Eerst twijfel, dan ontlading
Londen, Madrid, Manchester, München: hier komen zij. Buffalo, Buffalo, AA Gent. Zenit verslagen, na eerder Valencia en Lyon. Het Belgische clubvoetbal heeft een vertegenwoordiger bij de laatste zestien op het kampioenenbal. Waanzin.
Eén lange file op de E40 tussen Erpe-Mere en Wetteren. "Omwille van het voetbal in Gent", meldde Radio 1. Gespannen stewards die in de koffer van je wagen kijken in de buurt van de Ghelamco Arena. Opgewonden politiepaardjes rond het stadion. Ivan De Witte in lange zwarte Don Corleone-jas, ijsberend van tv-platform naar radiozender. In het stadion: de deinende massa. Vlaggetjes, muziek en bovenal hoge verwachtingen. Een land dat reikhalzend meekeek, bij uitbreiding Europa dat vooral nieuwsgierig was.
AA Gent voetbalde met het hoofd. Geen sturm-und-drang, wel rationalisme. De bal rondtikken, Depoitre aanspelen en van daaruit de acties maken. Het verkeer werd ditmaal minder in goede banen geleid door Sven Kums, het slachtoffer van de tactische veldbezetting van Zenit-coach André Villas-Boas.
AA Gent heeft andere helden, onder wie Moses Simon. Zijn heerlijke beweging op de achterlijn werd gevolg door een assist voor Depoitre, die hoger klom dan zijn Russische waakagent (1-0). Simon, door manager Michel Louwagie destijds tot 'de man van 20 miljoen' gedoopt, is net op tijd weer onder de levenden.
Middenveld slaat tilt
Vreemd genoeg, met de voorsprong op het bord, leek het alsof de spanning zowel de spelers als de fans bij de keel greep. Verkramping op het veld en in de tribunes. Angst ongetwijfeld, voor de anti-climax die mogelijk alsnog om het hoekje zou verschijnen.
Maar hoefde dat? Zenit zonder Hulk leek een vis op het droge. En zélf kreeg AA Gent genoeg kansen om de boeken toe te doen: Depoitre miste alleen voor de doelman, Asare devieerde een voorzet van Foket pal in de handen van Lodygin.
De tweede helft zou aanvankelijk een lastig verhaal worden, met AA Gent dat verloren liep in zijn eigen Ghelamco Arena, verdedigers die tilt sloegen, middenvelders die ploeterden en Depoitre die geen duel meer kon winnen van Lombaerts en Garay. Het viel steeds meer op: Kums kwam niet meer aan voetballen toe, deels omdat Zenit hem uitschakelde, maar ook omdat hij zelf geen vertrouwen uitstraalde aan de bal. De andere helden konden even niet overnemen. Geen Simon, geen Milicevic, een beetje Asare nog.
Zenit rook bloed. Op het uur maakte Dzjoeba de 1-1. Nielsen zag er niet goed uit - de club gaat misschien nog een centrale verdediger kopen. Vertwijfeling op alle gezichten. Neen toch?
De verlossing kwam uit Spanje. Lacazette, held van Lyon, maakte in Valencia de 0-2. Het nieuws ging als een lopend vuurtje door het stadion. Coach Hein Vanhaezebrouck kreeg de gsm van de clubdokter onder zijn neus geduwd, de fans achter het doel sprongen op en neer van vreugde, stewards dansten mee.
Meteen viel alle schroom van de ploeg. Als een kurk die van een champagnefles springt. De Buffalo's gingen weer voetballen en niet veel later vlamde Danijel Milicevic de 2-1 tegen de netten.
Historisch.