Hakketakken om Molière
Molières Le misanthrope is de springplank in de film Alceste à bicyclette, een lichtkomische bespiegeling over het theater, het filmmilieu en vooral het ego van de acteurs of, kortom, de menselijke natuur.
Alceste à bicyclette
Komedie
Regie: Philippe Le Guay
Met: Fabrice Luchini, Lambert Wilson, Maya Sansa
Duur: 104 minuten
Le misanthrope is ook een van de lievelingsteksten van Fabrice Luchini, de acteur die bekend is omwille van zijn rollen als intellectuele praatvaar in onder meer enkele films van Eric Rohmer. Luchini gaf de voorzet aan regisseur Philippe Le Guay voor deze moderne vrije bewerking. "Het is Molière die ons ontstoft in plaats van dat wij het stof van een klassieker blazen", dixit de cineast.
De film speelt zich volledig af op het aan La Rochelle gelegen eiland Île de Ré. Daar leeft teruggetrokken de ooit gevierde theateracteur Serge (Luchini). Hij krijgt er het bezoek van Gauthier (Lambert Wilson), een vriend en collega-acteur. Tussen beiden onspint zich een verbaal en uiteindelijk therapeutisch steekspel wanneer Gauthier Serge probeert te overhalen om opnieuw op de planken te gaan staan voor een opvoering van Le misanthrope waarbij ze de hoofdrollen van de cynische Alceste en de meer inschikkelijke Philinte zullen afwisselen.
Rivaliteit
Wat volgt is een eloquente komedie over hun machtsspelletjes. Een die het moeilijk heeft om op gang te komen. In het begin heeft de film haast iets esoterisch, alsof Luchini en co. nogal egocentrisch met hun eigen ding bezig zijn. Het feit dat dit verbale kaatsen visueel nogal vlak en eenvoudig is, helpt daar zeker niet bij.
In het begin zie je de acteurs tijdens de repetities in de woonkamer struikelen over de betekenis van Molières woorden of over hoe de alexandrijnen juist uitgesproken moeten worden. Maar het scenario trekt voorzichtig open en Luchini en Wilson, in hun wisselende relatie van elkaar bekampen en zich verzoenen, houden het alert. Er volgen fietstochten door de moerassen, een pornoactrice komt een van hun repetities volgen (wonderlijke scène) en Alceste à bicyclette peddelt ook knipogend in de richting van Truffauts Jules et Jim wanneer een getroebleerde Italiaanse (Maya Sansa) de jaloezie tussen de rivalen komt testen.
Geen exquise topper uit de Franse auteurscinema maar toch een vermakelijke ballade die met lichte ironie naar het acteerberoep en de menselijke hypocrisie kijkt en en passant ook de woordkunst van Molière fêteert.