november 2006, een week voor de feiten. “In dat weekend is niets normaal. Vrijdagavond: Els Clottemans gaat naar Eindhoven om te poolen, ziet dat Els Van Doren plots opdaagt, uitgedost alsof ze naar een feestje gaat. Dat is uitdagen: Marcel, kies voor mij. Het is dan dat Els Clottemans begint te koken van woede.”

Terwijl de vrijdagen meestal voor haar waren, moet ze nu de geluiden aanhoren die uit de slaapkamer van Marcel Somers komen terwijl hij met de getrouwde Els Van Doren stoeit. “Zaterdagochtend is ze klaarwakker, komt ze vrolijk de slaapkamer binnen en kruipt ze tussen Els van Doren en Marcel Somers in”, vervolgde Vermassen. “Terwijl ze altijd heeft beweerd dat ze dat weekend doodmoe was van haar stage.” Quod non: “Ze kon niet slapen omdat het gebeurd was.”

Na het ontbijt doet Clottemans de afwas. “Wanneer denkt u dat de schaar is gekuist waarmee ze die nacht de parachute van Els Van Doren had gesaboteerd?”, zo vroeg Vermassen gespeeld verontwaardigd. “Ze gaat naar huis, opdracht volbracht. Zondag wil ze opnieuw langskomen in Eindhoven. Ze belt naar de gsm van Els en vraagt naar Marcel. Ze spreken ‘s avonds af maar een uur later staat ze al voor de deur. Ze gaan poolen, Els Clottemans neemt afscheid maar wacht met haar auto achter de struiken tot Els Van Doren naar huis vertrekt. Ze belt opnieuw aan bij Marcel, bespringt hem, laat in de gang een spoor van kleren achter en bijt tijdens het kussen tot twee keer toe in zijn lip.”

Het is een mogelijk scenario van wat er dat weekend gebeurd zou kunnen zijn, maar voor Vermassen is het de waarheid. “Dit is mijn bewijs.” Dat, en de vele leugens die Clottemans opdiste. “Wie liegt, heeft iets te verbergen. Liegen is jezelf verdacht maken.”

Vermassen verwees naar de pilot chute die Clottemans terugvond, toevallig op de dag toen ze voor het eerst ondervraagd zou worden en toevallig op de dag dat ze een telefoongesprek tussen Marcel Somers en Jan De Wilde had afgeluisterd, dat afgesloten werd met de woorden: “Als de pilot chute gevonden wordt, dan heeft Jan een probleem.”

Of dat Els Clottemans blijft volhouden dat ze op 18 november 2006 haar afsprong miste, waardoor ze niet bij de formatie geraakte met Els Van Doren en Marcel Somers. “Els Clottemans wilde gewoon hoger blijven hangen zodat ze alles kon volgen.” Die keer dat Clottemans in de gevangenis met haar psychiatrisch dossier ging lopen. “Zogezegd per ongeluk.” De obstinate bewering dat ze niet wist waar ze zich bevond toen ze de pilot chute vond. “Het was op de weg naar Zwartberg, waar ze regelmatig naar de frituur ging.”

Pathologische leugenaar

Haar persoonlijkheid, nog een aanwijzing dat ze het gedaan heeft. “Zelfs haar eigen psychiaters geven toe dat ze een borderline persoonlijkheid heeft en mateloos kwaad kan worden. Dat ze een vlotte prater is, manipulatief, een pathologische leugenaar die geen berouw toont, emoties bespeelt en onvoldoende empatische diepgang heeft.”

“Er is geen enkele twijfel dat Els Clottemans de moordenaar is van Els Van Doren”, vervolgde openbaar aanklager Patrick Boyen. “Als iemand de persoonlijkheid heeft om zo’n feit te plegen, dan is zij het wel. Zo’n laffe, crapuleuze moord kan alleen maar worden gepleegd door een gestoord individu, een echte psycho killer.”

Dat Clottemans niet geweten zou hebben waar ze zich bevond toen ze drie dagen na de feiten de pilot chute vond, vindt Boyen onzin. “Ze had al 280 keer gesprongen boven Zwartberg. Omgerekend had ze dus al vijftien uren boven de dropzone gehangen. Dan moet je niet komen vertellen dat je de omgeving niet kent.”

Voor Boyen staat het ook vast dat de dader geen andere bedoeling kan hebben gehad dan te doden. “De riemen van de hoofd- en reserveparachute waren doorgeknipt. Dat is niet om achteraf te zeggen dat het maar om te lachen was”, zei hij, verwijzend naar de verschillende getuigen die nochtans zijn komen verklaren dat één doorgeknipte riem van de reserveparachute niet noodzakelijk dodelijk hoeft te zijn.

“Els Clottemans heeft de relatie tussen Marcel Somers en Els Van Doren willen beëindigen met anonieme telefoontjes en met een anonieme brief, maar uiteindelijk is het gebeurd met de luchtpost, met een vliegtuig. Er loopt maar één vijand rond van Els Van Doren en dat is Els Clottemans.” Boyen richtte zich uitdrukkelijk tot de beschuldigde. “Hou op met Calimero te spelen en neem eindelijk eens uw verantwoordelijkheid.”

Voor de volksjury had Boyen nog een laatste wenk. “Alleen als u ernstige twijfels heeft, moet Els Clottemans vrijuit gaan. Als zelfs de minste twijfel volstaat, dan moeten we voortaan iedereen vrijspreken van wie het misdrijf niet gefilmd is.”

Vandaag komt de verdediging van Els Clottemans aan het woord en volgen de replieken.