“Op mijn zeventiende ben ik als een blok voor hem gevallen. Met zijn bruine krullen en skaterlook zag hij er ontzettend knap uit. Ik zat nog in een relatie en hij begon iets met mijn vriendin, maar dat bleef niet duren. En toen ik hem na een tijd weer tegenkwam, was ook ik opnieuw vrijgezel. Niks of niemand stond ons nog in de weg om het samen te proberen”, getuigt Lara in Flair.

“Steeds vaker alleen op stap”

Het koppel ging al snel samenwonen in het achterhuis van het café van haar ouders. De eerste maanden waren “super gezellig”, tot de twee samen een huis kochten en dat begonnen te verbouwen.

“Midden in de verbouwingen vroeg hij mij na een etentje ten huwelijk. Meteen daarna begon ik onze huwelijksdag te plannen. Maar de werken aan ons huis waren ingrijpender dan we hadden ingeschat, en achteraf bekeken zijn we elkaar als koppel een beetje kwijtgeraakt tijdens die periode. Allebei kregen we het gevoel dat we naast de verbouwingen ook nog wilden profiteren van ons jonge leven, dus gingen we weer meer op stap. Op onze vrijgezellenavond vertelde hij voor het eerst over zijn onzekerheden, en wel tegen het lief van een goede vriend van hem. Een moment dat voor hem de eerste klik moet betekend hebben... Nadien ging hij steeds vaker alleen op stap. Dat ergerde mij wel, maar toch maakten we daar nooit ruzie over.”

“Hun gezichten spraken boekdelen”

Wanneer hij uitging, was dat telkens in het gezelschap van zijn goede vriend en diens vriendin. Het meisje bij wie hij zijn hart gelucht had. Maar vlak voor het huwelijk had dat meisje een heftige ruzie met haar vriend. Hij trapte het af en liet haar alleen achter.

“De ochtend nadien was onze grote dag er, en die begon vlekkeloos”, aldus Lara. “Bij de kerk vertelde zijn vriend me dat zijn relatie de avond voordien op de klippen was gelopen en dat hij alleen aanwezig zou zijn op ons feest. Maar zij was ondertussen zo’n goede vriendin geworden van mijn voormalige vriend, dat ik haar opbelde om haar op het hart te drukken dat ze nog altijd welkom was.”

Ook het avondfeest verliep vlot. Alleen merkte Lara op dat haar bruidegom vaker buiten stond te roken dan dat hij bij haar op het feest was. Wanneer ze hem ging zoeken, trof ze hem aan bij die vriendin.

“Hij zei dat ik de situatie moest begrijpen. Haar relatiebreuk had haar zo verdrietig gemaakt dat ze wel wat extra steun en troost kon gebruiken van haar goede vriend, mijn bruidegom. Ik kon er weinig tegen inbrengen en ging braaf terug naar binnen. Toen het feest stilaan op zijn einde begon te lopen, wilden de eerste gasten afscheid van ons komen nemen. Opnieuw was ik mijn bruidegom kwijt, en opnieuw ging ik hem zoeken tussen de rokers op het terras. Maar daar was hij niet. Ik vond hem achteraan in de tuin samen met haar. Op een kus of andere dingen heb ik hen niet betrapt, maar hun gezichten spraken boekdelen toen ik daar plots verscheen.”

“De maat was vol”

Enkele weken na het huwelijk trof Lara in zijn mailbox een hele reeks conversaties aan tussen hem en haar. “De gesprekken lieten niks aan de verbeelding over. Onze scheiding kwam zelfs al ter sprake!”, zegt ze.

Uiteindelijk kabbelden er nog twee jaar voorbij. “Op aanraden van een vriendin heb ik toen zijn gsmrekening gecontroleerd. Ik kwam tot de constatatie dat hij diezelfde maand 1.000 sms’jes gestuurd had naar eenzelfde nummer, namelijk dat van haar. Toen was voor mij de maat vol.”